Η επικοινωνία πάντα στις ανθρώπινες σχέσεις θα μας γλιτώνει από απιστίες και προδοσίες. Σε τέτοιες συζητήσεις πάντα θυμάμαι μια ατάκα που νομίζω τα λέει όλα… “Ο άνθρωπος, δεν ικανοποιείται από το καλό και ψάχνει το καλύτερο. Έτσι βρίσκει το κακό και το κρατάει από φόβο μην πέσει στο χειρότερο.”.
Ο ηθοποιός Γιάννης Τσούκας,με μπόλικη τόλμη και άλλη τόση γοητεία, μας παραθέτει τη δική του οπτική (και ακουστική, θα έλεγα) σε όλα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό γύρω μας και μέσα μας. Αξίζει να διαβάσετε, και σε μερικά σημεία να κλείσετε και τα μάτια σας κιόλας!
Η Βάσια Βασιλείου, αφήνοντας το χιούμορ και τη φαντασία της σε πλήρη ελευθερία, δημιουργεί μια παράσταση η οποία συνδυάζει με λάμψη, ένταση και ζωντάνια, πρόζα, κίνηση, χορό, τραγούδι και μουσική. Έχοντας αναλάβει τόσο την όλη σκηνοθεσία όσο και τη σκηνογραφία μαζί με τα κοστούμια, μπορεί κανείς να πει ότι έχει να κάνει με ένα μοντέρνο βαριετέ, γεμάτο με στοιχεία αρχαίας κωμωδίας.
Η σκηνοθεσία αυτού του θεατρικού ανήκει στον Στέλιο Σπινθουράκη. Ένας νέος και ιδιαίτερα ταλαντούχος καλλιτέχνης, σε πλήρη συμφωνία μεν με το πνεύμα της συγγραφής αλλά κάνοντας ταυτόχρονα τις απαραίτητες προσθήκες, μπόρεσε να ζωντανέψει και με το παραπάνω, αυτό το έργο. Για να κυριολεκτούμε…μπόρεσε να το παραζωντανέψει! Δεν υπάρχει σημείο της παράστασης αυτής που να μη συνοδεύεται με το πιο πηγαίο γέλιο ή το μεγαλύτερο αίσθημα έκπληξης.
