Γράφει η Φωτεινή Βαμβούκη

Ας μιλήσουμε για μια καλή σχέση κόρης με πατέρα.

Η σχέση της κόρης με τον πατέρα είναι μια σχέση μοναδική. Ξεχωριστή και δυνατή από την πρώτη ματιά και για τους δυο. Η κόρη για τον πατέρα είναι η μικρή του πριγκίπισσα και ο πατέρας για την κόρη είναι ο ήρωας της.
Τα κορίτσια από πολύ μικρά, εκδηλώνονται, απόλυτα, συναισθηματικά και νιώθουν μεγαλύτερη ελευθερία στο να εκφράζονται. Τα γλυκοστάλαχτα «μπαμπά μου», μπαμπακούλη μου», «ντάντι», «μπαμπούλη», «μπαμπάκα» κι άλλες πιο προσωπικές προσφωνήσεις, κάνουν τους μπαμπάδες να λιώνουν για τις κόρες τους. Εκείνες, πάλι, όταν ο ήρωάς τους παίζει μαζί τους, τις αγκαλιάζει, τις καθοδηγεί, τις φροντίζει δεν έχουν μάτια γι’ άλλον… μέχρι την εφηβεία. Εκεί οι σχέσεις αλλάζουν, η απόσταση, μεταξύ τους, μεγαλώνει, υπάρχουν εντάσεις, η κόρη αμφισβητεί τις “υπερδυνάμεις” του μπαμπά κι ο μπαμπάς προσπαθώντας να καταλάβει, επιστρατεύει όλη την αγάπη και τη λογική του, ώστε να την υποστηρίξει και να της συμπαρασταθεί στις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της. Όμως τι γίνεται όταν τα χρόνια περνούν και ο βιολογικός κύκλος του μπαμπά κλείσει για πάντα;

ΦΩΤΟ 2

Ο θεατρικός μονόλογος «ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΜΑΘΕΣ ΠΟΤΕ» της Μαρίτας Ρίτζι, είναι μια προσωπική εξομολόγηση. Απευθύνεται στον πατέρα της που έφυγε για το αιώνιο ταξίδι και την άφησε ορφανή. Γιατί η ορφάνια δεν έχει ηλικία. Έχει μοναξιά, φόβο, αβεβαιότητα και την ξαφνική έλλειψη της ανιδιοτελούς αγάπης. Μέσα από τις λέξεις – σύμφωνα με την ίδια τη συγγραφέα – προσπάθησε να καταγράψει τις σιωπές τους, όσα δεν ειπώθηκαν ποτέ, αλλά και να τιμήσει τον πατέρα σύμβολο, τον αγαπημένο πατέρα, το στήριγμα, τον φύλακα – άγγελο.
Η συγγραφέας που είναι και η ηθοποιός της παράστασης, ενσαρκώνει τη Δέσποινα. Μια γυναίκα μέσης ηλικίας, σύγχρονη που η απώλεια του πατέρα της δεν είναι μόνο συναισθηματική αλλά και πρακτική. Σε μια δύσκολη οικονομικά και κοινωνικά εποχή, έχει μείνει μόνη να παλεύει με την ανεργία, τα δάνεια, τις υποθήκες και να μη βρίσκει διέξοδο.  Το μόνο δίνει χρώμα και χαμόγελο στη ζωή της, είναι οι διάλογοι με τη φωτογραφία του πατέρα της. Όταν παλιές αναμνήσεις επανέρχονται και τις ξαναμοιράζεται μαζί του.

ΦΩΤΟ 3 copy

Ο κύκλος: είναι η αρχή που προχωράει και φτάνει στο τέλος. Και έπειτα, ξεκινά μια καινούργια αρχή που φτάνει στο τέλος και ξανά και ξανά και ξανά και ατελείωτα. Μεγαλώνουμε και σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, ανοίγουμε, κλείνουμε, δημιουργούμε ή καταστρέφουμε νοητούς κύκλους. Έτσι ισορροπούμε, έτσι τακτοποιούμε τον εαυτό μας στον μικρόκοσμό μας αλλά και στο σύμπαν. Η Δέσποινα, όμως, έχει ένα μεγάλο παράπονο απ’ τη ζωή και ήρθε η στιγμή να το εξομολογηθεί στον μπαμπά της καθώς καπνίζει και φυσάει ψηλά τον καπνό: «Ολοκληρωμένα κυκλάκια, ποτέ δεν κατάφερα να κάνω». Έχουν μαζευτεί πολλοί κύκλοι που δεν κατάφερε να κλείσει. Είναι ακόμα μια ωραία γυναίκα αλλά, μόνη και κουρασμένη. Είναι νέα για να δημιουργήσει αλλά, μεγάλη για να βρει δουλειά. Η κοινωνία την πολεμά κι εκείνη δεν έχει όπλα να αμυνθεί. Δε θέλει να το βάλει κάτω γιατί έχει ακόμα δύναμη για ζωή αλλά, δεν ξέρει από που να πιαστεί. Και τότε ρωτάει τον μόνο που θα μπορούσε να τη σώσει: «Πως θα βγω από αυτή τη φουρτούνα, καπετάνιε;» Μα τι να σου κάνει μια φωτογραφία; Τίποτα.

ΦΩΤΟ 4 Η Μαρίτα Ρίτζι έβαλε όλη της την ευαισθησία για ν’ ανταποκριθεί στις ανάγκες του ρόλου. Η ερμηνεία ενός μονολόγου είναι δύσκολη, πόσο μάλλον όταν αναφέρεται σε προσωπικά βιώματα και στιγμές ( στον δικό της πατέρα, εξομολογείται). Κατάφερε, όμως, να μην παρασυρθεί από τα προσωπικά της συναισθήματα και κινήθηκε σύμφωνα με τις ανάγκες του ρόλου.

 

Ταυτότητα Παράστασης

Που: Μικρός Κεραμεικός, Ευμολπιδών 13, Αθήνα

Πότε:  κάθε Δευτέρα στις 7μμ, έως 17/2/2025

Διάρκεια:  50΄

Εισιτήριο:  15€, 10€ και προσφορές

Προπώληση/Κρατήσεις: www.ticketservices.gr και στο ταμείο του θεάτρου – 210 3454831

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο – Ερμηνεία: Μαρίτα Ρίτζι

Σκηνοθεσία: Γιώργος Α. Χριστοδούλου

Β. Σκηνοθέτη: Νίκος Αλαφούζος

Μουσική: Πάνος Μαλανδρής

Σκηνικά: Δέσποινα Βολίδη

Φωτογραφίες: Θάνος Γεωργίου

Video: Αντώνης Συμεωνάκης

Παραγωγή: Το Θέατρο των Ελλήνων

 

 

Φωτεινή Βαμβούκη

Φωτεινή Βαμβούκη

Η Φωτεινή Βαμβούκη είναι ηθοποιός και συγγραφέας. Σπούδασε στη Δραματική σχολή Αθηνών του Γιώργου Θεοδοσιάδη κι έχει φοιτήσει στη Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών, Τμήμα Θεατρολογίας.Έχει παίξει σε πολλές θεατρικές παραγωγές, σε παιδικό θέατρο, κωμωδίες, αρχαίο δράμα. Έχει ασχοληθεί με τη σκηνοθεσία, τη θεατρική συγγραφή, τη θεατρική αγωγή, τη δημιουργία και παρουσίαση εκδηλώσεων, τη διδασκαλία υποκριτικής κι έχει λάβει μέρος, ενεργά, σε εθελοντικές δράσεις. Συνεργάζεται με το παιδικό κανάλι tvsmile. Έχει συνεργαστεί με τρία ηλεκτρονικά περιοδικά. Έχει διακριθεί από το Δήμο Αθηναίων για το θεατρικό έργο της «Δε γεννήθηκα πρόσφυγας». Η επαγγελματική σελίδα της στο fb είναι: ART CULT Theatricalcinemastudies
Φωτεινή Βαμβούκη

Latest posts by Φωτεινή Βαμβούκη (see all)