Είδαμε την παράσταση "Το γαλάζιο του ουρανού". Γράφει η Μαριαλένα Δογγούρη

Ο σουρεαλισμός εδώ γίνεται καθημερινός τρόπος ζωής . Μια κοινωνία σε κατάσταση νευρικής κρίσης, το συμβολικό μπλε του θυμού, η λογοτεχνία της παράβασης και ολόκληρο το κίνημα του σουρεαλισμού σέρνουν το χορό και κινούνται στα βήματα μιας μεθυσμένης πολιτείας.

Γράφει η θεατρολόγος Μαριαλένα Δογγούρη

Πριν από λίγες μέρες βρεθήκαμε στο Θέατρο Αλκμήνη, ένα ζεστό και μοντέρνο χώρο, για να παρακολουθήσουμε τη παράσταση «Το Γαλάζιο Του Ουρανού« του Γιώργου Βέττου. Μια παράσταση βασισμένη στο σουρεαλιστικό έργο του Ζωρζ Μπατάιγ, όπου περιγράφεται η κραυγή μιας κοινωνίας που σπαράζεται, και μοιάζει με θεατρική Guernica, και από την οποία παρελαύνουν όλο το κίνημα του σουρεαλισμού και η τέχνη του μεσοπολέμου.

Στη σκηνή ο θεατής παρακολουθεί ένα ψυχογράφημα με αντι-ήρωες σε σύγχυση. Ο Τρόπμαν, που τον ερμηνεύει ο Γιώργος Στυλιανόπουλος, ζει το υπαρξιακό του δράμα μέσα από μία έκλυτη ζωή, γεμάτη αλκοόλ, ακολασίες και αρρωστημένο ερωτισμό. Οι ηθοποιοί, υπερυψωμένοι στο πίσω μέρος της σκηνής, αφηγούνται, με τις γεμάτες ρυθμό κινήσεις τους, τον παράλληλο κόσμο του πρωταγωνιστή, τον ακρογωνιαίο λίθο των σκέψεών του· τον έρωτα, τη φιλία, τους αγώνες του εργατικού κινήματος.

Ο σκηνοθέτης και επαγγελματίας του χορού, της μουσικής και της κίνησης, Γιώργος Βέττος, βάζει σε κίνηση τις ήδη διαταραγμένες ανθρώπινες σχέσεις, που φτάνουν μέχρι την ανθρώπινη θυσία. Οι κινήσεις των ηθοποιών είναι απόλυτα χορογραφημένες, ώστε να μας διηγούνται τη δική τους ιστορία, χωρίς λόγια, σαν βουβός κινηματογράφος. Οι ηθοποιοί, με την ερμηνεία τους, τονίζουν απόλυτα τη σκηνοθετική βούληση, όχι μόνο μέσω του σώματος τους αλλά και με την γενική υπόκριση τους. Το πιάνο που βρίσκεται επί σκηνής και που παίζει ο Τασος Σωτηράκης, δίνει το παλμό στο έργο. Τα κουστούμια που επιμελήθηκε η Μαργαρίτα Δοσούλα καταφέρνουν να ταξιδέψουν το θεατή στη μαγική εποχή του μεσοπολέμου.

Το σκηνικό του Γιώργου Θεοδοσίου είχε να διηγηθεί επίσης μια ιστορία· ένας καθρέφτης που μετατρέπεται σε μπαρ, το κρεβάτι της ακολασίας στο κέντρο της σκηνής, η μπανιέρα, το πιάνο και ο υπερυψωμένος χώρος στο πίσω μέρος για τους υπόλοιπους ηθοποιούς. Κάθε σκηνικό αντικείμενο έχει πολλαπλές χρήσεις, ανάλογα με το τι θέλει να υπογραμμίσει κάθε φορά ο σκηνοθέτης.

Συνοπτικά, το γαλάζιο του ουρανού είναι μια παράσταση με μοντέρνα ματιά, που όχι μόνο θα ψυχαγωγήσει τον θεατή, αλλά θα τον αναγκάσει, βγαίνοντας από την αίθουσα να σκεφτεί τα όσα παρακολούθησε.

Αναλυτικές πληροφορίες από τον Οδηγό Θεάτρου

Τίτλος Το γαλάζιο του ουρανού
Κοινωνικό
σε σκηνοθεσία Γιώργου Βέττου

Μαριαλένα Δογγούρη

Η Μαριαλένα Δογγούρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1991. Σπούδασε θεατρολόγος στο τμήμα θεατρικών σπουδών του πανεπιστημίου Πατρών. Από μικρή είχε βαθιά αγάπη για το θέατρο και τις τέχνες γενικότερα. Μεγάλο χόμπι της η συγγραφή. Μεγάλη αγάπη της τα ζώα.