Η σκηνοθεσία του Ζαχαρία Ρόχα, ξεκινώντας από τα τεράστια ψυχολογικά βάθη και αδιέξοδα του συγγραφέα μας προσφέρει ένα τέλεια μελετημένο, αναλυτικό και βαθύ αποτέλεσμα. Με αμεσότητα, νατουραλισμό και αναλυτική ματιά, ο σκηνοθέτης μας κατορθώνει να ζωντανέψει με απόλυτη επιτυχία τόσο την επιφάνεια όσο και όλες εκείνες τις υπόγειες, τεράστιες δυνάμεις που κινούν τον κάθε ήρωα του θεατρικού.
Ο Μανώλης Ιωνάς και η Ειρήνη Παπαδημάτου, δημιουργοί και ιδιοκτήτες του θεάτρου, ήταν εκεί, και υποδέχτηκαν όλους τους φίλους και τις φίλες, υποσχόμενοι ένα βράδυ αλλιώτικο από τα άλλα!
Τόσο στους χώρους του θεάτρου, όσο και έξω στον δρόμο, είχε στηθεί μια μεγάλη γιορτή, γεμάτη γέλιο, κέφι, μουσική και υπέροχα τραγούδια, από τον dj (ειδικά για εκείνη τη βραδιά) Θεοδόση Φράγκο.
Ο συγγραφέας μας Στέλιος Τσιλιούκας έγραψε ένα έργο που μιλά για τη δεκαετία του΄90 και όμως, ως περιεχόμενο είναι ό,τι πιο επίκαιρο στην εποχή που διάγουμε. Η μεταφορά του στο θεατρικό σανίδι από τον Θάνο Αγγέλη, θεωρώ ότι μπόρεσε να το φωτίσει ακόμα παραπάνω και να του δώσει πνοή και νέα δύναμη. Τα γεγονότα εκτυλίχθηκαν με εκκωφαντικό, σχεδόν γκροτέσκ τρόπο στον υπερθετικό βαθμό. Ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για μια μαύρη μουσική φαρσοκωμωδία με τραγικές διαστάσεις!
