Με τον Αλέξανδρο Κοέν, το κοινό λαμβάνει ως αποτέλεσμα μια έντονη, δυναμική σκηνοθεσία, η οποία μοιάζει σαν ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Με υποβόσκοντα νοήματα και συναισθήματα, δωρική και ταυτόχρονα δραματική, η δράση επί σκηνής, αιχμαλωτίζει για τα καλά το βλέμμα και τη σκέψη του θεατή και τον εισάγει κατευθείαν στον μικρόκοσμο μιας δυσλειτουργικής, δυστοπικής και ανορθόδοξης οικογένειας.
Νεωτεριστική οπτική μέσα από ένα έργο περασμένου αιώνα, μοντερνισμός, γρήγορες εναλλαγές, κωμικές ανατροπές, συναισθηματικά αδιέξοδα, σκηνές φορτισμένες με συγκίνηση και κυρίως με αέναο χιούμορ, ο σκηνοθέτης μας, με τη βοήθεια της Τζωρτζίνας Κώνστα, έχτισε ένα γερό οικοδόμημα. Μια πραγματική απόλαυση να θαυμάζει κανείς το έργο αυτό επί σκηνής!
Ποτέ στην ιστορία δεν υπήρξε πλάσμα πιο γοητευτικό και πιο τρομαχτικό συνάμα από την Μήδεια του Ευριπίδη. Η «δύο φορές βάρβαρη, από καταγωγή και από έρωτα» ηρωίδα βρίσκει απάγκιο στο ιστορικό Μπάγκειον στην καρδιά της Αθήνας, όπως την έχει κατανοήσει βαθιά ο πολισχιδής σκηνοθέτης Δημήτρης Γεωργαλάς.
