Μέσα από το υπέροχο αυτό κείμενο της Μαρίας Μαραγκουδάκη,πάτησε ο σκηνοθέτης της παράστασης Γιώργος Τζαβάρας ,και δημιούργησε μια γεμάτη, δεμένη, δυνατή και ταυτόχρονα εύθραυστη και ψυχολογικά οριακή σκηνική απόδοση. Κατορθώνει μέσα από τα λόγια ενός μονόλογου να ζωντανέψει το παρελθόν και να το μεταφέρει αυτούσιο μέσα από τον χαρακτήρα της Σάντρα , σε όλο το κοινό.
Kατερίνα Γκατζόγια. Μια σπουδαία ερμηνεύτρια η οποία είναι ικανή να μεταδώσει με την ερμηνεία της ακόμα και τις πιο λεπτές συναισθηματικές πτυχές ενός ρόλου. Με τρυφερότητα και ευαισθησία, με χιούμορ, με τραγικότητα, θυμό, πίκρα, βαθιά συναισθηματική, ακραία και παθιασμένη, μας ανοίγεται σαν ένα συναισθηματικό καλειδοσκόπιο το οποίο ξεκινάει να ξετυλίγεται στο πιο εκτυφλωτικό λευκό και καταλήγει στο χαώδες , απόλυτο μαύρο του σκοταδιού της ανθρώπινης ψυχής.