Η συγγραφέας-αστρολόγος Βάσια Μαυράκη, αποτελεί το μοναδικό παράδειγμα αυτού του ανθρώπου-καταλύτη τον οποίο μόλις ανέφερα. Η συνέντευξη αυτή έχει έρθει στον σωστό χρόνο όπου όλοι μας έχουμε πραγματικά ανάγκη να διαβάσουμε και να γράψουμε με κεφαλαία γράμματα στο βιβλίο της σκέψης μας όλα όσα λέει. Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του νέου της μυθιστορήματος “Ο Καπήλαρης”, η τόσο ενδιαφέρουσα αυτή δημιουργός μοιράζεται τη σκέψη της μαζί μας. Αξίζει να μελετήσετε προσεκτικά την κάθε της λέξη…
Οι kallitexnes.gr καλωσορίζουν την κυρία Βάσια Μαυράκη, συγγραφέα του βιβλίου “Ο Καπήλαρης”, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιβίσκος. Τελικά τι είναι και ποιος είναι ή μπορεί να είναι “Καπήλαρης” σ’αυτή τη ζωή;
Βάσια Μαυράκη: Καλώς σας βρίσκω! Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση σας. Καπήλαρης σε αυτή τη ζωή μπορεί να γίνει ο καθένας από εμάς όταν οι καταστάσεις απαιτήσουν να φανερώσει το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένος! Μερικοί είμαστε ατσαλένιοι, κάποιοι άλλοι σιδερένιοι, ή χάλκινοι…. Υπάρχουν και πολλοί από εμάς που είναι φτιαγμένοι από χαρτί… Κάθε υλικό όμως κρύβει τη δική του δύναμη… τη Δύναμη Ψυχής την οποία πρεσβεύει ο Καπήλαρης!
Στο εξώφυλλο του βιβλίου, κάτω από τον τίτλο, αναγράφεται το εξής : “Η συναρπαστική ιστορία μιας γυναίκας που δεν δίστασε να πάρει τη ζωή της στα χέρια της και να τη δαμάσει”. Ποια είναι η πρωταγωνίστρια; Πείτε μας, αν θέλετε, λίγα λόγια για εκείνη, ως πρώτη γνωριμία.
B.M: Η πρωταγωνίστρια, ο Καπήλαρης, είναι η γιαγιά μου η Χριστίνα. Η δική μου πρώτη γνωριμία μαζί της ήταν από την αρχή της ζωής μου… η ‘’δική’’ σας μαζί της έγινε το καλοκαίρι που μας πέρασε, τότε που κράτησα την υπόσχεση που της είχα δώσει! Όταν καθόμουν και άκουγα σαν παιδί τις ιστορίες που μου έλεγε έμενα μόνο στο ‘’ταξίδι’’ που με πήγαινε με τις διηγήσεις της. Περπατούσα μαζί της στα χιόνια των κορφών του Αρτεμισίου, έτρεχα μαζί της να γλιτώσω τα πρόβατα από τα λυσσασμένα τσακάλια, μάζευα μαζί της οβριές μέσα στις γράνες, και κυπαρισσόμηλα στην αυλή του προφήτη Ηλία…. Τότε όμως δεν γνώριζα ακόμη πως το ταξίδι που με πήγαινε μαρτυρούσε την ηθογραφία, την ιστορία, την πολιτική, μιας εποχής άγνωστης για εμένα. Μετά, καθώς μεγάλωνα με τα ‘’παραμύθια’’ της και αποκτούσα εικόνα για τον κόσμο στον οποίο βρέθηκα, ξέφυγα από τις εικόνες και τις μυρωδιές που μου έβαζε στο μυαλό και στάθηκα στο ζήσιμο … και τότε της υποσχέθηκα πως μια μέρα θα έκανα τη ζωή της βιβλίο.
(Απόσπασμα από το βιβλίο) ‘’ Όταν την παρακαλούσα να μου διηγείται τη ζωή της, αυτή με ρωτούσε με απορία γιατί τη βάζω να μου τα λέει και να τα μου τα ξαναλέει. Γιατί μια μέρα θα γράψω τη ζωή σου σε βιβλίο… Της άρεσε που το άκουγε. ‘’Ε, τότε κάτσε να τα θυμηθώ καλά, να τα γράψεις όλα σωστά’’, μου απαντούσε. Και καθόμασταν ατέλειωτα απογεύματα να μου διηγείται τις ιστορίες της που και σε αυτήν πια φαινόντουσαν σαν παραμύθια. Παραμύθια που τις περισσότερες φορές δεν είχαν ευτυχισμένο τέλος. ‘’Παραμύθια’’ για ανθρώπους που πέρασαν από αυτήν τη ζωή μάταια … για ανθρώπους που αδίκησαν και αδικήθηκαν… για ανθρώπους που μικροψύχησαν… για ανθρώπους που πρόδωσαν και προδόθηκαν… για ανθρώπους που μεγαλούργησαν…’’
Αναφερόμενη σε μια πιο παλιά εποχή μέσα από το έργο σας, ξεδιπλώνετε μια άλλη πτυχή της ελληνικής πραγματικότητας, η οποία έχει λησμονηθεί ή δεν έχει καν βιωθεί από πολλούς από εμάς. Εκτός από τις σαφείς διαφορές παρελθόντος-παρόντος, υπάρχουν πιστεύετε, κάποιες ομοιότητες; Τελικά, η ιστορία επαναλαμβάνεται;
B.M: Ξέρετε, πιστεύω πως εμείς, οι τυχεροί που έχουμε ζήσει λίγο πριν… και λίγο μετά από μισό αιώνα, μεγαλώσαμε ανάμεσα σε δυο κόσμους! Τον κόσμο των παππούδων μας και των νωπών μνημών των πολέμων που έζησαν, και τον κόσμο των γονιών μας, των στιγμών της ειρήνης και της ελευθερίας που έζησαν. Είχαμε να αντλήσουμε από δύο στέρνες εμπειριών προκειμένου να φτιάξουμε τις δικές μας. Η ιστορία είναι ένας κύκλος που δεν έχει τέλος, οι ιστορικές εποχές διαδέχονται η μία την άλλη χρονικά, αλλά τα ανθρώπινα παραμένουν τα ίδια. Είμαστε ηθοποιοί που αλλάζουμε κοστούμια και σκηνικά , αλλά παίζουμε πάντα το ίδιο έργο και δυστυχώς επαναλαμβάνουμε τα λάθη και τα κρίματα, διαιωνίζουμε τις καταστάσεις, απλώς σε άλλο περιβάλλον κάθε φορά. Κάποτε ήταν η Τροία… μετά η Πόλη… Πρώτος Παγκόσμιος… Δεύτερος Παγκόσμιος … αργότερα η Κύπρος… η Βοσνία… η Ρουάντα… το Πετρέλαιο… ο Κοροναϊός… Και εμείς οι άνθρωποι κάπου εκεί ανάμεσα τους, να γεννιόμαστε, να ερωτευόμαστε, να γεννάμε, να πεθαίνουμε.
Ποιος ήταν ο σκοπός που γράφτηκε αυτό το μυθιστόρημα; Πιστεύετε ότι έχει να διδάξει κάτι το συγκεκριμένο;
B.M: Ειλικρινά δεν είχα κανένα σκοπό! Να καταθέσω ήθελα τα συναισθήματα μου και να ζήσω παρέα με τον Καπήλαρη ξανά τα παιδικά μου χρόνια. Τίποτα δεν έκανα για εσάς, για εμένα τα έκανα όλα! Ίσως να ήταν ο δικός μου τρόπος να την πενθήσω, γιατί ήταν η πρώτη πραγματική απώλεια της ζωής μου και ήμουν αμήχανη τότε που τη χάσαμε… είναι και το ότι δεν μπορώ να κλάψω… Μετά, γράφοντας το βιβλίο ήρθα περισσότερο κοντά της και με άλλους όρους πλέον… Είχαμε κάνει μια συμφωνία με τον Καπήλαρη, δε θα σας τη μαρτυρήσω όμως, θα το διαβάσετε μόνοι σας. Αν έχει να διδάξει τώρα κάτι συγκεκριμένο το βιβλίο μου; Αν και πιστεύω πως δεν έχουμε δικαίωμα στη διδαχή και στη συμβουλή εμείς οι άνθρωποι, αν κάτι δεν το έχουμε βιώσει στο πετσί μας, θα μπορούσα μόνο να σας πω αυτό που και ο ίδιος ο Καπήλαρης θα έλεγε. Να είστε δυνατοί και αισιόδοξοι και να μη φοβάστε το θάνατο! Θα έρθει να σας βρει όταν αυτός θα θέλει, ούτε μια στιγμούλα νωρίτερα ή αργότερα! Γίνετε χωρίς φόβο, εσείς ο Καπήλαρης της ζωής σας!
Η μικρή μονοσύλλαβη λέξη, το “θα”, αυτό το μόριο της γλώσσας μας, κρύβει τόσο μεγάλη αισιοδοξία μέσα του, όσο καμία άλλη λέξη. Με το “θα” ξεκινούν τα μεγαλύτερα όνειρα μας! Η ζωή μας είναι πεπερασμένη και τα όνειρα μας άπειρα ίσως γι’ αυτό δεν μπορούμε να τα πραγματοποιήσουμε όλα! Είναι λόγος όμως αυτός για να μην ονειρευόμαστε;
Πότε και πώς ακριβώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τον κόσμο της συγγραφής; Τι σας ενέπνευσε αρχικά ώστε να κάνετε το πρώτο βήμα και τι σας εμπνέει γενικά;
B.M: Η συγγραφή είναι Ουράνια διαδικασία. Έρχεται και σε επιλέγει και εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο, από το να γράφεις! Τα συναισθήματα σου, έχουν λέξεις και σημεία στίξης. Όπως στο μυαλό των μουσικών κατοικούν οι νότες, στο δικό μας μυαλό κατοικούν οι λέξεις. Θα σας αποκαλύψω πως αγαπώ πολύ τα θαυμαστικά και τα αποσιωπητικά και τις μονοσύλλαβες λέξεις γιατί πιστεύω πως κάπου εκεί, πίσω τους, κρύβεται η ψυχή κάθε βιβλίου. Ναι, τα βιβλία έχουν ψυχή γιατί απευθύνονται στις ψυχές μας! Δεν μπορώ να θυμηθώ τι ήταν αυτό που αρχικά με ενέπνευσε, αλλά μπορώ σίγουρα να θυμηθώ πως ήθελα από πάντα να γίνω συγγραφέας. Η συγγραφή δεν είναι επάγγελμα, η συγγραφή είναι καταφύγιο και ψυχοθεραπεία… και μην πιστέψετε ποτέ πως οι συγγραφείς είναι κανονικοί άνθρωποι! Μα πείτε μου αλήθεια, ποιος μπορεί να γράψει ένα βιβλίο έτσι, γιατί του μύρισε το νυχτολούλουδο ένα καλοκαιρινό βράδυ; Γιατί σε ένα παιδικό παιχνίδι ανακάλυψε τρεις λευκές νεκροκεφαλές στον περίβολο της Παναγιάς της Ρίπαινας; Γιατί τα ηλεκτρικά σύρματα γεμίζουν χελιδόνια το Σεπτέμβρη; Γιατί στην ησυχία του σούρουπου όταν οι νεράιδες βγαίνουν περίπατο, ο νεραϊδάρης χτυπά ρυθμικά το τύμπανο του… ντούπου… ντούπου…ντούπου…
Ποια άλλα έργα έχετε ως τώρα συγγράψει; Πείτε μας, αν θέλετε, λίγα πράγματα γι’ αυτά.
B.M: Έχω δύο φυσικά παιδιά, τους δυο γιούς μου και δυο παιδιά εμπνευσμένα, τα δυο μου βιβλία. Προς το παρόν, γιατί ευελπιστώ σε πολλά περισσότερα εμπνευσμένα στο μέλλον, μια και η Θεά Έμπνευση είναι γενναιόδωρη στις επισκέψεις που μου κάνει. Το ‘’Χίλια Χρόνια Μετά … κι άλλα χίλια’’ είναι το πρώτο μου βιβλίο από τις εκδόσεις Ιβίσκος και πάλι. Είναι ένα βιβλίο που δεν έχει τέλος, γιατί τέλος πραγματικό δεν έχει ούτε η ίδια η ζωή. Κύκλους μόνο έχει, καρμικούς και επαναλαμβανομένους, και χρωστούμενα έχει, από τη μια ενσάρκωση στην επόμενη και πάλι από την αρχή. Είναι ένα ταξίδι που κρατά χίλια ολόκληρα χρόνια…και άλλα χίλια… και τόσα ακόμη, όσα χρειάστηκαν ο Άρχοντας και η Ιπποδάμεια για να δαμάσουν ο ένας τον άλλον! Ένα μυθιστόρημα Μυθολογικό, Ιστορικό, Καρμικό με δυο ανθρώπους που ‘’κυνηγιούνται’’ μέσα στο χρόνο προκειμένου… προκειμένου αλήθεια τι; Στην πρώτη τους ζωή αυτός ήταν Κένταυρος θηρίο, αυτή γυναίκα. Στη δεύτερη αυτός ήταν θηρίο και άνθρωπος μαζί, αυτή γυναίκα. Και μετά, στο σήμερα… στο τώρα, άνδρας αυτός, γυναίκα πάντα αυτή… προκειμένου να μερώσει το θηρίο που κατοικούσε μέσα του. Το θηρίο αυτό που κατοικεί μέσα σε κάθε άνδρα και που κάθε γυναίκα προσπαθεί να τιθασεύσει…
Σε αναφορά με την πρωτοφανή κατάσταση που ζούμε αυτές τις μέρες λόγω κορονοϊού, βάζοντας στην άκρη τα αρνητικά που όλοι ζήσαμε και γνωρίζουμε, ποια θετικά πιστεύετε ότι έφερε όλο αυτό στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε ανθρώπους και καταστάσεις;
B.M: Η διαφορά έχει να κάνει πάντα με τον τρόπο διαχείρισης των καταστάσεων! Fight or flight; Πάλη ή φυγή; Αυτό είναι το δίλημμα αλλά και η επιλογή μας. Ακόμη και στα σικέ παιχνίδια, πάλι ανάμεσα σε αυτά τα δύο έχουμε να επιλέξουμε. Το ‘’Τσιτάχ’’ καραδοκεί πάντα εκεί έξω με οποιαδήποτε απειλητική μορφή. Πότε σαν πόλεμος, πότε σαν σεισμός, πότε σαν ασθένεια… και εμείς πρέπει να επιλέξουμε με σύνεση τον τρόπο που θα αντιδράσουμε. Σε αυτή τη μεριά του Χρόνου και του Κρόνου που βρεθήκαμε, έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον ύπουλο και θανατηφόρο εχθρό της αρρώστιας. Και εδώ είναι που θα πάρουμε τα εύσημα που μας ανήκουν! Γιατί εύσημο θα το έχουμε και εμείς στη ζωή μας πως κληθήκαμε να γίνουμε μέρος της ιστορίας της ανθρωπότητας και να αποδείξουμε τη Δύναμη της Ψυχής μας στα χρόνια του κοροναϊού. Θέλω να πιστεύω πως θα βγούμε πιο σοφοί γιατί θα έχουμε περάσει χρόνο με τον εαυτό μας και τους ανθρώπους μας…χρόνο με αυτούς τους ‘’αγνώστους’’ που κουβαλάμε μαζί μας και πολλές φορές δεν γνωρίζουμε πραγματικά. Θα κάνουμε και ξεκαθαρίσματα… θα δούμε ποιοι αξίζουν να μείνουν πλάι μας και να μοιράζονται τον τόσο πολύτιμο χρόνο μας. Πάντα στη ζωή, εμείς θα είμαστε η ευάλωτη ‘’Αντιλόπη’’ και το ‘’Τσιτάχ’’ εκεί έξω, πάντα θα παραμονεύει να μας αρπάξει… Πάλη ή Φυγή λοιπόν;
Ως άνθρωπος που έχει ταξιδέψει σε πολλά μέρη τόσο του κόσμου όσο και της Ελλάδας, τι πιστεύετε ότι είναι εκείνο που χωρίζει και τι ενώνει όλους τους ανθρώπους;
B.M: Μερικές φορές σκέφτομαι πως ξεκίνησα τις εμπειρίες της ζωής μου αντίστροφα… Ταξίδεψα πολύ τότε που τα ταξίδια ήταν για εμένα πηγή χαράς και όχι εμπειριών. Έκανα παιδιά, τότε που τα παιδιά ήταν για εμένα μοιρασμένο παιχνίδι και όχι επιθυμία πραγματική. Έγραφα τότε που η συγγραφή για εμένα δεν ήταν επάγγελμα, αλλά σημειώσεις άτσαλες πάνω σε κάθε είδους πολύχρωμο και μονόχρωμο χαρτί… Τότε όμως, ακόμη και αν δεν το γνώριζα γέμιζα τις αποθήκες του μυαλού και της καρδιάς μου με όλα αυτά τα ‘’σύνεργα’’ που τώρα, εδώ στου δρόμου τα μισά μου έχουν φανεί ανεκτίμητα. Εμπειρίες είναι το όνομα τους, εμπειρίες ταξιδιωτικές σώματος και ψυχής. Και τώρα πάλι αντίστροφα μετρώ, αισθάνομαι πιο ‘’νέα’’ από τότε, πιο αχόρταγη και τρελαμένη από ποτέ. Βλέπετε έχω δεχθεί αυτολεξεί τη συμβουλή του Steve Jobs … ‘’μείνετε αχόρταγοι και τρελαμένοι’’… και εντίμως σας λέω πως λειτουργεί. Λειτουργεί, γιατί όταν ψάχνεις πάντα βρίσκεις. Και αν κατάλαβα κάτι που αξίζει να μοιραστώ μαζί σας για το τι χωρίζει και τι ενώνει όλους τους ανθρώπους θα σας πω πως είναι ένα… ο ΠΟΝΟΣ!
Είναι γνωστό ότι πέρα από τη συγγραφή, ασχολείστε ενεργά με την ψυχολογία και τη συμβουλευτική αστρολογία. Πώς συνδυάζονται αυτές οι δύο επιστήμες, τι δίνει και τι λαμβάνει η μία από την άλλη;
B.M: Ο άνθρωπος είναι ο κρίκος που τις ενώνει γιατί και οι δύο σε αυτόν απευθύνονται! Η Ψυχολογία και η Αστρολογία είναι αδερφές επιστήμες αν και κάποιοι έχουν ακόμη τις αμφιβολίες τους για αυτό. Θα ‘’καλέσω’’ προς υπεράσπιση των δύο αδερφών, τον Carl Jung τον μέγα Ελβετό ψυχίατρο και ψυχαναλυτή. Υπήρξε εισηγητής της σχολής της αναλυτικής ψυχολογίας, αλλά και μέγας Αστρολόγος όπως ο ίδιος έχει αποκαλύψει στα γραπτά του! «Γεννηθήκαμε σε μια δεδομένη στιγμή, σε ένα δεδομένο μέρος και σαν το παλιό κρασί έχουμε τις ποιότητες της χρονιάς και της εποχής στην οποία γεννηθήκαμε. Η Αστρολογία δεν επικαλείται τίποτε άλλο.» Αυτό ακριβώς είναι η Αστρολογία η οποία προηγείται της Ψυχολογίας ως προς τη βοήθεια που μπορεί να δώσει γιατί η δράση της είναι αμεσότερη. Στο γενέθλιο Κοσμόγραμμα του ατόμου είναι αποτυπωμένες όλες οι ψυχικές ευκολίες ή δυσκολίες του, κληρονομικές ή επίκτητες. Όλες οι προδιαθέσεις του, τα ταλέντα του, οι σχέσεις με τους γονείς και το περιβάλλον του, το γενετικό και αστρολογικό του DNA! Και εδώ ακριβώς βρίσκεται ο μαγικός συνδυασμός των δύο επιστημών και η αγαστή συνεργασία τους! Ο Ψυχολόγος κερδίζει χρόνο και για το θεραπευτή και για το θεραπευόμενο όταν γνωρίζει Αστρολογία. Ανακαλύπτει πολύ νωρίς αυτά τα οποία θα του αποκαλύψει μετά από αρκετές συνεδρίες ο ασθενής του. Με αυτό τον τρόπο το μοντέλο της θεραπείας που θα ακολουθηθεί έχει ήδη αρχίσει να μπαίνει σε εφαρμογή…
Ως ειδικός(Tropical and Astral Expert) στην πρώτη σχολή αστρολογίας στην Ελλάδα, στην Εναλλακτική Παιδεία, ποια πιστεύετε ότι είναι η συμβολή της επιστήμης αυτής; Με ποιο τρόπο μπορεί κάποιος μέσω της συμβουλευτικής αστρολογίας να βελτιώσει τη ζωή του;
B.M: Η συμβολή της Αστρολογίας στη ζωή των ανθρώπων ήταν, είναι και θα είναι σημαντική. Ο πλανήτης κυβερνήτης της Αστρολογίας είναι ο Ουρανός και από τη θέση του στον Ταύρο μέχρι το 2026 θα τη γειώσει περισσότερο και θα τη φέρει ακόμη πιο κοντά στους ανθρώπους. Αρκεί, αυτοί οι οποίοι την αντιπροσωπεύουν να είναι πραγματικοί Αστρολόγοι που την έχουν σπουδάσει με ήθος και συνέπεια και όχι να παριστάνουν πως είναι, για το εύκολο κέρδος. Η Αστρολογία έχει χρησιμοποιηθεί βάναυσα από ανθρώπους που της έχουν βάλει τα πρόσημα της μαγείας , της καφεμαντείας, της χαρτομαντείας! ΟΧΙ! Ένα τεράστιο όχι, γιατί η Αστρολογία δεν περιέχει τίποτα μα τίποτα μεταφυσικό! Είναι μια ξένη γλώσσα που ο καθένας από εμάς μπορεί να μάθει και το πόσο καλός μπορεί να γίνει έχει να κάνει αποκλειστικά με την προσπάθεια που θα καταβάλει. Μαθηματικά, Γεωμετρία, Αστρονομία, Ψυχολογία, Αστροχαρτογεωγραφία, Ιστορία, Μυθολογία…αυτά είναι τα πεδία γνώσης που καλείται να ανακαλύψει ένας αστρολόγος. Βλέπετε τίποτα μεταφυσικό ή μαγικό σε όλο αυτό; Με μοίρες ασχολούμαστε γεωμετρικές, με τις τροχιές των πλανητών και τις ταχύτητες τους, με τις Εκλείψεις … ερμηνεύουμε την πλανητική κίνηση και τη δράση της πάνω στον άνθρωπο ως μέρος του Όλου! ‘’Ό,τι πάνω και κάτω, ό,τι μέσα και έξω’’ πρέσβευε ο Αρίσταρχος ο Σάμιος μαθηματικός του 3ου π.Χ. αι. Η Αστρολογία δεν μπορεί να αλλάξει το προδιαγεγραμμένο της ζωής μας με κανένα τρόπο, όπως και τίποτε άλλο… Μπορεί όμως να μας δώσει τον τρόπο να διαχειριστούμε αυτό το οποίο δεν μπορούμε να αποφύγουμε! Αν αύριο πρόκειται να βρέξει, αυτό κανένας μετεωρολόγος δεν θα μπορέσει να το αλλάξει. Όταν όμως εσείς το γνωρίζετε θα πάρετε την ομπρέλα ή το αδιάβροχο σας. Θα βραχείτε σίγουρα, αλλά όχι μέχρι το κόκκαλο! Έτσι λειτουργεί η Αστρολογία και αυτή είναι και η μόνη μαγεία την οποία περιέχει!
Σε καθαρά φιλοσοφικό επίπεδο…τι είναι η ψυχή για εσάς; Από τι επηρεάζεται; Γιατί κάποιες φορές ασθενεί και ποια πιστεύετε ότι είναι τα “φάρμακα” τα οποία τη φροντίζουν και τη θεραπεύουν;
B.M: Τι είναι αλήθεια η Ψυχή; Μήπως είναι αυτό το μικρό ανθρωπάκι που κατοικεί στην αμυγδαλή του ανθρώπινου εγκεφάλου, έτσι όπως έχει αποτυπωθεί σε πίνακες του μεσαίωνα; Μήπως είναι αυτό το αβαρές φτερό στην Ψυχοστασία του Όσιρι που πρέπει να ζυγίζει λιγότερο από τα κρίματα του ανθρώπου για να ανοίξει ο δρόμος για τον Παράδεισο; Μήπως είναι αυτά τα 21 γραμμάρια που ελαφρώνει το σώμα όταν ο άνθρωπος πεθάνει κατά τον Ιναρίτου; Και αν πάλι η Ψυχή δεν υπάρχει για τους αρνητές της, τι είναι αυτό που μας πονά σε κάθε μας θλίψη; Τι είναι αυτό που φτερουγίζει μέσα μας σε κάθε μας χαρά; Η Ψυχή στην Αστρολογία είναι η Σελήνη μας. Η Σελήνη, ο πλανήτης που κυβερνά το ζώδιο του Καρκίνου. Του σκληρότσοφλου αυτού ζωδίου που όταν το καύκαλο του σπάσει η υγρή ψίχα του, η ψυχή του, ρέει και σπαταλιέται άδικα … όπως τα συναισθήματα χωρίς ανταπόκριση. Μήπως τελικά η Ψυχή μας είναι η Σελήνη μας και τροφοδοτείται από τις χαρές και τις λύπες μας και όταν αυτές πια γίνουν τόσο πολλές και δεν μπορεί να της αντέξει, σπάει; Πιστεύω στην Ψυχή… πως θα μπορούσα άλλωστε να μην πιστεύω όταν ασχολούμαι αποκλειστικά με αυτήν; Και ξέρετε ακόμη τι πιστεύω; Πιστεύω πως ασθενεί όταν δεν ‘’χωρά’’ στο σώμα που κατοικεί … για αυτό και κάθε φορά κάνει προσπάθειες καινούργιες, ενσαρκώσεις καινούργιες , για να βρει την κατοικία που της ταιριάζει. Η ‘’αναδρομή’’ είναι ένας τρόπος να γιατρευτεί γιατί έτσι μπορεί να καταλάβει το παρελθόν από το οποίο προέρχεται (Νότιος Δεσμός της Σελήνης) και τι πρέπει να κάνει στο παρόν που έχει έρθει να ζήσει ( Βόρειος Δεσμός της Σελήνης). Κυματισμοί είναι η Ψυχή, αυτοί που μένουν πίσω όταν ο άνθρωπος φύγει …
(Από το βιβλίο) ‘’Οι κυματισμοί της ζωής του Καπήλαρη είναι γελαστοί και στρογγυλοί. Είναι η χοντρή κοιλίτσα που κουνιόταν κάθε φορά που η γιαγιά γελούσε, είναι τα άσπρα σαν φραντζολάκια μπράτσα της μέσα από τα κοντά μανίκια της λουλουδάτης ρόμπας της, της καθημερινής. Είναι το νόστιμο στιφάδο που έφτιαχνε , τέτοιο που κανείς μας πια δεν θα ξαναγευτεί. Είναι τα παιδιά της, τα εγγόνια της και τα δισέγγονά της, που θυμούνται μια γιαγιά χοντρούλα, γελαστή, να τα φιλεύει κόκκινα αυγά και να τους δίνει χαρτζιλίκι…’’
Ποια είναι τα όνειρά σας και ποια τα σχέδιά σας για το μέλλον; Πιστεύετε ότι μπορούμε όλοι μας κάποια στιγμή να εξισώσουμε αυτά τα δύο; (δεδομένου ότι δυστυχώς πολλά όνειρα, δεν τολμάμε καν να τα θέσουμε ως σχέδια)
B.M: Αν δεν υπάρξει το όνειρο δεν θα υλοποιηθεί ποτέ το σχέδιο! Όταν κάτι το σκεφτούμε ή το φανταστούμε, έχουμε ήδη αρχίσει να το υλοποιούμε… βρισκόμαστε στην πρώτη φάση. Τίποτα δεν μπορεί να υπάρξει σε υλικό επίπεδο αν πρώτα δεν υπάρξει ως έμπνευση, ως φαντασία, ως σκεπτομορφή! Οφείλουμε να κάνουμε όνειρα, γιατί τα όνειρα είναι ανοιχτά παράθυρα στο μέλλον. Η μικρή μονοσύλλαβη λέξη, το “θα”, αυτό το μόριο της γλώσσας μας, κρύβει τόσο μεγάλη αισιοδοξία μέσα του, όσο καμία άλλη λέξη. Με το “θα” ξεκινούν τα μεγαλύτερα όνειρα μας! Η ζωή μας είναι πεπερασμένη και τα όνειρα μας άπειρα ίσως γι’ αυτό δεν μπορούμε να τα πραγματοποιήσουμε όλα! Είναι λόγος όμως αυτός για να μην ονειρευόμαστε; Και σε τελευταία ανάλυση δεν έχει νόημα να καταφέρουμε να τα ικανοποιήσουμε όλα, νόημα έχει η χαρά που παίρνουμε από την προσμονή και τον σχεδιασμό τους… Κάθε φορά που πιστεύετε πως το όνειρο σας είναι ανέφικτο και το εγκαταλείπετε, φέρτε στο μυαλό σας τον Ερρίκο Σλήμαν και το τρελό του όνειρο για την ύπαρξη της Τροίας. Πόσο τρελό αλήθεια, ήταν το όνειρο της ανακάλυψης μιας πόλης μυθολογικής,’’ χτισμένης’’ στο μεγάλο έπος ενός τυφλού παραμυθά;
Για το τέλος, ας κρατήσουμε μια ευχή που να αφορά τον άνθρωπο και τον κόσμο γύρω μας, ενόψει της νέας αυτής κατάστασης που αντιμετωπίζουμε.
B.M: Οι καιροί που ζούμε δεν είναι συνηθισμένοι! Είναι σαν καιροί βγαλμένοι από τα βιβλία του Τζωρτζ Όργουελ, γι’ αυτό και οι ευχές μου δεν μπορεί να είναι συνηθισμένες. Θα είναι όμως εξειδικευμένες! Εύχομαι ο καθένας από εμάς να έχει αυτά που θα κάνουν τη ζωή του χαρούμενη! Κάποιος σαλός παππούλης που έχει ‘’κοιμηθεί’’ πολλά χρόνια τώρα, μας έλεγε πως πρέπει να ευχόμαστε τη Χαρά γιατί αυτή τα εμπεριέχει όλα. Ο χαρούμενος άνθρωπος είναι και υγιής και ικανοποιημένος και ευτυχισμένος και ‘’χορτάτος’’ και αισιόδοξος! Αυτό λοιπόν θα ευχηθώ σε κάθε άνθρωπο να βρει μέσα στον κόσμο που του έλαχε να ζήσει… τη δική του Χαρά!
Στην εποχή που έζησε ο Καπήλαρης οι ευχές ήταν απλές γιατί ήταν και οι άνθρωποι απλοί. Στις ευχές πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί, έλεγε ο Καπήλαρης… όπως και στις κατάρες! ‘’Οι ευχές και οι κατάρες βρίσκουν ώρες ανοιχτές, βρίσκουν τρύπες μπόσικες μέσα στο χρόνο, τρυπώνουν και ριζώνουν και μας ακολουθούν σαν ίσκιοι…’’
Αγγελική Μπάτσου
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)
- “Τα πνεύματα του Χιλ Χάους”, σε σκηνοθεσία Ανδρονίκης Αβδελιώτη, στο “Αγγέλων Βήμα” - 14 Δεκεμβρίου 2024
- “Το Παλτό” του Νικολάϊ Γκόγκολ, σε σκηνοθεσία-διασκευή Θοδωρή Γκόγκου, στο θέατρο “Αργώ” - 6 Δεκεμβρίου 2024
- Εντρυφώντας στην “Υψηλή μαγειρική των σχέσων”, σε σενάριο Βίλης Σωτηροπούλου και σκηνοθεσία Κέλλυς Σταμουλάκη, στο Θέατρο της Ημέρας - 27 Νοεμβρίου 2024
Καμία κριτική