Γράφει η Ντίνα Καρρά

Επιστροφή ξανά στο αγαπημένο μου Vault. Είναι ο φιλόξενος, δημιουργικός Πολυχώρος που αγκαλιάζει όλους τους ηθοποιούς, παρουσιάζει παραστάσεις – κοσμήματα για τα θεατρικά δρώμενα και σέβεται τον θεατρόφιλο. Αφορμή στάθηκαν αυτή τη φορά οι Φυλακισμένες” των Ισπανών συγγραφέων Ignacio del Moral και Veronica Fernandez σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ και σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά. Περίμενα πώς και πώς τη συγκεκριμένη παράσταση, γιατί αφενός γνωρίζω από πρώτο χέρι πως τα έργα που παρουσιάζονται εκεί είναι εξαιρετικά και αφετέρου πως ποτέ δεν φεύγω απογοητευμένη. Αυτή τη φορά όμως, αυτό που αντίκρυσα, βίωσα, ένιωσα, κοινώνησα είναι μαγικό, πέρα από κάθε προσδοκία, μοναδικό και συγκλονιστικό!

Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου:

Ισπανία, τέλη δεκαετίας του ’40 με φόντο τη φρανκική δικτατορία ένα μοναστήρι κολαστήριο. Δέκα κρατούμενες σαν ρημαγμένα κορμιά, έρμαια των παθών και των λαθών τους. Καταδικασμένες σε θάνατο για παραπτώματα του παρελθόντος. Η πόρνη, η δολοφόνος, η κλέφτρα, η αναρχική, η κομμουνίστρια, η ψυχικά άρρωστη, η διανοητικά καθυστερημένη… όλες στιβαγμένες στον ίδιο χώρο και στην ίδια μοίρα. Κρύο, πείνα, δίψα, αρρώστιες, κακουχίες, ψυχοσωματική κακοποίηση, σκληρή δουλειά στην καθημερινότητά τους. Χαίρονται, γελάνε, ερωτεύονται, ονειρεύονται, ελπίζουν, προσεύχονται, ραδιουργούν, θυμώνουν, παραπονιούνται, τσακώνονται, απελπίζονται, κλαίνε, πονάνε, αλλά πάντα συμπαραστέκονται η μία στην άλλη. Υποκύπτουν στον δυνάστη, σέρνονται και εκλιπαρούν για λίγο αέρα. Δέκα κουρελιασμένες ψυχές που βράζουν στον καζάνι της ακολασίας και αναζητούν την ελευθερία τους. Μία θα είναι η τυχερή που θα κερδίσει αυτό το θείο δώρο από τον Επίσκοπο. Η χάρη που δίνεται κάθε δέκα χρόνια πλησιάζει και οι κρατούμενες είναι ετοιμοπόλεμες. Την ποθούν διακαώς, την έχουν ανάγκη, είναι το φως στο σκοτάδι τους, είναι το εισιτήριο για μία νέα αρχή στη ζωή τους, είναι η λύτρωσή τους! Αγώνας μεγάλος, ελπίδα, ανταγωνισμός, ένα απρόσμενο επισκεπτήριο, πολλά ένοχα μυστικά, αποκαλύψεις, εξομολογήσεις και ένα μακάβριο τέλος!

Πρόκειται για την πιο άρτια, καλοκουρδισμένη, σφιχτοδεμένη, συγκλονιστική, ανατριχιαστική, ουσιαστική παράσταση που έχω δει.

Η κριτική μας:

Σκέφτομαι εδώ και πολλές μέρες πώς να περιγράψω με λέξεις τις “Φυλακισμένες”. Θεωρώ ότι τα λόγια είναι πολύ φτωχά μπροστά σ΄αυτό το θέαμα. Πρόκειται για την πιο άρτια, καλοκουρδισμένη, σφιχτοδεμένη, συγκλονιστική, ανατριχιαστική, ουσιαστική παράσταση που έχω δει. Κατευθυνόμενη στον πρώτο όροφο του θεάτρου, νιώθω μόνο ρίγος και δέος. Βλέπω τις κρατούμενες επί σκηνής να τρίβουν δυνατά το πάτωμα, τους τοίχους και τους πάγκους γιατί…

«όλα πρέπει να μυρίζουν καθαριότητα, οι ψυχές πρέπει να μυρίζουν καθαριότητα».

Μόνη τους παρηγοριά το τραγούδι που θυμίζει αρμονικό μοιρολόι με τις ίδιες να μοιάζουν σαν χορό αρχαίας τραγωδίας. Έπειτα τα πάντα παίρνουν την πορεία τους με ρυθμό γοργό και καταιγιστικό. Δύο ώρες αμείωτης έντασης, αγωνίας και δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από τους ηθοποιούς, δεν μπορώ να ανασάνω, δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Μένω αποσβολωμένη κοιτώντας τις σκηνές να περνούν σχεδόν κινηματογραφικά από μπροστά μου. Αριστοτεχνικά παράλληλες εικόνες ξεδιπλώνονται επί σκηνής. Θεέ μου!

Πώς να ξεχάσω τη σκηνή του βιασμού και το βλέμμα της Τσαρίτο;
Πώς να μην θυμάμαι τη μαγική σκηνή του τοκετού;
Ανατριχιάζω με την εικόνα της αυτοκτονίας…
Βουρκώνω με τον σπαραγμό της “κουλής” αναρχικιάς μόλις μαθαίνει το θάνατο του αδερφού της…
Ακόμα αντηχούν στα αυτιά μου τα λόγια της συζυγοκτόνου στη Μητέρα-Hγουμένη…πως τον ξέσκισε με το μαχαίρι ένα βράδυ ενώ εκείνος καθημερινά την ξέσκιζε ψυχή τε και σώματι…
και οι ηγουμένες απλά να κοιτούν, ν’ ακούν και να κηρύττουν το λόγο του Θεού…
άραγε ” Τί είναι καλό και τί κακό;”

Ο έμπειρος ενορχηστρωτής και εμπνευστής της παράστασης Δημήτρης Καρατζιάς έχει πετύχει το απόλυτο για μένα! Καταφέρνει να κινεί 16 ηθοποιούς σε μία τόσο μικρή σκηνή με αξιοσημείωτη μαεστρία και χειρουργική ακρίβεια. Ο κάθε ηθοποιός έχει το χώρο και το χρόνο για να ξεδιπλώσει το απαράμιλλο ταλέντο του. Σαν ακάματος εργάτης φροντίζει την παραμικρή λεπτομέρεια με αγάπη, ζήλο και επιδεξιότητα ώστε να ξετυλιχτεί το κουβάρι της ιστορίας και να βυθιστεί βαθιά το μαχαίρι ως το κόκαλο. Θεωρείται ο δημιουργός των ψυχών μέσω των ψυχολογικών διακυμάνσεων και των βαθύτερων πτυχών που δημιουργεί στα έργα του. Του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια!

Ο Μάνος Δημητριάδης έχει γράψει συγκλονιστική μουσική που σε κατακεραυνώνει από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο και σου δημιουργεί ποικίλα συναισθήματα.

Οι εξαίσιοι φωτισμοί του Βαγγέλη Μούντριχα συμβάλλουν καθοριστικά στην κλειστοφοβική, σκοτεινή ατμόσφαιρα αποτυπώνοντας όλη τη δυστυχία στα πρόσωπα των φυλακισμένων.

Τα κοστούμια της Μάρθας Χριστοφορίδου παραπέμπουν σε κρατούμενες και είναι ομοιόμορφα και λειτουργικά.

Τέλος θα αναφερθώ στο σκηνικό του Γιώργου Λυντζέρη. Μαύροι τοίχοι και μαύροι πάγκοι που μετακινούνται συνεχώς από τις “Φυλακισμένες” σχηματίζοντας καθολικούς σταυρούς. Είναι ο καθημερινός γολγοθάς επιβίωσης και διαβίωσής τους. Δημιουργούν τους χώρους της φυλακής… άλλοτε βλέπουμε το ιατρείο, άλλοτε τα λουτρά, άλλοτε την απομόνωση, άλλοτε τα κελιά… στους τοίχους φαίνονται τα κάγκελα της φυλακής από τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς. Όλα μοιάζουν μαγικά και συνάμα τόσο σκληρά και ρεαλιστικά.

Ο 16μελής θίασος είναι ανατριχιαστικά υπέροχος. Ένα μπουκέτο ηθοποιών άρρηκτα δεμένο μεταξύ του με απόλυτη χημεία και άρτια δουλεμένο. Δυνατές, συγκλονιστικές, σπαρακτικές, καθηλωτικές ερμηνείες που με άγγιξαν, με συγκίνησαν και με παρέσυραν ολοκληρωτικά. Δεν ξεχωρίζω κάποιον, όλοι είχαν να πουν κάτι και το κατάφεραν. Ζουν το ρόλο τους, βιώνουν το μαρτύριο που τους έχει επιβληθεί. Σκηνές άλλοτε βίαιες, ζωντανές, παραστατικές και άλλοτε βαθιά φορτισμένες. Εναλλαγές συναισθημάτων με μία δραματικότητα στο έπακρον. Είναι ένα αριστούργημα τόσο σκηνοθετικά όσο και ερμηνευτικά. Σας ευχαριστώ από καρδιάς Ελένη Αλεξανδροπούλου, Ντέμη Αντωνοπούλου, Δέσποινα Αποστολίδου, Δώρα Γιαννακοπούλου, Βάσω Γρέντζελου, Χρήστο Καλμαντή, Γιάννη Καραμπέκιο, Μαρία Κατσαρού, Μυριέλλα Κουρεντή, Στέλλα Μουκαζή, Μαργαρίτα Παπαντώνη, Νίκη Πολύζου, Σοφία Ρούσου, Ευθύμη Τζώρα, Μαρία Φραγκάτου και κυρία Γιάννα Σταυράκη. Τιμή μου που βρέθηκα μαζί σας.

Το Vault δεν με απογοητεύει ποτέ και αποδεικνύεται διαχρονική αξία. Απόδειξη η σημερινή βραδιά. Κατά τη γνώμη μου ” Oι Φυλακισμένες” είναι η καλύτερη παράσταση που είδα φέτος και θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μου. Ποιείτε τέχνη χωρίς φραγμούς και όρια με απόλυτη επιτυχία. Έχετε δώσει το μήνυμα… αρκεί εμείς να το αποδεχτούμε… Σας χειροκροτώ, σας επικροτώ και σας ευχαριστώ.

Δυνατές, συγκλονιστικές, σπαρακτικές, καθηλωτικές ερμηνείες που με άγγιξαν, με συγκίνησαν και με παρέσυραν ολοκληρωτικά.

Ταυτότητα παράστασης:

Συντελεστές:

Συγγραφείς: Ignacio del Moral & Verónica Fernández
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Πρωτότυπη μουσική: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικά /Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Κατασκευαστής σκηνικών: Κώστας Μπακάλης
Κατασκευή Κουστουμιών: Μάρθα Χριστοφορίδου
Σχεδιασμοί Φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας
Βοηθός Φωτιστή: Άκης Σαμόλης
Φωτογραφίες παράστασης: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Αφίσα παράστασης: Σίμος Παπαναστασόπουλος
Α’ βοηθοί Σκηνοθέτη: Γιέλενα Γκάγκιτς, Δανάη Μπαρούχου
Β’ βοηθός Σκηνοθέτη: Daniela Strati
Παραγωγή: Vault

Παίζουν:

Ελένη Αλεξανδροπούλου, Ντέμη Αντωνοπούλου, Δέσποινα Αποστολίδου, Δώρα Γιαννακοπούλου, Βάσω Γρέντζελου, Χρήστος Καλμαντής, Γιάννης Καραμπέκιος, Μαρία Κατσαρού, Μυριέλλα Κουρεντή, Στέλλα Μουκαζή, Μαργαρίτα Παπαντώνη, Νίκη Πολύζου, Σοφία Ρούσου, Ευθύμης Τζώρας, Μαρία Φραγκάτου και η κυρία Γιάννα Σταυράκη

Πληροφορίες:

Ημέρες παραστάσεων: Τετάρτη και Πέμπτη : 21:15

Τιμές εισητηρίων: Γενική είσοδος: 15 ευρώ
Φοιτητές / Σπουδαστές / Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων / ΑμΕΑ / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ): 10 ευρώ
Ατέλειες: 5 ευρώ

Διάρκεια: 100 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Πληροφορίες-κρατήσεις: 213 0356472 / 6949534889
Πολυχώρος Vault

Διεύθυνση: Μελενίκου 26,

Περιοχή: Βοτανικός

Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8′ περίπου με τα πόδια)

Τηλέφωνο: 213 0356472 / 6942 527440 (για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00 – 14:00 και 17:00 -21:00)

Ντίνα Καρρά

Ντίνα Καρρά

Ονομάζομαι Ντίνα Καρρά. Είμαι άτομο εξωστρεφές, κοινωνικό, αισιόδοξο, ενθουσιώδες (κριός στο ζώδιο) και πολύ δημιουργικό! Για μένα δημιουργία είναι μία πετυχημένη συνταγή, μία όμορφη κατασκευή, μία ωραία κριτική!
Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να αποτυπώνει πάνω στο χαρτί συναισθήματα και σκέψεις. Έτσι και με το θέατρο νιώθω ότι ξαναγεννιέμαι και γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Επίσης αγαπώ τη γυμναστική γιατί "νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ". Χαμόγελα και θετική σκέψη κατακλύζουν πάντα τη ζωή μου και συνεχώς λέω ότι τα καλύτερα έρχονται όταν δεν τα περιμένεις!
Ντίνα Καρρά