Πρόκειται για μια ιδιαίτερη παράσταση με έντονο εκπαιδευτικό χαρακτήρα μέσω της νεανικής, φρέσκιας ματιάς δύο φοιτητών, που προετοιμάζουν την διπλωματική τους εργασία.
Το παρόν εμπλέκεται αριστοτεχνικά με το παρελθόν σε μια εικονική πραγματικότητα, καθώς οι δύο νέοι προσπαθούν να συγκεντρώσουν το υλικό τους και να κατανοήσουν τους λόγους που οδήγησαν σε θάνατο τον μεγαλύτερο φιλόσοφο όλων των εποχών, τον Σωκράτη. Τότε εμφανίζονται από το παρελθόν σαν μάννα εξ ουρανού, ο ίδιος ο Σωκράτης μαζί με έναν από τους δικαστές που παρευρέθηκαν στη δίκη και ψήφισε υπέρ της αθώωσής του και έναν από τους αγαπημένους και φανατικούς μαθητές του, με σκοπό να καθορίσουν τα σκηνικά δρώμενα και να γίνει αντιληπτό το πνευματικό μεγαλείο του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου. Δεν υπάρχει σκηνική δράση, αλλά έντονη δημιουργική, διδακτική συζήτηση πάνω στον διαχρονικό, κοφτερό, ευθύβολο λόγο του Σωκράτη, ο οποίος παραμένει επίκαιρος σε όλες τις εποχές, καθώς τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα κάθε κοινωνίας εξακολουθούν να μένουν ίδια. Παντού η ίδια μασκαρεμένη δημοκρατία με τον ίδιο επουσιώδη πολιτισμό.
Θεωρεί τον εαυτό του αλογόμυγα, που τσιμπά και ενοχλεί τους εφησυχασµένους πολίτες, ξυπνώντας τους από το λήθαργο.
Κατηγορείται για ασέβεια προς τους θεούς και για διαφθορά των νέων, ότι «εισήγαγε καινά δαιμόνια» στην Αθηναίων Πολιτεία. Δεν εναρμονίζεται με τον όχλο, δεν συμβιβάζεται με την εξουσία, είναι αυστηρός κριτής της δικτατορίας των τριάκοντα και ακολουθεί την δική του ανεξάρτητη πορεία. Συχνά ακούει μέσα του μια φωνή, κάτι θεϊκό και δαιμόνιο που τον κατευθύνει. Στην διάρκεια της δίκης, επιδεικνύει απροκάλυπτο θάρρος και θεϊκή αταραξία. Αρνείται πεισματικά να αποδράσει και ως νομοταγής πολίτης και αληθινός φιλόσοφος, περιμένει τον θάνατο ειρηνικά και γαλήνια, πίνοντας το κώνειο όπως προστάζει ο νόμος.
Η κριτική μας:
Η εμπνευσμένη σκηνοθετική προσέγγιση της πολυτάλαντης ηθοποιού, σκηνοθέτιδας και θεατρολόγου Γιούλης Ζήκου δημιουργεί μια περίτεχνη, συμβολική παράσταση, όπου οι διαχρονικές αλήθειες του λόγου του Σωκράτη καυτηριάζουν το νοσηρό κοινωνικοπολιτικό σύστημα, αντιπαραβάλλοντας το χθες με το σήμερα. Το κείμενο της ίδιας είναι αποτέλεσμα ενδελεχούς μελέτης, μεγάλης ακρίβειας και πρωτοποριακής θεατρικής ματιάς, ώστε να γίνεται απλό και κατανοητό από το θεατρόφιλο κοινό. Εντυπωσιακό σκηνοθετικό εύρημα ο συνδυασμός των φοιτητών του σήμερα με την εποχή του Σωκράτη. Ευφάνταστο το φινάλε με τους τρεις ηθοποιούς να φορούν τις κατακόκκινες μασκαράτες των Νόμων, που αποτελούν σκηνικό της παράστασης, υπαγορεύοντας τους αδιάρρηκτους νόμους της άσπιλης Δικαιοσύνης στον μεγάλο Φιλόσοφο.
Στο «όλον» συνυπογράφουν τα λιτά σκηνικά και κοστούμια δια χειρός Φαίδονα Πατρικαλάκη, οι υπαινικτικοί φωτισμοί του Τάκη Ποδαρόπουλου και η κατανυκτική μουσική του Χριστόδουλου Χάλαρη.
Τα ηνία της παράστασης κρατάει ο μεγάλος θεατράνθρωπος Γιάννης Μόρτζος, ο οποίος συγκινεί και διδάσκει με την απλότητα, την ηρεμία, την εσωτερική γαλήνη, την καρτερικότητα και τον άψογο λόγο του. Με στοιχεία έντονης σοφίας και υπαινικτικές δόσεις καυστικού σχολίου, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και φαντάζει ως ο καταλληλότερος για το ρόλο του Σωκράτη!
Δίπλα του, ο δικαστής Μανώλης Γεραπετρίτης είναι μετρημένος στον λόγο του, απόλυτα εκφραστικός και στιβαρός. Η παρουσία του είναι εντυπωσιακή!
Ο μαθητής Ηλίας Γκογιάννος κερδίζει τις εντυπώσεις του κοινού με την υποκριτική του άνεση, την αμεσότητα και την εξαιρετική άρθρωση του λόγου του. Πολλά συγχαρητήρια!
Οι νεαροί φοιτητές Γιώργος Μαγκίνης και Ελεάννα Πουλίδα κεντρίζουν το ενδιαφέρον με την δροσιά και την φρεσκάδα τους, το πάθος για ανοιχτή γνώση, την δίψα για μάθηση και την αναζήτηση για σύγχρονους Σωκράτηδες. Αντικατοπτρίζουν το αβέβαιο και αποπροσανατολισμένο εκπαιδευτικό σύστημα της εποχής μας.
Τέλος, η αφηγήτρια Έφη Χαντζούλη με αυστηρό ύφος σαν σύγχρονη εκπαιδευτικός, προετοιμάζει το έδαφος της παράστασης αναφερόμενη στη ζωή και το έργο του Σωκράτη.
«Αλλά τώρα είναι ώρα να φύγουμε, εγώ για να πεθάνω και σεις για να ζήσετε…
Ποιοί από μας πηγαίνουν σε καλύτερο πράγμα είναι άγνωστο σε όλους, εκτός από τον θεό».
Στην πρεμιέρα, η παράσταση απέσπασε δικαιολογημένα το πιο ζεστό χειροκρότημα από ένα κατάμεστο θέατρο. Είναι αξιόλογη, περίτεχνη, ευφυής, καλοκουρδισμένη παράσταση με πολύ όμορφες ερμηνείες και σημαντικά μηνύματα που δημιουργήθηκε με περισσή αγάπη και μεράκι! Είθε τα λόγια του Σωκράτη να φωτίζουν το διάβα μας και να γίνουν τροφή για συζήτηση και σκέψη! Πρόκειται για ένα θεατρικό δρώμενο που αξίζει την προσοχή σας!
Ταυτότητα παράστασης:
Θεατρικό κείμενο, σκηνοθεσία: Γιούλη Ζήκου
Σκηνικά, κοστούμια: Φαίδων Πατρικαλάκης
Μουσική: Χριστόδουλος Χάλαρης
Φωτισμοί: Τάκης Ποδαρόπουλος
Φωτογράφιση: Ζώης Τριανταφύλλου Σφακιανάκης
Γραφικά: Βαγγέλης Καλαϊτζής
Εκτέλεση σκηνικών: Κώστας Αβραμιώτης
Παίζουν:
Σωκράτης: Γιάννης Μόρτζος
Δικαστής: Μανώλης Γεραπετρίτης
Μαθητής: Ηλίας Γκογιάννος
Φοιτητής- Κρίτων: Γιώργος Μαγκίνης
Φοιτήτρια: Ελεάννα Πουλίδα
Αφηγήτρια: Έφη Χαντζούλη
Α΄ Νόμος: Ελεάννα Πουλίδα
Β΄ Νόμος: Μανώλης Γεραπετρίτης
Γ΄ Νόμος: Ηλίας Γκογιάννος
Για έξι παραστάσεις: 25, 26, 27 Μαΐου και 1, 2, 3 Ιουνίου.
Πρεμιέρα: 25 Μαΐου 2018.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00
Διάρκεια: 90’
Εισιτήρια: Γενική είσοδος: 15 €
Μειωμένο: 10 € (Έως 18 ετών, φοιτητές και άνεργοι)
Θέατρο «Τζένη Καρέζη»
Ακαδημίας 3, Αθήνα.
Τηλ. 210 8812289
Ευχαριστούμε για τις φωτογραφίες τον Ζώη Τριανταφύλλου Σφακιανάκη.
Ντίνα Καρρά
Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να αποτυπώνει πάνω στο χαρτί συναισθήματα και σκέψεις. Έτσι και με το θέατρο νιώθω ότι ξαναγεννιέμαι και γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Επίσης αγαπώ τη γυμναστική γιατί "νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ". Χαμόγελα και θετική σκέψη κατακλύζουν πάντα τη ζωή μου και συνεχώς λέω ότι τα καλύτερα έρχονται όταν δεν τα περιμένεις!
Latest posts by Ντίνα Καρρά (see all)
- Είδαμε την παράσταση “Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα” στο θέατρο Τζένη Καρέζη - 25 Οκτωβρίου 2019
- Είδαμε την παράσταση “LEMON” από την ομάδα Experimento στο Μπάγκειον - 8 Οκτωβρίου 2019
- Είδαμε την παράσταση “Μήδεια” σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γεωργαλά στο Μπάγκειον - 18 Σεπτεμβρίου 2019
Καμία κριτική