– Μιλήστε μας για την ως τώρα πορεία σας στο θέατρο.
Εύη: Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου το 2011 στη Σχολή Υποκριτικής Βεάκη. Από τότε και για καλή μου τύχη κάθε σεζόν εργάζομαι στο χώρο του θεάτρου κ κινηματογράφου. Η πρώτη μου δουλειά ήταν στο ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου και στη συνέχεια σε μικρούς και μεγάλους χώρους της Αθήνας μέχρι κ σήμερα σε ανεξάρτητες παραγωγές και φεστιβάλ .
– Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με αυτό το χώρο.
Εύη: Ήμουν «ζιζάνιο» από μικρή , πήγαινα σε ό,τι δραστηριότητα μπορούσε να πάει ένα παιδί εντός κ εκτός σχολείου…..Αυτές που με κέρδισαν όμως μέχρι και μεγάλη όντας φοιτήτρια ήταν ο χορός και το θέατρο!! Πάντα οι γονείς μου μου έλεγαν: « Δεν έχει σημασία τι δουλειά θες να κάνεις αρκεί να την αγαπάς γιατί αλλιώς δεν θα μπορείς να την κάνεις καλά», έχοντας ασχοληθεί λοιπόν πέντε χρόνια με το ερασιτεχνικό θέατρο στο δήμο από δευτέρα λυκείου είχα καταλάβει τι αγαπώ.
Τελείωσα το σχολείο ,πέρασα στην Πάντειο κ ταυτόχρονα φοίτησα κ στην Βεάκη.
– Συμμετέχετε στο «Το Ξύπνημα της Άνοιξης : Κανόνες Ηθικής» πείτε μας λίγα λόγια για το ρόλο σας.
Εύη: Ο ρόλος μου είναι η Άννα, στην αρχή για να είμαι ειλικρινής είχα τρομάξει με το πόσο “κόντρα” ρόλος είναι αλλά τελικά υπάρχουν κ αρκετά σημεία που συγκλίνουμε. Είναι ένα κορίτσι ήπιων τόνων σχετικά μια αρκετά ισορροπημένη έφηβη τουλάχιστον στις συμπεριφορές της. Αυτό που έχουμε εντοπίσει μαζί με το Θοδωρή είναι το πόσο παρατηρητική είναι με τους ανθρώπους γύρω της. Σίγουρα της αρέσει να τους διαβάζει κ να κωδικοποιεί συμπεριφορές. Αποζητά νέες εμπειρίες ωστόσο συμμορφώνεται με τους κανόνες και τα πρέπει του σχολείου κ της οικογένειας.
– Το έργο είναι διασκευή του πρωτότυπου κειμένου που το φέρνει στο σήμερα και προέκυψε μέσα από τις πρόβες. Ποια ήταν η διαδικασία.
Εύη: Η διαδικασία αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου φάσεις σε μια συνεργασία…η διαμόρφωση του κειμένου!! Υπάρχει κυρίως στις συνεργασίες που το κείμενο προκύπτει μέσα από αυτοσχεδιασμούς εδώ όμως ήταν διαφορετικό, είχαμε ένα πρωτότυπο κείμενο το οποίο όμως θέλαμε να έρθει 100+ χρόνια μπροστά!! Την πρώτη φορά που μου το είπε ο Θοδωρής με έπιασε ένα απίστευτο άγχος για το πώς θα καταφέρουμε να το κάνουμε αυτό χωρίς να γίνει γραφικό-περιγραφικό-σαχλό. Κι εδώ θα πω ένα τεράστιο μπράβο στον Βασίλη Τζιώκα (που έκανε τη διασκευή αυτή), για το αποτέλεσμα που θεωρώ δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο!! Η διαδικασία λίγο πολύ ήταν το γνωστό “ράβε-ξήλωνε”. Σε κάθε πρόβα είχαμε και νέες αλλαγές . Τις δοκιμάζαμε, τις προσαρμόζαμε, τις πετούσαμε, τις φτιάχναμε , λέγαμε ιδέες και στην επόμενη πρόβα ο Βασίλης ερχόταν με καινούριες προτάσεις!!Εξαιρετικός συνεργάτης, χάρηκα πολύ που συνεργαστήκαμε αλλά και με το τελικό αποτέλεσμα που προέκυψε!
– Ποια είναι το θέμα της παράστασης όπως το αντιλαμβάνεστε εσείς.
Εύη: Το θέμα ήταν αυτό ακριβώς που θέλαμε να μείνει ανέπαφο κατά τη διάρκεια της διασκευής και νομίζω τα καταφέραμε! Οι ηθικοί κανόνες που επιβάλλει μια κοινωνία, τα ταμπού, η εφηβεία, το πού μπορεί να οδηγήσουν τα κλειστά μυαλά κ οι κανόνες όταν επιβάλλονται χωρίς ουσία, το ξύπνημα της σεξουαλικότητας, ο σεξουαλικος προσανατολισμός, η διαφορετικότητα.
Το θέμα της παράστασης ήταν ανάμεσα στους σημαντικούς λόγους που δέχτηκα να συμμετέχω σ αυτή την παράσταση. Είναι συγκλονιστικό πως μετά από 125 χρόνια από τη συγγραφή του πρωτότυπου έργου υπάρχουν ακόμα παιδιά εγκλωβισμένα σε αντίστοιχους και παρόμοιους κανόνες, παιδιά που χάνουν τη ζωή τους είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά (και πραγματικά δεν ξέρω ποιο είναι χειρότερο από τα δύο!!) και γονείς που συνεχίζουν να επιβάλλουν αυτούς τους κανόνες , να τους υπηρετούν με κλειστά μάτια (και αυτιά, και κυρίως καρδιά θα συμπληρώσω εγώ) να τους βάζουν ακόμα και πάνω από τα ίδια τους τα παιδιά μόνο κ μόνο για μια όμορφη κοινωνικά εικόνα της οικογένειας.
– Μιλήστε μας για την ως τώρα πορεία σας στο θέατρο.
Γιώργος: Είναι ένα, κατά βάση, προσωπικό ταξίδι ζωής που ξεκίνησε σαν πειραματισμός από το 2006 και μέσα σε ένα χρόνο έγινε ανάγκη. Την τέχνη αυτή, που μεταβάλλεται συνεχώς ακολουθώντας τη ζωή, την βλέπω σαν ένα ομαδικό άθλημα, άλλοτε είναι παιχνίδι, άλλοτε προβληματισμός που δεν σε αφήνει να κοιμηθείς. Αλλά και σκληρή και σοβαρή δουλειά. Στην μέχρι τώρα πορεία μου έχω δει, ακούσει, γενικώς βιώσει πολλά. Έχω γελάσει πολύ, κλάψει, ιδρώσει, χτυπήσει, ερωτευτεί, έχω κρατήσει κυρίως τα καλά, παρ’ότι υπάρχουν και τα άσχημα. Αλλά κι αυτά πολλές φορές όμορφα είναι. Ειδικά όταν τα μοιράζομαι με ανθρώπους με τους οποίους μιλάω την ίδια γλώσσα.
– Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με αυτό το χώρο.
Γιώργος: Η αγάπη για την υποκριτική προϋπήρχε καθώς από μικρό παιδί στράβωσα τα μάτια μου, κυριολεκτικά, βλέποντας αμέτρητες ταινίες. Δεν είχα σκεφτεί ωστόσο ποτέ να ασχοληθώ με αυτό. Ήμουν φοιτητής στα ΤΕΙ Αθήνας, γύρω στα 20, σε μια σχολή που δεν με εξέφραζε και ήδη είχα δουλέψει σε διάφορες δουλειές. Δοκίμασα το θέατρο ξεκινώντας ερασιτεχνικά στην αρχή σε ένα εργαστήρι. Με κέρδισε πολύ γρήγορα. Ίσως είναι το πρώτο και το μοναδικό πράγμα που έχει παραμείνει στη ζωή μου με τέτοια επιμονή, καθώς μέχρι τότε είχα δοκιμάσει πολλά, αλλά στην πορεία έχανα το ενδιαφέρον μου. Πιστεύω, ίσως γιατί είναι μια αστείρευτη πηγή ποικίλλων προκλήσεων, που μου αρέσουν πολύ.
– Συμμετέχετε στο «Το Ξύπνημα της Άνοιξης : Κανόνες Ηθικής» πείτε μας λίγα λόγια για το ρόλο σας.
Γιώργος: Ο ρόλος που υποδύομαι, ο Μιχάλης, έχει αρκετά μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Είναι συλλέκτης εμπειριών και αυτό του έχει δώσει αρκετή αυτοπεποίθηση στην ηλικία που βρίσκεται. Δεν παύει η ζωή του να ορίζεται από τις επιθυμίες και τις ανάγκες του. Πιστεύει ότι είναι επαναστατικό στοιχείο με εναλλακτική ματιά προς τη ζωή. Μας δηλώνει τον εαυτό του ως απόλυτα ταγμένο κατά της κοινωνίας. Συνήθως είναι διαβασμένος, με στόχο να τραβάει τα βλέμματα αλλά και την επαφή με τους άλλους.
– Το έργο είναι διασκευή του πρωτότυπου κειμένου που το φέρνει στο σήμερα και προέκυψε μέσα από τις πρόβες. Ποια ήταν η διαδικασία.
Γιώργος: Το έργο διασκευαζόταν ήδη από τις πρώτες συναντήσεις, όσο διαβάζαμε ακόμα. Κάθε ηθοποιός μέσω της ανάγνωσης συνέβαλλε στη διαδικασία, γιατί αμέσως καταλάβαμε όλοι τι ανάγκες είχε το κείμενο για να περάσει τα μηνύματα του στο σημερινό κοινό. Στις πρόβες τελειοποιήθηκε. Ο Βασίλης Τζιώκας, ο οποίος κατέχει πολλές γνώσεις πάνω στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, έκανε φοβερή δουλειά πάνω σε αυτό, όπως και ο Θοδωρής που έδωσε τη γραμμή, αλλά και η Βίλλυ Τερτίπη που επισήμαινε τις λεπτομέρειες.
– Ποια είναι το θέμα της παράστασης όπως το αντιλαμβάνεστε εσείς.
Γιώργος: Δεν είναι μόνο ένα. Έμμεσα θίγονται πολλά πράγματα σε αυτό το έργο. Ο καθένας μπορεί να δει ως κυρίαρχο θέμα αυτό που τον αφορά περισσότερο. Η ανακάλυψη της αυθεντικής σεξουαλικότητας. Τι είναι φιλία και συντροφικότητα; Η αστική αντίληψη των πραγμάτων. Πως ανακαλύπτει κανείς τον πραγματικό εαυτό του και τι επιλογές έχει για να το κάνει αυτό; Επανάσταση ή go with the flow; Τι είναι επανάσταση τελικά;
* φωτογραφίες Αποστόλης Ζυγούρης
Καμία κριτική