Γράφει η Αγγελική Μπάτσου

Οδός Ασωμάτων 6, στο «Χώρος Τέχνης Ασωμάτων» στο Θησείο. Μεσημέρι Τετάρτης, τέσσερις η ώρα, με την αγωνία στο φουλ μια και ως δημοσιογράφος, έπρεπε να παρευρεθώ για να καλύψω δημοσιογραφικά την πρώτη μου ακρόαση για την απονομή ρόλων σε μια σπουδαία μουσικοθεατρική παράσταση, «Η σιωπή δεν είναι χρυσός» με κύριο θέμα της το bullying, την οικογένεια, την διαφορετικότητα και την βία γενικότερα.

Οι κριτές που επρόκειτο να συναντήσω για πρώτη φορά ήταν ιδιαίτερα ταλαντούχοι και έμπειροι, οπότε αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να διπλασιαστεί η αγωνία μου.

Μαυρίκιος Μαυρικίου. Το παιδί-θαύμα. Οι διαγωνισμοί της τηλεόρασης ήταν ένα μικρό ξεκίνημα για να φανεί στην μετέπειτα πορεία το μεγάλο του ταλέντο, το οποίο με τη στήριξη ανθρώπων που πίστεψαν σ’αυτόν, του άνοιξε τους δρόμους σε ένα λαμπρό μέλλον. Νέες συνθέσεις και δημιουργίες, προσωπικό άλμπουμ με τίτλο «Βουτιά στο κενό», νέες συνεργασίες με επιστέγασμα εκείνη με τον Μίμη Πλέσσα. Έργο ζωής, βασισμένο σε προσωπικά του βιώματα το νέο του μιούζικαλ, που ακούει στο όνομα «Η σιωπή δεν είναι χρυσός».

Σκηνοθέτης του έργου ο Μιχάλης Μητρούσης. Ταλέντο και εμπειρία μαζί. Με ένα ιστορικό σκηνοθετικής κάλυψης πολλών μουσικοθεατρικών παραστάσεων, ήταν ο ιδανικός άνθρωπος για να έχει λόγο στην διανομή και επιλογή των ηθοποιών του μιούζικαλ. Με τη βοήθεια και τη συμμετοχή της Ελευθερίας Ρήγου, μιας καλλιτέχνιδας εξίσου ταλαντούχας και αγαπημένης από το κοινό, η δυναμική αυτή ομάδα των τριών δεν άκουσε απλά, αλλά ακροάστηκε με διακριτικότητα, υπομονή, σεβασμό, τακτ και χιούμορ τον καθένα υποψήφιο ξεχωριστά.

Ο Μαυρίκιος Μαυρικίου είναι ένας από τους πιο ευγενικούς και χαμογελαστούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Και ως γνωστόν, τον άνθρωπο που ξέρει να χαμογελά κανείς δεν πρέπει να τον φοβάται, παρά μόνο να τον σέβεται. Ο σεβασμός όμως είναι κάτι που κερδίζεται και στην περίπτωσή μας, είναι μια ιδιότητα που αποπνέεται αυτόματα από την παρουσία και μόνο του καλλιτέχνη. Το βιογραφικό του απλά οριστικοποιεί την ανώτερη ποιότητά του. Σε κάθε υποψήφιο ήταν ευγενής και ανοιχτόκαρδος, σοβαρός μα και με χιούμορ όπου ήταν απαραίτητο, μα κυρίως, προσηλωμένος στον δύσκολο ρόλο της σωστής επιλογής.

Ο Μιχάλης Μητρούσης ήταν ο πιο σοβαρός της ομάδας, χωρίς αυτό όμως να σβήσει το έξυπνο χιούμορ του, τη βοήθεια τόσο σε τεχνικό (όπου ήταν απαραίτητο), όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο που προσέφερε στους υποψηφίους, όπου θεωρούσε ότι ήταν απαραίτητο, προκειμένου να τους κάνει να αποδώσουν πιο σωστά και να μην είναι τόσο αγχωμένοι. Με εντυπωσίασε με τις τεράστιες γνώσεις του πάνω σε θεατρικά έργα και σε σκηνοθετικούς όρους και τεχνικές, πράγμα το οποίο αποδεικνύει το πόσο καταρτισμένος είναι και με πόση σοβαρότητα έχει αναλάβει το έργο της σκηνοθεσίας.

Πολύτιμη βοηθός, διακριτική και πανέμορφη παρουσία, η Ελευθερία Ρήγου ενθάρρυνε και βοηθούσε με κάθε τρόπο τους υποψήφιους. Με το χαμόγελο στα χείλη και με έναν ευγενικό πάντα τρόπο, έκανε την όλη δοκιμασία να φαίνεται πιο πολύ σαν μια πρόβα και με αυτόν τον τρόπο, μπόρεσε να διώξει αρκετό από το άγχος των υποψηφίων.

Όπως είπαν και οι βασικοί συντελεστές της παράστασης «Η σιωπή δεν είναι χρυσός», πρόκειται για ένα μιούζικαλ με ζωντανή μουσική, με ηθοποιούς που θα παίζουν, θα χορεύουν, θα τραγουδάνε, θα παίζουν ζωντανά μουσικά όργανα και θα μας περνάνε μηνύματα γύρω από την βία, το bullying, την οικογένεια, την διαφορετικότητα και το πως θα μπορέσεις να ξεπεράσεις τα προβλήματα που η βία σου δημιουργεί και να πετύχεις τα όνειρα της ζωής σου.

Από την ακρόαση πέρασαν δεκάδες υποψήφιοι που στα μάτια τους φαίνονταν η αγωνία για να περάσουν και να συμμετάσχουν σε αυτή την παράσταση, όμως η τελική απόφαση είναι στα χέρια των τριών πολύ έμπειρων κριτών μας, που είμαι σίγουρη πως θα κάνουν τα μέγιστα για μία άρτια και υψηλής αισθητικής και ποιότητας παράσταση.

Όμορφη και παράλληλα χιουμοριστική στιγμή της βραδιάς, ήταν όταν ένας από τους υποψηφίους μουσικούς, έφερε μαζί το βιολί του, αλλά επειδή δεν υπήρχε μουσικό αναλόγιο, προσφέρθηκε ο Μαυρίκιος Μαυρικίου να του κρατάει την παρτιτούρα για όση ώρα έπαιζε ο υποψήφιος μουσικός, ο οποίος ομολογώ ήταν πολύ καλός και μας διασκέδασε.

Παρόντες επίσης στην ακρόαση, ήταν ο υπεύθυνος του kallitexnes.gr Νίκος Γινάργυρος και η δημοσιογράφος Ζήνα Καρκαλά.

Ήταν τέσσερις η ώρα όταν μπήκα στο θέατρο «Χώρος Τέχνης Ασωμάτων» και ήταν λίγο μετά τις επτά το απόγευμα όταν έφυγα, λόγω υποχρεώσεων. Τρεις ώρες, στη διάρκεια των οποίων κατάλαβα με πρακτικό τρόπο τη θεωρία της σχετικότητας. Είχε πει ο Αϊνστάϊν τα εξής: «Ακούμπησε το δάχτυλό σου σε κάτι που καίει πολύ για λίγα δευτερόλεπτα. Θα σου φανεί αιώνας. Κάτσε παρέα με μια ωραία γυναίκα για ώρες. Θα σου φανεί ότι πέρασε ένα μόνο λεπτό». Ήταν αυτό ακριβώς… τρεις ώρες ίσον τρία λεπτά για εμένα.

Τόσο ενδιαφέρουσα και όμορφη εμπειρία ήταν.

Μέσα από την καρδιά μου, εύχομαι τα καλύτερα για την παράσταση αυτή. Κρίνοντας από την ακρόαση, μπορώ να πω μετά βεβαιότητας ότι το τελικό αποτέλεσμα θα μας μαγέψει όλους. Ευχαριστώ από καρδιάς τους kallitexnes.gr, που με εμπιστεύτηκαν και κυρίως την υπέροχη ομάδα που είχα τη χαρά να γνωρίσω από κοντά.

Πάντα τα καλύτερα!

Αγγελική Μπάτσου

Αγγελική Μπάτσου

Γεννήθηκα πριν αρκετά καλοκαίρια (κι άλλους τόσους χειμώνες)στην Αθήνα. Είχα την τιμή να μεγαλώσω στους Αγ.Αναργύρους,όπου έζησα τα ομορφότερα παιδικάχρόνια σε μια τεράστια αυλή,παρέα με τα γατιά μου και δυο ζευγάρια παππούδες και γιαγιάδες που πάντα θα υπεραγαπώ.Έπειτα ήρθε η Γαλλική Φιλολογία,επιπλέον σπουδές σε γλώσσα και μετάφραση και η οικογένεια. Δεν σταμάτησα όμως ποτέ να είμαι παιδί της ποίησης,της λογοτεχνίας,της ζωγραφικής και της μουσικής και το όνειρό μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,ήταν να ταξιδέψω σ’όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στο Θιβέτ!
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Αγγελική Μπάτσου