Μια βραδιά με τον  Παντελή Θαλασσινό στο Μπαράκι της Διδότου-Πολυχώρο Πολιτισμού

Aπό το 1993, ένας “Λαθρεπιβάτης”, μπήκε για τα καλά σε όλα τα ταξίδια της ζωής μας και για κοντά τριάντα χρόνια μας ταξιδεύει και ταξιδεύει μαζί μας μέσα από εποχές, πολλές φορές, δύσκολες εποχές, προς το παντοτινά όμορφο μονοπάτι της μουσικής. Γιατί η καλλιτεχνική έμπνευση και η δημιουργία γενικά, είναι η απάντηση και ταυτόχρονα, η πανάκεια σε κάθε τι αρνητικό ή περιττό που έχει την τάση να βαραίνει τη ζωή μας.

Ίσως γι αυτό η ψυχή και η καρδιά ενός καλλιτέχνη παραμένει πάντα νέα και τα έργα του, αθάνατα μέσα από τα χρόνια που περνάνε. Γι αυτό τον λόγο η φωνή και η παρουσία του Παντελή Θαλασσινού, έχουν πλέον γραφτεί ως ένα στοιχείο του ελληνικού dna. Όλοι μας, έχουμε τραγουδήσει ξέφρενα σε τσακίρ κέφι ή σιγοψιθυρίσει με κρυφό καημό, κάποια από τα τραγούδια του. Όλοι μας, σε κάποια στιγμή της ζωής μας, τον έχουμε δει να τραγουδά επί σκηνής και να στήνει έναν ζωντανό, μουσικά πολύχρωμο διάλογο με το κοινό του.

Άπειρες οι παρουσίες του όλα αυτά τα χρόνια….από τα πιο μεγάλα στάδια και συναυλιακούς χώρους, μέχρι και τα πιο μικρά μπαράκια με σπουδαίο παρελθόν και όνομα, όπως το Μπαράκι της Διδότου – Πολυχώρος Πολιτισμού, που τον φιλοξένησε το βράδυ της Τετάρτης, στις 23 Νοεμβρίου.

Χρόνια ολόκληρα αναμνήσεων, μπόρεσαν να χωρέσουν σε ένα μουσικό πρόγραμμα άνω των δύο ωρών, το οποίο μας πήγε σεργιάνι στις εποχές και στις προσωπικές μας αναπολήσεις. Τι να πρωτοθυμηθεί και τι να πρωτοαναφέρει κανείς; “Ανάθεμά σε”, “Τα Σμυρνέικα τραγούδια”, “Εισιτήριο στην τσέπη σου”, “Ν’ αγαπάς”, “Αν μ’ αγαπάς, θα σ’αγαπώ”, “Νοέμβρης μήνας ταξιδεύει”, “Θαλασσινό”, “Πανάθεμά σε”, “Ελισσώ”, “Πόνος άπονος”, “Αρτζεντίνα”, “Για χάρη σου”, “Μ’ ένα όνειρο τρελό”, “Άσπρο περιστέρι”, “Για χάρη σου”, “Με φουρτουνιάζει ο έρωτας”, “Τ’ όνειρο καπνός”, και πολλά άλλα, τραγούδια δικά του ή άλλων σπουδαίων Ελλήνων συνθετών, ακολουθώντας το πρόγραμμα ή τις επιλογές του κοινού, ο Παντελής Θαλασσινός, μαζί με τον Πάνο Δημητρακόπουλο στο κανονάκι, τον Σωτήρη Μαργώνη στο βιολί και με τον Γιώργο Καρυώτη στον ήχο, πρόσφερε σε όλους εμάς, για άλλη μια φορά, ένα κομμάτι από τον εαυτό του. Τον ευχαριστούμε θερμά γι αυτό, και ευχόμαστε ολόψυχα, οι δρόμοι μας να διασταυρωθούν ξανά σε ανάλογη περίσταση. Αυτό, γιατί όλοι μας έχουμε το δικαίωμα για μια μικρή βραδινή μαγεία…

Φωτογραφίες: Αγγελική Παπαϊωάννου

Αγγελική Μπάτσου

Αγγελική Μπάτσου

Γεννήθηκα πριν αρκετά καλοκαίρια (κι άλλους τόσους χειμώνες)στην Αθήνα. Είχα την τιμή να μεγαλώσω στους Αγ.Αναργύρους,όπου έζησα τα ομορφότερα παιδικάχρόνια σε μια τεράστια αυλή,παρέα με τα γατιά μου και δυο ζευγάρια παππούδες και γιαγιάδες που πάντα θα υπεραγαπώ.Έπειτα ήρθε η Γαλλική Φιλολογία,επιπλέον σπουδές σε γλώσσα και μετάφραση και η οικογένεια. Δεν σταμάτησα όμως ποτέ να είμαι παιδί της ποίησης,της λογοτεχνίας,της ζωγραφικής και της μουσικής και το όνειρό μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,ήταν να ταξιδέψω σ’όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στο Θιβέτ!
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Αγγελική Μπάτσου

Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)