πιβάτης στο τρένο στο Ρουφ. Βάζει μπροστά τις μηχανές και χάνομαι. Ταξίδι στο όνειρο, ταξίδι στο πάθος, ταξίδι στην ιστορία, ταξίδι με άρωμα γυναίκας, ταξίδι που μοσχοβολάει Ελλάδα!
Women of Passion, Women of Greece!
Αντικρύζω τη Μαρία Κάλλας, τη Μελίνα Μερκούρη…τη Μήδεια. Συνταξιδεύουν ανάμεσα στους επιβάτες. Δέος και θαυμασμός με πλημμύριζουν. Τρία μυθικά σύμβολα της Ελλάδας, τρεις εμβληματικές γυναικείες φιγούρες που σφράγισαν την ιστορία, στέκονται μπροστά μου. Τις ενώνει το πάθος, τις χωρίζει ο χρόνος. Πάθος για ζωή, πάθος για έρωτα, πάθος για δημιουργία, πάθος για ελευθερία. Η αρχαία Ελλάδα συναντάει την Ελλάδα του σήμερα.
Η παράσταση ξεκινάει με τη Μαρία Κάλλας. Η μεγάλη ντίβα της όπερας κάθεται σ΄ένα κατακόκκινο, βελούδινο ανάκλιντρο φορώντας μία μαύρη ρόμπα και κρατώντας πότε τον καθρέπτη της και πότε το κόκκινο ντοσιέ με τις παρτιτούρες της. Κόκκινο και μαύρο…δύο χρώματα αντίθετα…κόκκινο σαν τη φλόγα του πάθους…μαύρο σαν το θάνατο.
…I was born Greek and that meant passion, self-destruction and glory all at the same time…
Είναι όμορφη, επιτυχημένη, επιβλητική αλλά νιώθει μόνη και δυστυχισμένη. Αναπολεί το παρελθόν αναμοχλεύοντας τα παιδικά της χρόνια. Δεν ήταν ευτυχισμένα, δεν θυμάται τον εαυτό της να παίζει ξέγνοιαστα σαν μικρό παιδί. Η μουσική είναι το πάθος της! Είναι ο σκοπός της ζωής της, το κίνητρό της. Ονειρεύεται να κατακτήσει το μουσικό στερέωμα της όπερας. Δίνεται ψυχή τε και σώματι και το πετυχαίνει. Όμως κάτι της τρώει τα σωθικά. Αναζητά την αγάπη, τον έρωτα, το πάθος. Ερωτεύεται τον Αριστοτέλη Ωνάση και του αφιερώνεται θυσιάζοντας την καριέρα της. Καταστρέφει όλα όσα με κόπο έχει χτίσει…η κατάθλιψη εξουσιάζει το είναι της. Νιώθει σαν τη Μήδεια. Έχει επηρεαστεί απ΄αυτή τη γυναίκα ζωντανεύοντας τον αιμάτινο κύκλο με θύμα τον εαυτό της!
Τη σκυτάλη παίρνει η Μελίνα Μερκούρη, η Μελίνα της καρδιάς μας. Εμφανίζεται στη σκηνή φορώντας ένα λευκό πανωφόρι και πραγματικά είναι η αισιοδοξία προσωποποιημένη. Μιλάει υπό τους ήχους των παιδιών του Πειραιά και του Αγάπη που ΄γινες δίκοπο μαχαίρι. Θυμάται τα παιδικά της χρόνια…αχ! Πόσο όμορφα ήταν! Εκρηκτική προσωπικότητα, ένα χαμόγελο ολόκληρη, παιδική αθωότητα και ένα παγκόσμιο σύμβολο για τη χαρά της ζωής.
…I love to live, I will let time destroy me and I will enjoy every moment…
Αγαπάει το θέατρο όσο και την πολιτική. Ζει με πάθος το κάθε λεπτό, ρουφάει την κάθε στιγμή. Όπα…! λέει και ξεκινάει το χορό και το τραγούδι. Η φωνή της ακούγεται εκτός συνόρων όταν αποφασίζει να διεκδικήσει τα γλυπτά του Παρθενώνα. Είναι το όραμά της. “Μακάρι να ζω για να τα δω να επιστρέφουν…και αν δεν ζω, θα ξαναγεννηθω.”
Τέλος, εμφανίζεται η Μήδεια μέσα στο κόκκινο φόρεμά της και με βλέμμα που σου κόβει την ανάσα. Είναι ο συνδετικός κρίκος που ενώνει τις δύο μεγάλες ιέρειες της σύγχρονης Ελλάδας. Η Μαρία Κάλλας έχει υποδυθεί τη Μήδεια στην όπερα και η Μελίνα Μερκούρη στην Επίδαυρο. Είναι η εμβληματική ηρωίδα της αρχαίας τραγωδίας που θανατώνει τα παιδιά της από εκδίκηση. Διακατέχεται από πάθος και αυτό λειτουργεί σαν δίκοπο μαχαίρι. Σκορπάει γύρω της ανείπωτο πόνο, θλίψη και οργή. Γίνομαι κοινωνός της φρικαλέας πράξης της που εντείνεται από τα αθώα βλέμματα των παιδιών που εμφανίζονται στο βαγόνι του τρένου. Παγώνω…ανατριχιάζω…δακρύζω…πονάω…
…Ι gave them birth, I will take them back…
Η κριτική μας
Τρία μεγάλα “Μ” με άρωμα Ελλάδας συναντιούνται στο μικρό, ζεστό θεατρικό βαγόνι του Τρένου στο Ρούφ και σκορπίζουν δάκρυα χαράς και συγκίνησης στους επιβάτες – θεατές για τρίτη συνεχόμενη σεζόν. Η Μαρία, η Μελίνα και η Μήδεια τρυπώνουν ανάμεσά μας με τρόπο μαγικό. Μιλούν κατευθείαν στην ψυχή μας, εισβάλλουν στην καρδιά μας και γινόμαστε ένα με τις γυναίκες του Πάθους.
Η ταλαντούχα Ευγενία (Τζένη) Αρσένη έχει γράψει ένα δυνατό και όμορφο κείμενο στην αγγλική γλώσσα αφού απευθύνεται πρωτίστως στους ξένους φίλους μας και όχι μόνο. Το ελληνικό θεατρόφιλο κοινό το έχει αγκαλιάσει και αγαπήσει εξίσου. Είναι σαν έργο τέχνης γεμάτο συμβολισμούς, νοήματα και έντονα συναισθήματα που ταξιδεύει στο χρόνο σκιαγραφώντας την πορεία και τις ζωές των τριών φλεγόμενων γυναικών με φόντο την Ελλάδα.
Η σκηνοθετική επιμέλεια ανήκει στη γλυκιά και σεμνή Τατιάνα Λύγαρη που με μαεστρία, αγάπη και ευαισθησία δίνει πνοή, σάρκα και οστά σε τούτο το εξαιρετικό εγχείρημα και της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.
Πρώτη φορά συναντώ την Εβελίνα Αραπίδη και ομολογώ ότι έχω ξαφνιαστεί ευχάριστα. Πρόκειται για ένα χαρισματικό πλάσμα, για μια αξιοπρόσεχτη και αξιοθαύμαστη ηθοποιό της οποίας η υποκριτική δεινότητα αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές του θεατή. Η ερμηνεία της είναι καθηλωτική, συγκλονιστική, συγκινητική, ανατριχιαστική. Με όση ευκολία αλλάζει τις περούκες των ηρωίδων της, τόσο εύστοχα βυθίζεται στο ρόλο της και ξεδιπλώνει το ταλέντο της. Μοιάζει εξωτερικά στη Μαρία, διαθέτει το ταπεραμέντο της Μελίνας και έχει το βλέμμα της Μήδειας. Τα λόγια της βγαίνουν αβίαστα από το στόμα της, το συναίσθημα ρέει άφθονο και το αποτέλεσμα είναι μαγικό. Ο τρόπος που κινείται, ο τρόπος που χορεύει, ο τρόπος που τραγουδάει, ο τρόπος που σε κοιτάζει στα μάτια πηγάζει κατευθείαν απ΄την ψυχή και την καρδιά της. Είναι ένας συνδυασμός που σκοτώνει σαν κινούμενη ωρολογιακή βόμβα μέσα σε 60′ λεπτά. Χίλια μπράβο πραγματικά!
Δεν θα μπορούσα βέβαια να παραλείψω σε αυτό το ταξίδι τη συνδρομή του εξαιρετικού μουσικού Φώτη Μυλωνά. Τραγουδάει, παίζει κιθάρα, μαντολίνο, μπανσούρι, κρουστά και απογειώνει την παράσταση. Δημιουργεί την κατάλληλη κατανυκτική ατμόσφαιρα και συνοδεύει την ηθοποιό σε κάθε κίνησή της, σε κάθε έκφρασή της, σε κάθε βλέμμα της, σε κάθε παιχνίδισμά της. Εκπληκτικό δίδυμο!
Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε και ο χώρος του βαγονιού. Κυριολεκτικά κινούμαστε κάθε φορά που ταξιδεύουμε στο χρόνο μέσα από τους υποβλητικούς φωτισμούς δια χειρός Σάκη Μπιρμπίλη και τα υπέροχα video designs του Σπύρου Ρασιδάκη. Τα χειροποίητα κοστούμια της πρωταγωνίστριας έχει επιμεληθεί η Ντόρα Λελούδα και τις ειδικές κατασκευές η Δανάη Κουρέτα. Όσο για τα υπόλοιπα βαγόνια, τα λόγια είναι περιττά…απερίγραπτη αίσθηση, μία εμπειρία μοναδικής ομορφιάς!
Το ταξίδι, όμως, κάπου εδώ φτάνει στο τέλος. Ελπίζω να νιώσατε στο ελάχιστο όσα ένιωσα και εγώ. Σας προσκαλώ να ταξιδέψετε και εσείς. Μία φορά δεν είναι αρκετή! Οι γυναίκες του πάθους – Women of Passion, Women of Greece – σας περιμένουν κάθε Σάββατο στις 19:00 στο Τρένο στο Ρουφ. Η Μαρία, η Μελίνα και η Μήδεια σας υπόσχονται μία αξέχαστη εμπείρια. Είναι πραγματικό δώρο για τους ξένους επισκέπτες μας, είναι φορος τιμής για εμάς τους Έλληνες!
Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου ειλικρινά.
Ταυτότητα παράστασης:
Διάρκεια: 60′
Συγγραφέας: Ευγενία (Τζένη) Αρσένη
Δραματουργική επεξεργασία: Ευγενία (Τζένη) Αρσένη
Σκηνοθεσία / Σκηνικά: Τατιάνα Λύγαρη
Κουστούμια: Ντόρα Λελούδα
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική σύνθεση: Φώτης Μυλωνάς
Ερμηνεύουν: Εβελίνα Αραπίδη
Συμμετέχει ο μουσικός Φώτης Μυλωνάς (φωνή, κιθάρα, μαντολίνο, μπανσούρι, κρουστά)
Σιδηροδρομικός Σταθμός Ρουφ, επί της Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως
Τηλ: 2105298922, 6937604988
Email: theater@totrenostorouf.gr. Website: totrenostorouf.gr
Εισιτήρια: είσοδος: 12,00€ (προαγορά ή κράτηση απαραίτητη)
προαιρετικό δείπνο μετά την παράσταση στο Wagon-Restaurant
(φαγητό από 5€ / κρασί 3,5€ / ποτό 6€)
Πληροφορίες: 210 9237076 / theater@totrenostorouf.gr
Ντίνα Καρρά
Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να αποτυπώνει πάνω στο χαρτί συναισθήματα και σκέψεις. Έτσι και με το θέατρο νιώθω ότι ξαναγεννιέμαι και γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Επίσης αγαπώ τη γυμναστική γιατί "νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ". Χαμόγελα και θετική σκέψη κατακλύζουν πάντα τη ζωή μου και συνεχώς λέω ότι τα καλύτερα έρχονται όταν δεν τα περιμένεις!
Latest posts by Ντίνα Καρρά (see all)
- Είδαμε την παράσταση “Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα” στο θέατρο Τζένη Καρέζη - 25 Οκτωβρίου 2019
- Είδαμε την παράσταση “LEMON” από την ομάδα Experimento στο Μπάγκειον - 8 Οκτωβρίου 2019
- Είδαμε την παράσταση “Μήδεια” σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γεωργαλά στο Μπάγκειον - 18 Σεπτεμβρίου 2019
Καμία κριτική