Άγιος σπόρος του Γιάννη Τσίρου στο Μικρό Χόρν σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη

Γράφει η Ρέα Φέρτη για το kallitexnes.gr

Σε μια παραλία ερημική του χωριού σε επαρχιακή πόλη έχουν μια καντίνα μπαμπάς και κόρη, με δύσκολες συνθήκες διαβίωσης κάτω από τον μεγάλο φωτεινό ουρανό και δίπλα στην απεραντοσύνη της θάλασσας.

Εξαφανίστηκε ένας μοναχικός Γερμανός τουρίστας και οι ξένοι ερευνητές που κατέφθασαν για την εξιχνίαση τους ενοχοποιούν.

Χοιροστάσιο, εκδορέας, καντηνιέρηδες στο πλάτωμα δίπλα στη θάλασσα.

Πόνος ζωής και τελικά ανάξια πληρωμή.

Έφυγε ο ανεξάρτητος και ελεύθερος νέος ο οποίος είχε τον υπνόσακό του και κοιμόταν στη θάλασσα ή κάτι του συνέβη;

Σκέψεις πολλές διότι το κείμενο τελικά δεν στιγματίζει ούτε τους μοναχικούς καντηνιέρηδες, παρά την παρατυπία που ακολουθούν.

Διαφορετικότητα στο όλον του χωριού· τον κοιτούσαν και λοιδορούσαν κάποιες φορές, ήθελαν να τους διώξουν και βρήκαν ευκαιρία.

Και ο αστυνομικός της περιοχής τριγύρω με την έρευνα…

Ερμηνείες με βάθος και ολότητα· ήταν όλοι τους με τους ρόλους σε όλο τους το είναι, με λεπτές γραμμές στην κίνηση τους, στη λεπτομέρεια.

Και ωραίο παιχνίδισμα του φωτισμού και συμμετοχής των ηθοποιών με αργή κίνηση στα καίρια σημεία.

Μουσική με παλμό και ωραία επιλογή μουσικής· έδινε τη διάσταση των πράξεων.

Ο Ηλίας Βαλάσης με ερμηνείες με πάθος και με κατανόηση του ρόλου σε βάθος, με προσέγγιση έντασης και αλήθειας. Τον παρακολουθούμε χρόνια, ειδικά στα έργα του Γιάννη Τσίρου.
Η Ανθή Σαββάκη, μία νέα γυναίκα με πολύ πραγματική ερμηνεία, με κίνηση καθαρή — τη μία ως κόρη, την άλλη ως συνοδοιπόρος και σύντροφος.
Και ο Δημήτρης Μαμιός με νεύρο στην κίνηση και στον ρόλο, με μοναξιά και ανάγκη για επαφή, η οποία μετατρέπεται σε κλάμα.

Η σκηνοθεσία ήταν με πολλές εισόδους και εξόδους από τη σκηνή και σκηνικό που δήλωνε ξεκάθαρα το πού είμαστε· ξεδίπλωνε τους χαρακτήρες με τη δομή που δίνει ο Γιάννης Τσίρος, σε ένα κείμενο που απλώνει τη μοναξιά και την ολότητα των χαρακτήρων και την απόγνωση για το απρόοπτο και τη βία στην καθημερινότητα — από τον μη σεβασμό στο ζώο, έως τον άνθρωπο.

Σχέσεις με ανταπόδοση, δεσμοί αίματος… φλερτ και αγωνία.

Άγιος ήταν ο σπόρος, ο οποίος γεννιέται και τραβά διαχωριστική γραμμή και ξεκινά από την αρχή· από την αρχή σε μια άλλη κοινωνία, σε μια άλλη περιοχή.

Τα κιάλια και όλη η αόρατη παράσταση μακριά από τη σκηνή, αλλά οι πολύ θεατρικές κινήσεις των ηθοποιών δεν μας άφησαν να μας λείψουν οι άφαντοι — ήταν σαν να ήταν ορατοί.

Η επαρχία συχνά υπακούει σε δικούς της, άγραφους νόμους· και πολλοί οι κίνδυνοι, ακόμα και για έναν ειρηνικό κατασκηνωτή ή για μία καθημερινότητα. Άγραφοι νόμοι που συχνά και η κοινωνία των πόλεων δεν εξαλείφει.

Ανάγκη για επαναπροσδιορισμό της καθημερινότητας και της ισορροπίας των ατόμων στις δυτικές και στις μεσογειακές κοινωνίες, με γνώμονα την ελευθερία και την ανεξαρτησία χωρίς να κινδυνεύουμε από τους ίδιους μας τους εαυτούς.

Ταυτότητα παράστασης

Συγγραφέας: Γιάννης Τσίρος
Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη
Σκηνικά/Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Σχεδιασμός Φωτισμών: Βασιλική Γώγου
Πρωτότυπη μουσική & Σχεδιασμός Ήχου: Νικόλας Καζάζης
Κίνηση: Μαργαρίτα Τρίκκα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σοφία Χατζηευθιμιάδη
Βοηθός Σκηνογράφου: Ηρώ Παρδαβέλλα
Φωτογραφίες παράστασης: Γιώργος Καλφαμανώλης

Σύμβουλος Επικοινωνίας & Καλλιτεχνικού Σχεδιασμού: Ελίνα Λαζαρίδου
Τμήμα Επικοινωνίας: Ειρήνη Τσίκα, Όλγα Κομνηνού
Δημόσιες Σχέσεις: Μαργαρίτα Μαρμαρά
Παραγωγή: Αθηναϊκά Θέατρα
Ερμηνεία (αλφαβητικά): Ηλίας Βαλάσης, Δημήτρης Μαμιός, Ανθή Σαββάκη

Παραστάσεις κάθε Τετάρτη & Κυριακή 20:00, κάθε Πέμπτη & Παρασκευή 21:00, κάθε Σάββατο 18:00 & 21:00.