Το «Φονικό στα σκοτεινά» του Τόρμπεν Μπετς, υπό την αιχμηρή και διεισδυτική σκηνοθετική ματιά του Αλέξιου Κοτσώρη, μεταμορφώνει μια φαινομενικά απλή ιστορία μυστηρίου σε ένα υπαρξιακό θρίλερ εγκλεισμού, που απογυμνώνει τους χαρακτήρες από τις κοινωνικές τους μάσκες και τους παραδίδει ανυπεράσπιστους στο φως της αλήθειας. Το θέατρο Αγγέλων Βήμα γίνεται μια ιδιότυπη θεατρική σκακιέρα, όπου οι άνθρωποι – πιόνια παρασύρονται από τις δικές τους ανασφάλειες, ενώ η μοίρα δείχνει να κινεί αόρατα τα νήματα.
Γράφει ο Νικόλαος – Νεκτάριος Γινάργυρος
Λίγα λόγια για την ιστορία
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα σε έναν απομονωμένο δρόμο οδηγεί τον προετών διάσημο, αλλά ταραχώδη τραγουδιστή Danny Sierra και την οικογένειά του σε ένα απομονωμένο εξοχικό. Εκεί, τους υποδέχεται η μυστηριώδης ιδιοκτήτρια, η οποία τους φαίνεται πολύ παράξενη. Από τη στιγμή που φτάνουν, ανεξήγητα γεγονότα αρχίζουν να τους αναστατώνουν… τα φώτα σβήνουν, η ένταση κορυφώνεται και καλά κρυμμένα μυστικά έρχονται στην επιφάνεια. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται…
Η Σκηνοθετική Προσέγγιση
Η σκηνοθεσία του Αλέξιου Κοτσώρη αποτελεί ένα από τα πιο δυνατά στοιχεία της παράστασης, αναδεικνύοντας με ένταση και ακρίβεια το ψυχολογικό βάθος των χαρακτήρων, αναδεικνύοντας τις λεπτές συναισθηματικές αποχρώσεις στις ερμηνείες, αποφεύγοντας τις υπερβολές.. Ο Αλέξης Κοτσώρης δημιουργεί μια ατμόσφαιρα γεμάτη σασπένς, όπου το σκοτάδι δεν είναι μόνο φυσικό, αλλά και συμβολικό, λειτουργώντας ως καμβάς για τα εσωτερικά δράματα των ηρώων. Χρησιμοποιεί τη σιωπή και το κενό χώρο με μαεστρία, αξιοποιεί τις σκοτεινές γωνίες και επιλέγει να δώσει μία ένταση στην ερμηνεία των χαρακτήρων, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα παράνοιας που παραπέμπει σε έργα του Χάρολντ Πίντερ. Οι ήρωες παγιδεύονται όχι μόνο σε ένα σπίτι από το οποίο φαίνεται αδύνατο να ξεφύγουν, αλλά και σε ένα τοπίο εξαγνισμού και εξιλέωσης για τα αδικήματα του παρελθόντος.
Η χρήση του φωτισμού του Γιώργου Αγιαννίτη είναι μελετημένη και μία άρτια καλλιτεχνική προσέγγιση που λειτουργεί στη δημιουργία του απόκοσμου σκηνικού για την τρομακτική αλήθεια που σταδιακά αποκαλύπτεται, τονίζοντας τις σκιές και τις αντιθέσεις που αντικατοπτρίζουν τις ηθικές αμφιταλαντεύσεις των χαρακτήρων. Οι εναλλαγές στο ρυθμό της παράστασης κρατούν το κοινό σε διαρκή ένταση, με τις πιο ήσυχες, εσωτερικές στιγμές να λειτουργούν ως προετοιμασία για τις εκρηκτικές συγκρούσεις που ακολουθούν.
Εξαιρετικές ερμηνείες
Η Αθηνά Μαυρομάτη ως μυστηριώδης οικοδέσποινα προσδίδει στον ρόλο υποβλητική ένταση, ψυχρότητα και μια αύρα απρόβλεπτου κινδύνου.. Κάθε της λέξη, κάθε της κίνηση φέρει έναν υπόγειο υπαινιγμό που καθηλώνει το κοινό. Η παρουσία της ισορροπεί ανάμεσα στη φιλόξενη και την απειλητική φιγούρα, κρατώντας μια λεπτή γραμμή μεταξύ πραγματικότητας και εφιάλτη.
Ο Αλέξιος Κοτσώρης, στον ρόλο του Ντάνυ Σιέρα, αποδίδει με χειρουργική ακρίβεια το πορτρέτο ενός ξεπεσμένου ειδώλου. Οι εναλλαγές μεταξύ ναρκισσισμού, αυτολύπησης και ανεξέλεγκτης οργής αποτυπώνουν μια προσωπικότητα που δεν έχει συμφιλιωθεί ούτε με το παρελθόν της, ούτε με το παρόν της.
Η Θέμις Γκέκου αποδίδει με αληθοφάνεια τη Σάρα, τη νεαρή σύντροφο του Ντάνυ. Η ερμηνεία της ισορροπεί ανάμεσα στη φαινομενική επιπολαιότητα και στις πιο βαθιές ανασφάλειες του χαρακτήρα της, προσφέροντας μια δόση καυστικής ειρωνείας.
Ο Νίκος Παντελίδης, ως αδελφός που έμεινε πίσω, κουβαλά το βάρος των ανείπωτων λέξεων και των χαμένων ευκαιριών. Πειθαρχημένος και εκφραστικός ηθοποιός, ερμηνεύει τον αδελφό του Ντάνυ με αμεσότητα και εσωτερική ένταση.
Ο Γιάννης Ζερβός, ως γιος φέρνει στη σκηνή την οργή, τη σύγχυση και την ανάγκη αποδοχής ενός νέου που παλεύει με τις οικογενειακές σκιές. Δημιουργεί μια έκρυθμη χημεία με τον θεατή, προκαλώντας ταυτόχρονα έντονη ενσυναίσθηση.
Η Ειρήνη Δερμιτζάκη ενσαρκώνει με φυσικότητα και υποκριτική ακρίβεια την πρώην σύζυγο του Ντάνυ. Η ερμηνεία της καταφέρνει να ισορροπήσει ανάμεσα στην πίκρα του παρελθόντος και στην αγάπη που δεν έχει σβήσει τελείως.
Η παράσταση «Φονικό στα σκοτεινά» δεν είναι μια απλή ιστορία μυστηρίου. Είναι μια βρετανική γοτθική αφήγηση, που συνδιαλέγεται με τη σύγχρονη ανθρώπινη ψυχολογία. Οι διάλογοι είναι αιχμηροί, τα συναισθηματικά ξεσπάσματα βίαια και η σκηνογραφία της Νόνας Σούντη προβάλλεται με την έννοια του κενού και της αβεβαιότητας, μετατρέποντας το σκηνικό σε ένα σχεδόν ζωντανό οργανισμό που ανασαίνει απειλητικά.
Η μουσική του Φάνη Κακοσαίου προσθέτει ένα ακόμη επίπεδο ατμόσφαιρας και έντασης στην ήδη ηλεκτρισμένη σκηνή.
Η παράσταση «Φονικό στα σκοτεινά» είναι υποβλητική, προσεγμένη και λειτουργεί άψογα στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας αγωνίας και συναισθηματικής έντασης, αφήνοντας το κοινό καθηλωμένο μέχρι την τελευταία στιγμή. Σε προκαλεί να αμφισβητήσεις, να αναρωτηθείς, να αναλύσεις. Είναι μια θεατρική εμπειρία που σε παρασύρει στον λαβύρινθο της ανθρώπινης φύσης, χωρίς να σου δίνει ξεκάθαρη έξοδο διαφυγής και αυτό είναι το πραγματικό του μεγαλείο.
Καμία κριτική