Η ηθοποιός Βασιλική Διαλυνά, με το πανέξυπνο, σπιρτόζικο χιούμορ της και ταυτόχρονα με φιλοσοφική διάθεση, απάντησε για όλα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό γύρω μας και μέσα μας. Ας την ακούσουμε τι έχει να μας πει και κυρίως ας επιστήσουμε την προσοχή μας στην κορυφαία της απάντηση στην ερώτηση νούμερο 4!
Η σκηνοθέτιδά μας, Σοφία Καραγιάννη, κατορθώνει να μας περάσει το κλίμα της παλιάς εποχής και ταυτόχρονα θίγει με τον δικό της μοναδικό τρόπο το γεγονός ότι τα πάθη είναι αιώνια, αναλλοίωτα στο πέρασμα των εποχών, και πάντοτε μα πάντοτε έχουν ολέθρια αποτελέσματα.
Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης, από το πρώτο λεπτό της παράστασης μέχρι και το τελευταίο, αφηγείται, πρωταγωνιστεί, αυτοαναλύεται, αγαπά με πάθος και καίγεται, τιμωρείται και αναλώνεται σε πάθη που μοιάζουν να στριφογυρίζουν αέναα σε μια σκοτεινή λούπα, δίνοντάς μας μια ερμηνεία αξιομνημόνευτη.
Η σκηνοθεσία του θεατρικού αυτού βασίζεται στη δύναμη των αποφάσεων. Κατά πόσο μια απόφαση μπορεί να αλλάξει ή και να καταστρέψει τη ζωή κάποιου. Κατά πόσο επιτρέπουν οι υπόλοιπες αδερφές να άγονται από τις αποφάσεις κάποιου άλλου. Πόσο αξία έχει τελικά αυτό που θέλουμε όταν έρχεται σε αντιδιαστολή με αυτό που «πρέπει». Κυρίως… όταν γνωρίζουμε ότι είμαστε μέσα στη δυστυχία, έχουμε τη δύναμη κάποια στιγμή να βγούμε έξω από τη σκοτεινή της δίνη; Ή αυτοκαταστρεφόμαστε κι εμείς, παραδομένοι;
