Είδαμε την παράσταση “Ανεβαίνοντας τη σκάλα” στο θέατρο Χυτήριο, σε κείμενο του Άγγελου Μοσχονά και σε σκηνοθεσία Άγγελου Μοσχονά και Μανώλη Ιωνά.
Και η παράσταση άρχισε. Κι όσο την παρακολουθούσα, την αγάπησα. Και όσο την αγαπούσα, ερωτευόμουν τον Μοσχονά… Αυτή η παράσταση, είχε κάτι νέο, κάτι παλιό, κάτι δανεικό και κάτι μπλε… Το κάτι νέο, ήταν οι φρέσκοι διάλογοι που χόρευαν συνεχώς με το μυαλό σου. Ήταν, οι τόσο σημερινοί ήρωες, με τα προβλήματα και τις αδυναμίες που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος. Και ακόμα, ο ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών (Γιάννος Παπαευσταθίου), ένα φοβερά ταλαντούχο πλάσμα, που έλαμψε το υποκριτικό του διαμάντι. Το κάτι παλιό, ήταν όλοι εκείνοι οι υπέροχοι ηθοποιοί, με πρωταγωνιστή τον μοναδικό Σπύρο Μπιμπίλα, που χρόνια τώρα όπως ο ίδιος, έτσι και οι υπόλοιποι επάξια έχουν κατακτήσει χώρο στις καρδιές μας. Με το υπέρογκο ταλέντο τους, αλλά και το ήθος τους στην καθημερινότητά τους, αλλά και επι σκηνής, μας έχουν κάνει να τους αγαπήσουμε και να γίνουν αναντικατάστατοι.
Όσο παρακολουθούσα την παράσταση, ξαφνικά ένιωσα πως γίνομαι μέρος της. Και όχι απλά μέρος μια παράστασης στο Χυτήριο, αλλά η ατμοσφαιρική σκηνοθεσία του Μανώλη Ιωνά και του Άγγελου Μοσχονά, με ταξίδεψαν πίσω στον χρόνο. Οι υπέροχες μουσικές επιλογές του Αυγερινού Σουλόπουλου, με τοποθέτησαν στην χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου. Είχα την αίσθηση, πως καθόμουν σε ένα από τα τραπεζάκι, στο μπακάλικο του Ζήκου… ή πως καθόμουν στο μπαλκονάκι της Ελενίτσας και περιμέναμε μαζί τον Αντωνάκη της. Περίεργα όμορφο συναίσθημα. Ίσως, να βοήθησαν και οι εξαιρετικές ενδυματολογικές επιλογές της Ρένας Μοσχονά… Και αυτό μας δίνει το κάτι “δανεικό”. Όσο για το κάτι μπλε; Ένας υπέροχος παπαγάλος, που κέρδισε τις εντυπώσεις και όχι άδικα, αφού πρωταγωνιστούσε σε όλους τους μονολόγους των ηθοποιών.
Οι ηθοποιοί… αυτοί οι μικροί θεοί.. που για 1 ώρα και μερικά λεπτά,δημιουργούν και ενσαρκώνουν έναν άνθρωπο. Έναν καθημερινό άνθρωπο. Έναν άνθρωπο που δεν τον είχαν ξαναδεί κι όμως ξέρουν ακόμα και πως πίνει τον καφέ του. Αν δεν είναι αυτό ταλέντο, τότε τι είναι; Έτσι λοιπόν οι εφτά μικροί Θεοί της παράστασής μας, κατάφεραν να μας μυήσουν στην υπόθεση και να μας μεταφέρουν τις αγωνίες του πάμφτωχου, αλλά αγνού ζωγράφου Μπάμπη και του φτωχού, αλλά αληθινού φίλου του Βαγγέλη. Η Μαρία και ο Σταμάτης, ιδιοκτήτες του μικρού καφενείου βοηθούσαν συχνά πυκνά τους πρωταγωνιστές μας και τους φίλους τους. Οι φίλοι τους Πέτρος και Λευτέρης, μοιράζονταν μαζί όλα εκείνα τα βράδια που ήταν “στεγνοί” από φαγητό και λεφτά, αλλά έρεε άφθονη η ανθρωπιά, το χιούμορ, το τραγούδι, αλλά και η καλή διάθεση. Ήρθε όμως η μέρα, που το ταλέντο του Μπάμπη αναγνωρίστηκε και γρήγορα ανέβηκε κοινωνικά. Τότε η καθημερινότητά του άλλαξε και μπήκαν στη ζωή του άλλοι άνθρωποι, καινούργιοι, διαφορετικοί… μία γκαλερίστα… ο Μικές… η Σοφία… Πόσοι από αυτούς θα παραμείνουν αγνοί; Πώς θα τους επηρεάσει το χρήμα, που ξαφνικά μπαίνει στη ζωή τους; Πώς θα διαχειριστούν την σύγκρουση της σεμνότητας με την υπεροψία; Θα νικήσουν ή θα ηττηθούν από τις νέες καταστάσεις;
Αυτά και πολλά άλλα με πολύ χιούμορ και υπέροχες ατάκες, μας μεταφέρουν οι Σπύρος Μπιμπίλας, Άννα Παντζέλη, Γιάννος Παπαευσταθίου, Σπύρος Θεοδόσης, Αυγερινός Σουλόπουλος, Γιώργος Καπετανάκος και Κατερίνα Φελλά.
Όλοι τους ήταν εξαιρετικοί και ξεχώρισαν για το ταλέντο τους. Ο Σπύρος Μπιμπίλας, πάντα ξεχωριστός, με την πολυετή εμπειρία του, καθόριζε τον ρυθμό της παράστασης. Ο Γιάννος Παπαευσταθίου, παρότι νέος στάθηκε όρθιος δίπλα στον σαρωτικό Μπιμπίλα και έδωσε το στίγμα του. Ο Σπύρος Θεοδόσης, όπως πάντα ήρεμη δύναμη, ξεχώρισε για μία ακόμα φορά για την ευγένεια που απορρέει το βλέμμα του, κάθε φορά που κοιτά κατάματα τον ρόλο του. Η Άννα Παντζέλη για την πληθωρική υπόσταση του ταλέντου της, αλλά και την πλαστικότητά του. Ο Αυγερινός Σουλόπουλος για το εύπλαστο ταλέντο του, ο Γιώργος Καπετανάκος, για την αυθεντικότητα που κατάφερε να βρει στον ρόλο του. Τέλος, η Κατερίνα Φελλά για την αέρινη και δροσερή της παρουσία, γεμάτη φως και υποσχέσεις για ένα λαμπρό μέλλον της ηθοποιού.
Το ποτό τελείωσε, μαζί με ένα όμορφο φινάλε. Περάσαμε υπέροχα. Ένιωσα πως ξέφυγα για λίγο από την καθημερινότητα και ταξίδεψα στο δροσερό κείμενο του Άγγελου Μοσχονά, με διάθεση ρομαντικής κομεντί, αλλά και σημαντικότατων μηνυμάτων.
Εκείνο το βράδυ, κοιμήθηκα σαν πουλάκι. Σαν να είχα γυρίσει μόλις από διακοπές…
Σειράς σας τώρα…
Μην την χάσετε..
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Άγγελος Μοσχονάς
Σκηνοθεσία: Μανώλης Ιωνάς & Άγγελος Μσχονάς
Βοηθός Σκηνοθέτη : Έλενα Αγγελοπούλου
Ενδυματολόγος: Ρένα Μοσχονά
Δημόσιες Σχέσεις :Αντζυ Νομικού
Παραγωγή:
Κέντρο καλλιτεχνικών Δραστηριοτήτων Θεατρικό Μονοπάτι
Παίζουν οι ηθοποιοί: Σπύρος Μπιμπίλας, ‘Άννα Παντζέλη, Γιάννος Παπαευσταθίου, Γιώργος Καπετανάκος, Σπύρος Θεοδόσης , Αυγερινός Σουλόπουλος και Κατερίνα Φελλά
Αραξιάνα Αβακιάν
Latest posts by Αραξιάνα Αβακιάν (see all)
- Είδαμε την παράσταση “αστΕΡΩΣκονη” της Χριστίνας Ματθαίου στο Θέατρο Σημείο - 25 Φεβρουαρίου 2025
- Κριτική για την παράσταση “Ηρακλής Μαινόμενος Ευριπίδης” - 30 Σεπτεμβρίου 2024
- Είδαμε την παράσταση “Ανεβαίνοντας τη σκάλα” στο θέατρο Χυτήριο - 27 Ιουλίου 2019
Αλλο επίπεδο σκηνοθεσίας και ερμηνείας τόσο οι ηθοποιοί όσο και οι άνθρωποι τις ενδυμασίας της μουσικής κτλ έχουν μια δουλεια απίστευτη σε κάνει να θυμάσαι χρόνια του χρυσού κινηματογράφου.Συγχαρητήρια στον κύριο Μοσχονα για το κείμενο και την σκηνοθεσία του
Αραξιάνα Αβακιάν
Latest posts by Αραξιάνα Αβακιάν (see all)