Ο κυνισμός συνίσταται στο να βλέπεις τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως θα έπρεπε να είναι.

Γράφει η Φωτεινή Βαμβούκη


Αρχικά να πούμε πως το έργο είναι κωμωδία. Είναι διασκευή του ομώνυμου διηγήματος που έγραψε ο πολυτάλαντος και μοναδικός  Μποστ το 1961 για τις στήλες της  εφημερίδας ‘’Καθημερινή’’ όπου εργαζόταν. Η τότε εκδότρια της Ελένη Βλάχου, εξαιτίας αυτού του διηγήματος, τον απέλυσε με αιτιολογία πως «προσέβαλε το κύρος της εφημερίδας και την ηθική των αναγνωστών της».  Ο Μποστ το μόνο που απάντησε στην Ελένη Βλάχου, φεύγοντας, ήταν: “Δυστυχώς χάσατε το χιούμορ σας!”

Ποιο ήταν αυτό το δύσπεπτο χιούμορ που ήταν  για τους αναγνώστες της “Καθημερινής” και γενικά τη σοβαροφάνεια των ανθρώπων, της προ χούντα εποχής. Ο πληθυσμός λόγω της αστυφιλίας έχει  αυξηθεί και έχουν πολλαπλασιαστεί οι πολυκατοικίες. Οι πολίτες χωρίζονται σε πρώτης κατηγορίας που μένουν στα πάνω πατώματα και οι δεύτερης κατηγορίας που ζουν στους πρώτους ορόφους.  Η μορφή της παραδοσιακής οικογένειας αλλάζει και μαζί με αυτήν αλλάζουν ή καταργούνται διάφοροι εθιμοτυπικοί κανόνες. Όμως αναγκάζονται να ανέχονται την συγκατοίκησή τους.  Οι Ελληνίδες αντιγράφουν τα ταγεράκια και τα μαντώ της Τζάκι Κέννεντι και οι άντρες σταματούν να φοράνε καπέλα και τους ελκύουν τα στενά παντελόνια, τα μεσάτα σακάκια, τα καρό ή λουλουδάτα πουκάμισα.  Οι συντηρητικοί – αρνούμενοι κάθε καινοτομία – προσπαθούν να κρατήσουν τις παραδόσεις σνομπάροντας και κατηγορώντας οτιδήποτε καινοτόμο σαν ξενιστή που θα μολύνει την ευπρέπεια και τον καθωσπρεπισμό τους.

ΜΠΟΣΤ

ΜΠΟΣΤ

Το διήγημα“ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ” το διασκεύασε σε (δραματοποίησε) ο Θανάση Παπαγεωργίου με αρκετές προσθήκες που αφορούν τη σημερινή εποχή. Φυσικά γραμμένες με τη γλώσσα και στο πνεύμα του Μποστ. Το έργο διαδραματίζεται το 1920. Οι κακές οικονομικές συνθήκες μιας οικογένειας, αναγκάζουν τη σύζυγο να πάρει την πρωτοβουλία να βρει λύση.  Αναγγέλλει στον σύζυγο και τα παιδιά της ότι αποφάσισε να εργαστεί κι εκείνη για να συνδράμει στα οικονομικά του σπιτιού. Έτσι σκέφτηκε να γίνει πόρνη και στο μεσημεριανό τραπέζι το αναγγέλλει στην οικογένεια. Όπως θα ανήγγειλε το άνοιγμα ενός περιπτέρου.

Η συζήτηση, πολιτισμένη και μεταξύ της σούπας της σάλτσα και του αλατιού – διότι το γεύμα είναι ιερό και δεν διακόπτεται – όλη η οικογένεια με επικεφαλής τον πατέρα, βάζει κάτω τα υπέρ και τα κατά και βγάζουν την απόφαση για το κοινό καλό. Τι συμβαίνει μετά, δεν το βάζει ο νους, παρά μόνο του ανατρεπτικού Μποστ. Αλλά τα εύσημα πρέπει να πάρει και ο Θανάσης Παπαγεωργίου που προχωράει ακόμα περισσότερο το σουρεαλισμό και τολμά να σατιρίζει τη φαινομενική μας αξιοπρέπεια, χωρίς να νοιάζεται ποιον θα δυσαρεστήσει.

ΦΩΤΟ 1 ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ

Το θέατρο Στοά και ο Μποστ έχουν συνεργαστεί επτά φορές με τεράστια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία. Τα έργα του μοναδικού σατιρικού συγγραφέα, έχουν ένα εντελώς προσωπικό κι αναγνωρίσιμο ύφος. Γνώριμο πια, στον Θανάση Παπαγεωργίου ώστε κατάφερε ν’ απογειώσει τόσο στο κείμενο, όσο και σκηνοθετικά, την παράσταση.

Ο Θανάση Παπαγεωργίου κεντάει το ρόλο του πατέρα, με τη λογική και τη σοβαρότητα που απαιτεί ένα σουρεαλιστικό κείμενο. Κυρίαρχος και έτοιμος να δεχτεί όποιον νεοτερισμός, για το «καλό» της οικογένειας. Σ’ όλη τη διάρκεια της παράσταση δεν αποχωρίζεται στιγμή τον χαρακτήρα από πάνω του. Είναι ένας σπουδαίος ηθοποιός και το αποδεικνύει σε κάθε παράσταση που δημιουργεί.

Η Εύα Καμινάρη, η μητέρα που έγινε πόρνη. Άλλος ένας ρόλος που βοήθησε στην ανάδειξη του ταλέντου της.
Η μητέρα σύμβολο θυσίας για τα παιδιά της, προσφέρει το σώμα της και όλη της την ύπαρξη για να βγάλει την οικογένεια απ’ τη δύσκολη οικονομική θέση. Όλη η υποστήριξη του ρόλου της, δείχνει εξαιρετική υποκριτική ικανότητα.

ΦΩΤΟ 2 ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ

 

Η Ευδοκία Σουβατζή, είχε να ερμηνεύσει πάνω από έναν ρόλο αλλά απέδωσε με επιτυχία τις αποχρώσεις που περικλείει σε καθέναν ξεχωριστά.

Η Αγγελική Τσιάκαλου και η Ελευθερία Στεργίδου, οι κόρες της οικογένειας που είναι στο πλευρό της μητέρας από την αρχή, ανέδειξαν με κωμικό τρόπο και συγχρόνως ιδιαίτερη φυσικότητα τη γελοιότητα «της ευπρέπειας» όλων των εποχών.

Ο Γιάννης Χαντέλης που επίσης ερμήνευσε πάνω από έναν ρόλο, είναι ένας ηθοποιός με χιούμορ, κυνισμό όπου ζητούσε ο κάθε ρόλος  και πολλή αλήθεια.

Ο Γιάννης Φουντάς, ο γιος της οικογένειας ήταν απόλαυση. Από αφελής νέος χωρίς πρωτοβουλίες και διαχειριστικές ικανότητες, καταλήγει ανεξάρτητος… και όχι μόνο.  Είναι έκδηλο πως η υποκριτική του δεινότητα, διαμόρφωσε έναν χαρακτήρα έκπληξη.

88

Ταυτότητα Παράστασης

Που: Θέατρο ΣΤΟΑ, Μπισκίνη 55, Ζωγράφου
Πότε:  Παρασκευή & Σάββατο στις 8.30 – Κυριακή στις 7.00
Διάρκεια Παράστασης: 90΄
Τιμή Εισιτήριου: γενική είσοδος 18,00 € | φοιτητικό, 65+, ΑμεΑ, άνεργοι 15,00 €
Προπώληση/Κρατήσεις: more.com και στο ταμείο του θεάτρου 210 770 2830

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο: Μποστ
Σκηνοθεσία / Θεατρική διασκευή: Θανάσης Παπαγεωργίου
Σκηνικά / Κοστούμια: Λέα Κούση
Φωτογράφιση: Αντώνης Συμεωνάκης

Παραγωγή: ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΤΟΑ

Τους δέκα ρόλους του έργου ερμηνεύουν [αλφαβητικά]: Θανάσης Παπαγεωργίου, Εύα Καμινάρη, Ευδοκία Σουβατζή, Χριστίνα Πλατανιώτη, Ελευθερία Στεργίδου, Γιάννης Χαντέλης και Γιάννης Φουντάς.

Φωτεινή Βαμβούκη

Φωτεινή Βαμβούκη

Η Φωτεινή Βαμβούκη είναι ηθοποιός και συγγραφέας. Σπούδασε στη Δραματική σχολή Αθηνών του Γιώργου Θεοδοσιάδη κι έχει φοιτήσει στη Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών, Τμήμα Θεατρολογίας.Έχει παίξει σε πολλές θεατρικές παραγωγές, σε παιδικό θέατρο, κωμωδίες, αρχαίο δράμα. Έχει ασχοληθεί με τη σκηνοθεσία, τη θεατρική συγγραφή, τη θεατρική αγωγή, τη δημιουργία και παρουσίαση εκδηλώσεων, τη διδασκαλία υποκριτικής κι έχει λάβει μέρος, ενεργά, σε εθελοντικές δράσεις. Συνεργάζεται με το παιδικό κανάλι tvsmile. Έχει συνεργαστεί με τρία ηλεκτρονικά περιοδικά. Έχει διακριθεί από το Δήμο Αθηναίων για το θεατρικό έργο της «Δε γεννήθηκα πρόσφυγας». Η επαγγελματική σελίδα της στο fb είναι: ART CULT Theatricalcinemastudies
Φωτεινή Βαμβούκη