Θέματα με την λέξη κλειδί Κατερίνα Γκατζόγια

Αν για τον Σολωμό, ο άγιος μοναχός περνάει με θάρρος δια πυρός και σιδήρου καταστάσεις που θυμίζουν την Αποκάλυψη, αντιμετωπίζοντας κάθε λογής φυσικούς ή μεταφυσικούς δαίμονες (ο φόβος είναι τελικά αν το σκεφτούμε ένας δαίμονας), τότε κι εμείς, με όπλο μας την πίστη στον άνθρωπο οφείλουμε να γίνουμε μαχητές της ίδιας μας της ζωής. Όλα όσα ανέφερα πιο πάνω, ως φιλοσοφικός σκοπός του έργου, βρήκαν την τέλεια απεικόνιση μέσα από τη δραματουργία και τη σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη.

Μέσα από το υπέροχο αυτό κείμενο της Μαρίας Μαραγκουδάκη,πάτησε ο σκηνοθέτης της παράστασης Γιώργος Τζαβάρας ,και δημιούργησε μια γεμάτη, δεμένη, δυνατή και ταυτόχρονα εύθραυστη και ψυχολογικά οριακή σκηνική απόδοση. Κατορθώνει μέσα από τα λόγια ενός μονόλογου να ζωντανέψει το παρελθόν και να το μεταφέρει αυτούσιο μέσα από τον χαρακτήρα της Σάντρα , σε όλο το κοινό.

Kατερίνα Γκατζόγια. Μια σπουδαία ερμηνεύτρια η οποία είναι ικανή να μεταδώσει με την ερμηνεία της ακόμα και τις πιο λεπτές συναισθηματικές πτυχές ενός ρόλου. Με τρυφερότητα και ευαισθησία, με χιούμορ, με τραγικότητα, θυμό, πίκρα, βαθιά συναισθηματική, ακραία και παθιασμένη, μας ανοίγεται σαν ένα συναισθηματικό καλειδοσκόπιο το οποίο ξεκινάει να ξετυλίγεται στο πιο εκτυφλωτικό λευκό και καταλήγει στο χαώδες , απόλυτο μαύρο του σκοταδιού της ανθρώπινης ψυχής.

Μέσα από μια μοντέρνα και ρεαλιστική σκηνοθεσία, η οποία όμως έχει ψήγματα ρομαντισμού και διανθίζεται με μέρη όπου ο χορός και η μουσική παίρνουν τον λόγο, ο Θοδωρής Κατσαρός στήνει ένα έργο που συγκινεί βαθιά, που φέρνει τον θεατή σε επαφή με την ψυχή του και όλα όσα κρύβει αυτή και κυρίως, του παρουσιάζει μια μεγάλη αλήθεια: όλοι μας είμαστε τόσο ως άτομα, όσο και ως συνυπάρξεις άδειες παρενθέσεις.