Φαχισέ Τσίκα «αναγκαστικώς», ορφανό πολέμου «αναγκαστικώς», μετανάστης «αναγκαστικώς». Τα πάντα «αναγκαστικώς» και η ζωή της ένα διαρκές φευγιό.
Οι διωγμοί, οι ξεριζωμοί, οι θάνατοι, οι καημοί, οι χαρές και τα γλέντια έχουν αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στο κορμί και στην ψυχή της. Μ΄ένα τσιγάρο ελληνικό στο χέρι, αφηγείται καρέ καρέ όλους τους κύκλους που ανοιγοκλείνουν δραματικά, αλλά πάντα κατορθώνει να παραμείνει όρθια με χαμόγελο, όνειρο και πίστη. Είναι η Ευθαλία, το δυνατό κορίτσι από την Κερασούντα του Πόντου. Είναι η Ευθαλία που βιώνει στο πετσί της τον ξεριζωμό και τον πόλεμο στην τρυφερή ηλικία των επτά ετών. Είναι η Ευθαλία που φτάνει στο «Παρίσι της Ανατολής» σαν ορφανό πολέμου δίχως οικογένεια, έχοντας μόνο μια βαλίτσα γεμάτη ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.
«…Ορφάνια; Μεγάλη. Όλο παρακαλούσα το Θεό να με σώσει. Με έσωσε…»
Είναι η Ευθαλία που ξοδεύεται σε μπαρ και σε οίκους ανοχής στα σοκάκια του Γαλατά και συναντά τον απόλυτο έρωτα στα μαύρα μάτια του Μαρτσιάνο, ενός σπανιόλου αξιωματικού του αμερικανικού ναυτικού. Είναι η Ευθαλία που πέφτει και σηκώνεται, που προσαρμόζεται σαν τον χαμαιλέοντα και επιβιώνει, που αντιστέκεται με ποντιακό πείσμα και δεν το βάζει κάτω, που αφήνει τη ζωή να την παρασύρει σαν ορμητικό ποτάμι και γεύεται καθετί της προσφέρεται σαν θείο δώρο, αφού ποτέ δεν είχε τίποτα και όλα φαντάζουν σημαντικά για κείνη.
«…Δεν θέλω να θυμάμαι. Φύγανε, θα φύγουνε; Δεν θυμάμαι, δεν θέλω να θυμάμαι. Τους είδα να βάζουν φωτιά, να καίνε το σώμα της μάνας τους, της ωραιότερης μάνας του κόσμου. Και από κει και πέρα φύγανε. Δεν έβρισκες άνθρωπο να μιλήσεις ελληνικά. Και η ζωή μου χειροτέρεψε…»
Είναι η καλοσυνάτη, αγνή και αθώα Ευθαλία με τη γενναιόδωρη καρδιά, τον εκρηκτικό χαρακτήρα, το δυτικό μυαλό, την ανατολίτικη ψυχή, το καθαρό πνεύμα, την μεγάλη ευφράδεια λόγου, τη διάχυτη αίσθηση του χιούμορ και την απαράμιλλη ομορφιά που λαμποκοπά σαν αιώνια έφηβη και ονειρεύεται να επιστρέψει στην Ελλάδα για να λυτρωθεί, όπως ο Οδυσσέας στην Ιθάκη.
Η κριτική μας:
Η παράσταση «H Ευθαλία του Γαλατά» βασίζεται στο βιβλίο «Φαχισέ Τσίκα» του βραβευμένου συγγραφέα Θωμά Κοροβίνη και αφηγείται την πραγματική ζωή της Ευθαλίας, της Πόντιας από την Κερασούντα στην Κωνσταντινούπολη. Ο συγγραφέας είχε την τύχη να συναντήσει την ηρωίδα στο προξενείο της Ελλάδας στην Πόλη, όπου είχε πάει να πάρει ένα επίδομα και άδραξε της ευκαιρίας. Η χειμαρρώδης αφήγηση της Ευθαλίας, η ανάγκη της να εξομολογηθεί τα πάθη της, αιχμαλώτισε από την πρώτη στιγμή τον συγγραφέα που μαγνητοφωνούσε ό,τι έβγαινε από τα χείλη της. Ο λόγος της είναι ορμητικός, αυθεντικός, ζωντανός, δυνατός, ανεπιτήδευτος, αφηγηματικός και μοιάζει με πολύχρωμο μωσαϊκό που αναδίδει αρώματα, χρώματα, γεύσεις, μνήμες, ήχους και συναισθήματα. Γίνεται η γέφυρα που συνδέει το χθες με το σήμερα και αποτυπώνει την φρικαλεότητα της γενοκτονίας, της προσφυγιάς, της φτώχειας και του θανάτου μέσα από το πρίσμα της περηφάνειας και του γενναίου φρονήματός της. Μια περιπέτεια, μια ζωή που καθρεφτίζει την ταραγμένη εποχή του Ελληνισμού, της Μαύρης Θάλασσας και της λατρεμένης Ινσταμπούλ.
Τούτο το χρωματισμένο λόγο, η αγαπημένη και έμπειρη σκηνοθέτις Ρέϊνα Εσκενάζυ μετατρέπει σε όμορφες εικόνες που προκαλούν έντονα συναισθήματα. Η σκηνοθεσία της είναι γήινη, ταξιδιάρικη, καλοκουρδισμένη με σωστό ρυθμό, ένταση, κορυφώσεις και σεβασμό προς το κείμενο. Κάθε σκηνή αποτυπώνεται με περισσή ακρίβεια και ζήλο μπροστά στα μάτια των θεατών, κάθε κύκλος της ζωής της Ευθαλίας ανοίγει και κλείνει στο σωστό χρόνο, δίχως φλυαρίες και εντυπωσιασμούς. Απλά, λιτά και ουσιαστικά όπως άλλωστε είναι και η ζωή της.
Εντυπωσιακό το σκηνικό που εμπνεύστηκε η Αναστασία Αμβράζη και παραπέμπει σε οντά. Είναι το δωμάτιο της Ευθαλίας με οικογενειακά κειμήλια και αντίκες, που αναβλύζουν αρώματα και χρώματα Ανατολής. Όλη η ζωή της είναι στιβαγμένη μέσα σε παλιές βαλίτσες και μπαούλα με φωτογραφίες και γράμματα… η κατάλευκη στολή του Μαρτσιάνο κρεμασμένη προσεχτικά στην ντουλάπα να της θυμίζει τον ανεκπλήρωτο έρωτα και το πέπλο του νυφικού της σ΄ έναν γάμο που δεν έγινε ποτέ.
Οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί της Κατερίνας Μαραγκουδάκη, οι εύστοχες μουσικές επιλογές του Θωμά Κοροβίνη, οι καλοδουλεμένες χορογραφίες της Μόνικας Κολοκοτρώνη και τα όμορφα κοστούμια της Δάφνης Τσακώτα συνυπογράφουν επιτυχώς στο εξαίρετο αποτέλεσμα της παράστασης.
Ποτέ δεν είχα παρακολουθήσει την Νικολέττα Βλαβιανού στο θέατρο και ομολογώ ότι γοητεύτηκα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Είναι μια πολύ όμορφη γυναίκα που διαπνέει διάχυτο ερωτισμό. Είναι μια καλλιτέχνιδα με πλούσια εκφραστικά μέσα και μεγάλη υποκριτική δεινότητα. Έχει εμφυσήσει στο ρόλο της όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά της Ευθαλίας με χαρακτηριστική άνεση και ελευθερία στην σκηνή. Είναι πληθωρική, βαθιά συναισθηματική, εύθραυστη, ανθρώπινη, χειμαρρώδης, συγκινητική, ενθουσιώδης, αεικίνητη, παθιασμένη, σπαρακτική… με μια λέξη καθηλωτική! Χρωματίζει κάθε λέξη μοναδικά, έχει τον απόλυτο έλεγχο των κινήσεών της, της φωνής της και του κορμιού της. Βουτάει από το κωμικό στο τραγικό και αντιστρόφως, άλλοτε με τσαχπινιά και νάζι και άλλοτε με αμείλικτο πόνο και πάθος, παρασύροντας τον θεατή σ΄έναν μαγικό χορό. Η ίδια έχει επιμεληθεί την θεατρική διασκευή του βιβλίου, βάζοντας σε μια τάξη το λόγο της Ευθαλίας. Είναι αξιέπαινη και της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια!
«Ήρθαμε, θα φύγουμε. Παλούκι δεν θα δέσουμε εδώ. Θα πάμε με το ετζέι μας, με τη μοίρα μας, όταν έρθει η ώρα.»
Άξιες συνοδοιπόροι σε τούτο το μαγικό ταξίδι της ζωής της, είναι δύο ταλαντούχες ηθοποιοί, η Ελένη Καρβέλη και η Ελεάννα Φινοκαλιώτη που εμπλουτίζουν με χάρη και ομορφιά την αφήγηση της Ευθαλίας. Η Ελένη Καρβέλη παίζει ζωντανά κιθάρα και είναι η ηχώ της «Φαχισέ Τσίκα» στην σκηνή, ενώ η Ελεάννα Φινοκαλιώτη δίνει άλλη πνοή τόσο με την θεσπέσια φωνή της, όσο και με την αέρινη παρουσία της.
Η «H Ευθαλία του Γαλατά» βρίσκεται κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στο θέατρο «Μικρό Γκλόρια» και περιμένει να την ακούσετε. Είναι η φωνή μιας υπόκωφης κραυγής για τις στερήσεις που υπέστη ως πρόσφυγας. Είναι το παράθυρο στην ελπίδα και στο όνειρο για μια καλύτερη ζωή. Είναι μάθημα ζωής για τους νεότερους και πόνος ψυχής για τους πιο παλιούς. Είναι ένας μονόλογος πραγματικό κόσμημα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από μεγάλες παραγωγές και πολυπρόσωπους θιάσους. Είναι η γυναίκα Ευθαλία, που σηκώνει το βλέμμα ψηλά και η ψυχή της λαχταρά να ξανασμίξουν τα κορμιά τους σ΄ένα τελευταίο ταγκό… Αξίζει πραγματικά να την απολαύσετε και να ρουφήξετε κάθε σπιθαμή του λόγου της!
Ταυτότητα παράστασης:
Κείμενο και μουσική επιμέλεια: Θωμάς Κοροβίνης
Σκηνοθεσία: Ρέϊνα Εσκενάζυ
Θεατρική διασκευή: Νικολέττα Βλαβιανού
Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδρομάχη Παπαδοπούλου
Σκηνικός χώρος: Αναστασία Αμβράζη
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Κοστούμια (σχεδιασμός- εκτέλεση): Δάφνη Τσακώτα
Κινησιολογία- χορογραφία: Μόνικα Κολοκοτρώνη
Ευθαλία η Νικολέττα Βλαβιανού.
Αφήγηση, μουσική και τραγούδι: Ελένη Καρβέλη, Ελεάννα Φινοκαλιώτη.
Έναρξη: Τετάρτη 18/4
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη στις 20:00
Πέμπτη στις 21:00
Τιμή εισιτηρίου: 15€, 12€, 10€
«Μικρό Γκλόρια»
Ιπποκράτους 7 ,Κέντρο
Τηλ.: 2103642334
Ντίνα Καρρά
Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να αποτυπώνει πάνω στο χαρτί συναισθήματα και σκέψεις. Έτσι και με το θέατρο νιώθω ότι ξαναγεννιέμαι και γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Επίσης αγαπώ τη γυμναστική γιατί "νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ". Χαμόγελα και θετική σκέψη κατακλύζουν πάντα τη ζωή μου και συνεχώς λέω ότι τα καλύτερα έρχονται όταν δεν τα περιμένεις!
Latest posts by Ντίνα Καρρά (see all)
- Είδαμε την παράσταση “Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα” στο θέατρο Τζένη Καρέζη - 25 Οκτωβρίου 2019
- Είδαμε την παράσταση “LEMON” από την ομάδα Experimento στο Μπάγκειον - 8 Οκτωβρίου 2019
- Είδαμε την παράσταση “Μήδεια” σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γεωργαλά στο Μπάγκειον - 18 Σεπτεμβρίου 2019
Καμία κριτική