Ο συγκλονιστικός, χειμαρρώδης μονόλογος της συγγραφέως Μπέτυς Μαγρίζου, βραβευμένος με κρατικό βραβείο το 2006, αποθεώνεται από την πολυτάλαντη ηθοποιό Στέλλα Παπαδημητρίου στον ρόλο της “Αρετής”, στο θέατρο “Αλκμήνη

Γράφει η Ντίνα Καρρά

Η Αρετή, μια γυναίκα 58 ετών, αναπολεί την έντονη ζωή που έζησε! Η μέρα των γενεθλίων της γίνεται αφορμή να ξεθάψει όλα εκείνα που έχει στο μυαλό και στην καρδιά της τόσα χρόνια! Θα μπορούσε να είναι η γυναίκα της διπλανής πόρτας… η γυναίκα που αναζητούσε μια ζωή τον έρωτα, που έψαχνε διακαώς την αγάπη και έκανε όνειρα για το μέλλον της…. όνειρα απατηλά, όνειρα ανεκπλήρωτα που την οδήγησαν σε μια απέραντη θάλασσα μοναξιάς και αποξένωσης! Τί να πρωτοθυμηθεί; Την αυταρχική μητέρα της, τον άρρωστο πατέρα της, την ασθενική αδερφή της ή όλους τους αγαπητικούς που έκαναν πέρασμα στη ζωή της, προσφέροντας άλλοτε στιγμές απόλυτης ευτυχίας και άλλοτε μόνο πόνο και θλίψη;

14462868_1379041422106612_880237552454717510_n

Πόσες αναμνήσεις μπορεί να κρύβονται μέσα σ’ ένα ξύλινο μπαούλο γεμάτο ξεχασμένα προικιά; Πόση αλήθεια; Πόσος πόνος και πόση χαρά;

Τα μάτια της βουρκώνουν, όταν αναφέρεται στον πρώτο της έρωτα, τον Σόλων και έπειτα στον Αντώνη, καθώς πίστεψε στην αγάπη τους, αλλά η μοίρα είχε άλλα σχέδια γι΄αυτούς! Αργότερα η διάθεσή της ελαφραίνει, όταν μιλάει για το Χρυσάφη, το μαμάκια Γούλη, τον υποχόνδριο Αρίστο και για κάποιον άλλον, που το όνομά του ξεκινούσε από Α… ίσως Αρίσταρχο ή Αριστομένη, δεν έχει σημασία -Το αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο! Η Αρετή παρέμενε μόνη να διερωτάται και να ρίχνει ευθύνες στον εαυτό της και τους γύρω της. Γιατί; Tί έφταιξε ξανά; Τί παραπάνω είχαν οι άλλες από εκείνην; Το μόνο που ζητούσε ήταν ένα ανδρικό χάδι, ένα στήριγμα, μια συντροφιά, μια ζωή που δεν κατάφερε να ζήσει και να γευτεί! Ο χρόνος είναι αμείλικτος και δεν γυρίζει πίσω! Δεν τα παρατάει όμως, είναι αποφασισμένη να ζήσει όσα δεν έζησε, χαμογελάει ξανά, ονειρεύεται, ελπίζει για ένα καλύτερο αύριο και μια ηλιαχτίδα διαπερνά τη μαυρισμένη της ψυχή!!!

stella-papadimitriou3

Λίγα λόγια για την υπόθεση

Mια γυναίκα, η Αρετή. Η χρονική στιγμή: μια μαρτιάτικη μέρα, τη δεκαετία του ‘70, ημέρα των γενεθλίων της. Ένα μπαούλο, γεμάτο κιτρινισμένα από το χρόνο προικιά, οδηγεί το νου της σε μια Αναδρομή σε όσα έχουν παρέλθει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το σκηνικό έχει μελαγχολική σφραγίδα ή η συναισθηματική φόρτιση βαραίνει το προσκήνιο. Εξάλλου νοσταλγία είναι να αναπολείς την ευχαρίστηση χωρίς να ξαναζείς τον πόνο.

Η κριτική μας

Ο συγκλονιστικός, χειμαρρώδης μονόλογος της συγγραφέως Μπέτυς Μαγρίζου, βραβευμένος με κρατικό βραβείο το 2006, αποθεώνεται από την πολυτάλαντη ηθοποιό Στέλλα Παπαδημητρίου στον ρόλο της “Αρετής”, στο θέατρο “Αλκμήνη“. Η εξαιρετική, εμβληματική, αριστοτεχνική υποκριτική δεινότητα, σε συνδυασμό με το ήθος, την εμπειρία και την εκφραστικότητά της, γεμίζει ολοκληρωτικά τη σκηνή και φωτίζει τούτο το γλυκόπικρο, νοσταλγικό ταξίδι της ζωής της!!

Η άριστη σκηνοθετική προσέγγιση του Φώτη Μακρή, το τέλειο κείμενο, οι μαγικοί φωτισμοί (Φώτης Μακρής), η νοσταλγική μουσική, το όμορφο σκηνικό (Κούλα Γαλιώνη) και η άξια εκπρόσωπος του ελληνικού θεάτρου, είναι όλα αυτά που χρειάζεσαι για να νιώσεις ενθουσιασμό, εσωτερική πληρότητα, χαρά και απέραντη ευτυχία μόλις τα φώτα κλείσουν και η αυλαία πέσει! Όμορφες εικόνες, μυρωδιές και συναισθήματα θα αποτυπωθούν στο σκληρό δίσκο του μυαλού σου για πάντα, αναπολώντας τα 60 υπέροχα λεπτά που κύλησαν σαν νεράκι!!!

photo_stella_papadimitriou2w-1024x683

Παίζουν οι ηθοποιοί

Στο ρόλο της Αρετής η Στέλλα Παπαδημητρίου

Συντελεστές

Kείμενο: Μπέτυ Μαγρίζου
Σκηνοθεσία : Φώτης Μακρής
Σκηνικά – Κοστούμια : Κούλα Γαλιώνη
Φωτισμοί : Φώτης Μακρής


Αναλυτικές πληροφορίες από τον Οδηγό Θεάτρου

stella-papadimitriouΗ Προίκα
Δράμα – Μονόλογος
σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή

Θέατρο Αλκμήνη

Ντίνα Καρρά

Ντίνα Καρρά

Ονομάζομαι Ντίνα Καρρά. Είμαι άτομο εξωστρεφές, κοινωνικό, αισιόδοξο, ενθουσιώδες (κριός στο ζώδιο) και πολύ δημιουργικό! Για μένα δημιουργία είναι μία πετυχημένη συνταγή, μία όμορφη κατασκευή, μία ωραία κριτική!
Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να αποτυπώνει πάνω στο χαρτί συναισθήματα και σκέψεις. Έτσι και με το θέατρο νιώθω ότι ξαναγεννιέμαι και γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Επίσης αγαπώ τη γυμναστική γιατί "νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ". Χαμόγελα και θετική σκέψη κατακλύζουν πάντα τη ζωή μου και συνεχώς λέω ότι τα καλύτερα έρχονται όταν δεν τα περιμένεις!
Ντίνα Καρρά