Ο ζεστός και φιλόξενος χώρος του θεάτρου «Χώρος Τέχνης Ασωμάτων», επί της οδού Ασωμάτων που οδηγεί κατευθείαν στο Θησείο, έχει τη χαρά να φιλοξενεί αυτόν τον καιρό σπουδαίες παραστάσεις όπως: «Η δικαιοσύνη μιας άτακτης ζωής», «Ο μικρός πρίγκηπας», «Το μαγικό καραβάκι», «4 your eyes only», «Ping Pong», «Ο μάντης» και το θέατρο κούκλας, το «White Puppet» της Ιρίνα Μπόϊκο με ξεχωριστές παιδικές παραστάσεις.
Μια Δευτέρα βράδυ όμως, το kallitexnes.gr βρέθηκε εκεί για να παρακολουθήσει μια αυτοβιογραφική παράσταση, διανθισμένη με μουσική και τραγούδια που τα έχει επιμεληθεί ένας χαρισματικός μουσικός και συνθέτης, σκηνοθετημένη από έναν ιδιαίτερα ταλαντούχο και έμπειρο σκηνοθέτη. Μπήκαμε στην αίθουσα και στα δεξιά των όμορφα στημένων σκηνικών, μας περίμενε ένα κλασικό πιάνο με μια παρτιτούρα ανοιγμένη και διακοσμητικά στο πάνω μέρος του, που δήλωναν ευθύς εξαρχής τον χαρακτήρα του καλλιτέχνη. Τα φώτα χαμήλωσαν, ο Μαυρίκιος Μαυρικίου κάθισε, έγειρε πάνω στο πιάνο σαν να ήταν η πιο γλυκιά ανάπαυση και ονειρεύτηκε… Ας μεταφερθούμε για λίγο κι εμείς στα όνειρά του…
Λίγα λόγια για το έργο:
Μέσα από τα όνειρα του καλλιτέχνη μας, μεταφερόμαστε μαζί του σε μια χρονομηχανή αναμνήσεων, ωραίων και άσχημων, που τον καθόρισαν ως μουσικό και ως άνθρωπο. Κάνουμε μια μουσική περιήγηση στα αθώα παιδικά μονοπάτια και καταλήγουμε στο παρόν με κοινή συνιστώσα την πίστη στα όνειρα και την αδιαπραγμάτευτη αγάπη και υποστήριξη της οικογένειας. Κυρίως μαθαίνουμε… μαθαίνουμε ότι πρέπει να μιλάμε… να λέμε «όχι» και να εννοούμε «όχι». Να μη σιωπούμε σε κάτι δυσάρεστο… σε καθετί που μας υποβιβάζει ως ανθρώπους και αποτελεί τροχοπέδη στο να είμαστε ευτυχισμένοι για την υπόλοιπη ζωή μας. Η σιωπή μέσα από την ιστορία μας δεν είναι χρυσός. Χρυσός είναι όσοι μας αγαπούν και πιστεύουν σε εμάς. Χρυσός είναι η τέχνη, η μουσική και οι νότες, γιατί σκορπίζουν σαν μαγική αστερόσκονη και η θεατρική σκηνή γίνεται μια ολόκληρη ζωή μπροστά στα μάτια μας. Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν…
Ο Μιχάλης Μητρούσης είναι ένας καλλιτέχνης που έχει αφήσει το στίγμα του στα ελληνικά θεατρικά δεδομένα και η εμπειρία του είναι ανάλογη του μεγάλου του ταλέντου. Ως σκηνοθέτης, η επιτυχημένη του συνεργασία με τον συνθέτη Μαυρίκιο Μαυρικίου είχε τα πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα. Έστησε σκηνές γεμάτες ρεαλισμό, πρωτοτυπία, μα και ρομαντισμό, που εναλλάσσονταν με ονειρικές καταστάσεις, φαντασία και ψήγματα καθημερινότητας.
Η κριτική μας:
Στην συγκεκριμένη παράσταση, θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί πόσο ταλέντο μπορεί να χωρέσει μέσα σε ένα θέατρο, σε μια παράσταση, όσον αφορά τη μουσική, τα κείμενα και τους στίχους. Κυρίως… πόσο θάρρος και αυταπάρνηση, ώστε να εκθέσει κάποιος τα προσωπικά του βιώματα, να τα κάνει μουσική και τραγούδι και να τα παρουσιάσει μπροστά στα μάτια όλων αυτών των θεατών που κοιτούν με δέος;
Η παράσταση αυτή είναι κάτι μοναδικό και ταυτόχρονα τόσα πολλά πράγματα μαζί. Είναι το τεράστιο ταλέντο του καλλιτέχνη μας με την αγγελική φωνή. Είναι τα κείμενά του, που χτυπάνε τον στόχο με ακρίβεια βέλους, γιατί είναι η δική του ιστορία. Είναι το θάρρος του, η ειλικρίνειά του, η παραδοχή της αδυναμίας και ταυτόχρονα, η επίδειξη της μεγαλύτερης ψυχικής δύναμης. Είναι η φιλία, η αγάπη, η αξία της οικογένειας, η εκπλήρωση των ονείρων, η αισιοδοξία. Είναι όμως και η κοινωνική απόρριψη, ο εκφοβισμός στο σχολείο και στο στρατό, όχι τόσο ως γεγονός, όσο ως αντίκτυπο στη μετέπειτα ζωή.
Η παράστασή μας είναι ένα ηχηρό μιούζικαλ, που περνά από την αυτοβιογραφία στην κοινωνική κινητοποίηση, στην πράξη. Είναι μια προσωπική κραυγή, η οποία όμως προβάλλεται με πολύ έντονο τρόπο μέσω της πιο εμπνευσμένης μουσικής που έχω ακούσει ως τώρα.
Μένω έκπληκτη με την ποιότητα και το υψηλό επίπεδο της μουσικής και της ενορχήστρωσης. Μουσικά κομμάτια που γίνονται οικεία και αγαπιούνται το ίδιο λεπτό που τα ακούει κανείς, κομμάτια μιούζικαλ τραγουδισμένα με τέτοια μαεστρία που θαρρείς και γεμίζουν όλα τα θέατρα του κόσμου, ντυμένα με πανέμορφους στίχους. Μικρά, κομψά αριστουργήματα, που ένα ένα στολίζουν τον κορμό του υπέροχου αυτού έργου. Μια καλλιτεχνική επιμέλεια προσεγμένη και σχεδιασμένη ως την τελευταία λεπτομέρεια, μια μουσική διδασκαλία που φτάνει το επίπεδο της σύγχρονης όπερας, με τους λοιπούς πρωταγωνιστές να παίζουν μουσικά όργανα και να τραγουδούν με άριστο επαγγελματισμό.
Ο ίδιος ο Μαυρίκιος Μαυρικίου όταν δεν τραγουδά, μας μιλάει για τη ζωή του και κινείται στη σκηνή. Εξίσου εκφραστικός και ευάλωτα αξιαγάπητος, ανοίγεται και μας ανοίγει τον κόσμο της καρδιάς του και της ψυχής του… βυθιζόμαστε μέσα σ’ αυτόν, γινόμαστε μέρος της ζωής του και ειλικρινά συμπάσχουμε, μοιραζόμαστε, μαθαίνουμε… αφυπνιζόμαστε.
Ειλικρινά δεν έχω λόγια που θα μπορούσαν να αποδώσουν το μεγαλείο του συνολικού ταλέντου του Μαυρίκιου Μαυρικίου. Αν σε μια τόσο νεαρή ηλικία έχει καταφέρει να συνθέσει κάτι τέτοιο, αναρωτιέμαι τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Σίγουρα κάτι μεγάλο και λαμπρό, όσο είναι ο ίδιος και το ταλέντο του! Αξίζει και έχει τα πιο θερμά μου συγχαρητήρια και επαίνους και εναποθέτω όλα μου τα μουσικά όνειρα στο μέλλον, γιατί του ανήκουν. Τα όνειρα και το μέλλον.
Εκείνο το στοιχείο που έρχεται και «κουμπώνει» σε όλο αυτό το θέαμα, είναι η συμμετοχή και η σκηνοθετική επιμέλεια του Μιχάλη Μητρούση. Μιλάμε για έναν καλλιτέχνη που έχει αφήσει το στίγμα του στα ελληνικά θεατρικά δεδομένα και η εμπειρία του είναι ανάλογη του μεγάλου του ταλέντου. Ως σκηνοθέτης, η επιτυχημένη του συνεργασία με τον συνθέτη Μαυρίκιο Μαυρικίου είχε τα πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα. Με τη βοήθεια και συνεργασία της Τάνιας Μπουρμπούλια, έστησε σκηνές γεμάτες ρεαλισμό, πρωτοτυπία, μα και ρομαντισμό, που εναλλάσσονταν με ονειρικές καταστάσεις, φαντασία και ψήγματα καθημερινότητας. Ο ίδιος στον ρόλο του πατέρα ήταν κάτι παραπάνω από συγκινητικός, βαθιά ανθρώπινος, απλός, φιλοσοφημένος, με χιούμορ και σοβαρότητα μαζί καθοδηγεί διακριτικά μια νέα ψυχή στον δρόμο της ζωής. Σε ένα δύσκολο, αλλά στα σίγουρα ανεπανάληπτο μονοπάτι, που ως πατέρας επιθυμεί να οδηγήσει τα όνειρα του παιδιού του στην κορυφή του βουνού. Το τραγούδι του κατάθεση ψυχής, ακόμα ηχεί στα αυτιά μου και οι συμβουλές του, συμβουλές για όλα τα παιδιά του κόσμου.
Για τα δικαιώματά τους, τις υποχρεώσεις τους, τις ελευθερίες και τους ηθικούς περιορισμούς τους, τους κανόνες καλής συμπεριφοράς, τα θετικά αισθήματα αλληλεγγύης και ανέχειας και κυρίως… τη φωνή που πρέπει να έχουν για να καταδικάσουν τα κακώς κείμενα, που ταλανίζουν την κοινωνία μας και ειδικά τον κόσμο των νεαρών παιδιών: τη διαφορετικότητα σε κάθε επίπεδο (ατομικό, πολιτισμικό, θρησκευτικό), τον σχολικό εκφοβισμό και τη βία ή αγγλιστί bullying, τις απρόσωπες, χωρίς ουσιαστική επικοινωνία σχέσεις ανάμεσα σε γονείς και παιδιά και το πιο σημαντικό… τα ολέθρια αποτελέσματα όλων αυτών στον εύθραυστο παιδικό ψυχισμό. Μια ερμηνεία-μάθημα ζωής, η οποία θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην ψυχή μου. Θερμά συγχαρητήρια, έχει τις καλύτερες ευχές μου για ανάλογα εξαιρετικές σκηνοθεσίες και ρόλους στο μέλλον.
Μουσικά κομμάτια που γίνονται οικεία και αγαπιούνται το ίδιο λεπτό που τα ακούει κανείς, κομμάτια μιούζικαλ τραγουδισμένα με τέτοια μαεστρία που θαρρείς και γεμίζουν όλα τα θέατρα του κόσμου, ντυμένα με πανέμορφους στίχους. Μικρά, κομψά αριστουργήματα, που ένα ένα στολίζουν τον κορμό του υπέροχου αυτού έργου.
Μαζί με τον πατέρα στο έργο, έρχεται ως απαραίτητο συμπλήρωμα και η παρουσία της μητέρας, που την ενσαρκώνει η Ελευθερία Ρήγου. Μια πανέμορφη, γλυκύτατη παρουσία, ιδανική στον ρόλο της μητέρας, κέρδισε άμεσα το κοινό με την ερμηνεία της. Αποτυπώνοντας όλη τη φροντίδα και τη συμπεριφορά μιας μητέρας, έγινε μέσω του έργου αυτού, πότε μιλώντας, πότε τραγουδώντας με απαλή φωνή, το μοντέλο που όλοι κάπου μέσα μας ονειρευόμαστε ως εικόνα. Με ζεστασιά, αγάπη και υπομονή, η καλλιτέχνης μας έδωσε μαθήματα ανθρωπιάς και συναισθηματικής σταθερότητας, όντας σε κάθε περίπτωση ένα ασφαλές λιμάνι. Η ιδανική παρτενέρ του πατέρα, συμπληρώνει την όλη πλοκή με έναν ρόλο που την καθιερώνει ως μια φιγούρα που ανταποκρίνεται τέλεια στην ιδέα της δοτικότητας και της αγάπης άνευ όρων, που μόνο μια μητέρα μπορεί να νιώσει. Από τις πιο ευαίσθητες, καλαίσθητες και τρυφερές ερμηνείες που έχω δει ως τώρα, της αξίζουν συγχαρητήρια και η ευχή μου είναι να συνεχίσει πάντα να μας τιμά με την παρουσία της σε παρόμοια θεατρικά έργα!
Το μιούζικαλ αυτό είχε την τύχη να περιστοιχίζεται και από μια ομάδα σπουδαίων χορευτών-ερμηνευτών, οι οποίοι εντυπωσίασαν έντονα με τον άκρως καλλιτεχνικό τρόπο που χόρευαν, τραγουδούσαν και έπαιζαν μουσικά όργανα. Οι πέντε τους ήταν υπέροχοι: Έλενα Δελακούρα, Νίκος Παρασκευόπουλος, Άκης Δήμας, Φίλιππος Τριπικέλης, Κωνσταντίνος Τσουμπάρης. Ενσάρκωσαν με απόλυτη πιστότητα διάφορους κοινωνικούς ρόλους, αλλάζοντας συμπεριφορά και κοστούμια με ταχύτητα ακολουθώντας τους γρήγορους ρυθμούς του ονείρου του μουσικού. Ικανότατοι χορευτές και τραγουδιστές, εντυπωσιακές παρουσίες, γεμάτοι νιάτα, όρεξη και ταλέντο, πήγαν την παράσταση αυτή στα ύψη. Μπράβο σε όλους τους και στον καθένα τους ξεχωριστά! Τους εύχομαι μόνο τα καλύτερα για το μέλλον!
Ένα βασικό και ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο της παράστασης, ήταν οι χορογραφίες αυτής. Είχα την χαρά να δω τη δουλειά του Αναστάση Δεληγιάννη στην παράσταση «Ένα τρελό τριήμερο» και βλέποντάς την και σε αυτό εδώ το μιούζικαλ, βεβαιώθηκα χωρίς καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για έναν εξαιρετικά καλό χορογράφο, με μεγάλο ταλέντο και όρεξη για δουλειά! Δηλώνω ιδιαίτερα εντυπωσιασμένη με το έργο του και μπορώ να πω μετά βεβαιότητας, ότι το μέλλον διαγράφεται λαμπρό για εκείνον. Πολλά πολλά μπράβο!
Ένα άλλο στοιχείο του έργου, που πρόσθεσε ομορφιά και καλαισθησία ήταν τα κοστούμια και τα σκηνικά της Δέσποινας Βολίδη. Μέσα στο πνεύμα του έργου, μοντέρνα και καλαίσθητα, ανάλογα με το κλίμα της πλοκής, λειτουργικά και ξεχωριστά. Σε απόλυτη συμφωνία με τους άριστους φωτισμούς της Κατερίνας Μαραγκουδάκη, οι οποίοι τόνισαν με τα παιχνίδια του φωτός τη μουσική, τα τραγούδια, τα λόγια, την όλη πλοκή της παράστασης. Ιδιαίτερα προσεγμένη και προσεκτικά οργανωμένη δουλειά, η οποία εντυπωσίασε και εκτιμήθηκε ιδιαίτερα. Μπράβο και στις δύο μας δημιουργούς!
Επιστρέφοντας στην πλοκή του έργου, οφείλω να ομολογήσω ότι εκείνο που με τάραξε ιδιαίτερα ήταν η φράση του Μαυρίκιου Μαυρικίου, ότι πολλά παιδιά δεν κατάφεραν να επιβιώσουν από τον κάθε είδους εκφοβισμό ή ότι βγήκαν τραυματισμένα και χωρίς δύναμη να αντιμετωπίσουν τη ζωή. Πιστεύω ότι σε αυτό ακριβώς το γεγονός στηρίζεται όλη η παράσταση.
Πρέπει να μιλάμε. Το οφείλουμε σε όλα αυτά τα παιδιά που σιώπησαν και σε όλα εκείνα που θα βιώσουν κάποια στιγμή την απόλυτη μοναξιά του κοινωνικού ρατσισμού. Αυτό το μιούζικαλ είναι τόσο ενεργά τοποθετημένο σε ό,τι ανέφερα πιο πριν, που η αγορά του μουσικού CD με τα τραγούδια της παράστασης προσφέρεται για την ενίσχυση μιας Kυπριακής οργάνωσης για την προστασία από κάθε μορφής bullying.
Εκείνο που έχει σημασία είναι η δράση και αυτό είναι το μάθημα που διδάσκει η παράστασή μας. Με την παθητική σιωπή διαιωνίζεται μια αρρωστημένη κατάσταση, που μοιάζει να χειροτερεύει αντί να βελτιώνεται. Το μιούζικαλ αυτό είναι η φωνή όλων, μέσα από το στόμα και τις νότες του Μαυρίκιου Μαυρικίου. Αν θέλετε να ακούσετε αυτή τη φωνή και αν θέλετε να βρείτε τη δύναμη να μη σιωπήσετε μπροστά σε κάτι άσχημο, να μην το προσπεράσετε σιωπηλά, ελάτε να δείτε αυτή την παράσταση και θα συνειδητοποιήσετε ότι όντως η σιωπή Δεν είναι χρυσός. Όλες οι νότες και οι μουσικές του κόσμου θα συμφωνήσουν με αυτό…
Ταυτότητα παράστασης:
Κείμενο-πρωτότυπη μουσική-στίχοι: Μαυρίκιος Μαυρικίου
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Μητρούσης
Ενορχήστρωση-μουσική διδασκαλία: Μαυρίκιος Μαυρικίου
Σκηνικά-ενδυματολογική επιμέλεια: Δέσποινα Βολίδη
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Χορογραφίες: Αναστάσης Δεληγιάννης
Φωτογραφίες: Νεκτάριος Κουρής
Στούντιο φωτογράφησης: Athens Art Studio
Video director: Μαρία Χατζηγιάννη
Music production: G-Production Studio
Μίξη-Mastering: Τίτος Γεωργιάδης
Ηχητικός σχεδιασμός: Παναγιώτης Γιαννέλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Τάνια Μπουρμπούλια
Μακιγιάζ-χτενίσματα: Νικολέτα Πικέα
Τεχνικός σκηνής: Στάμος Γιαννίσης
Οργανωμένες παραστάσεις: Τατιάνα Κόγια
Graphic design: Funky Glam-Derek Liontis
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Μαυρίκιος Μαυρικίου
Παραγωγή: Music & Drama Productions-Μαυρίκιος Μαυρικίου
Διανομή:
Μιχάλης Μητρούσης, Ελευθερία Ρήγου, Έλενα Δελακούρα, Νίκος Παρασκευόπουλος, Άκης Δήμας, Φίλιππος Τριπικέλης, Κωνσταντίνος Τσουμπάρης και ο Μαυρίκιος Μαυρικίου.
Μουσικοί:
Πιάνο-ακορντεόν: Μαυρίκιος Μαυρικίου
Κιθάρα-μπαγλαμαδάκι-τρομπέτα: Νίκος Παρασκευόπουλος
Βιολί: Φίλιππος Τριπικέλης
Μεταλλόφωνο: Έλενα Δελακούρα
Μπεντίρ: Κωνσταντίνος Τσουμπάρης
Κρουστά: Άκης Δήμας
Πληροφορίες:
Θέατρο: «Χώρος Τέχνης Ασωμάτων».
Αγίων Ασωμάτων 6.
Θησείο-Αθήνα.
Τ.Κ.: 10553
Τηλ. θεάτρου: 2118009838 & 6939238611
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Από 5 Νοεμβρίου κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00.
Τιμές εισιτηρίων:
–Προπώληση: €12
–Ταμείο (ημέρα παράστασης): €15
–Φοιτητικό–ανέργων–ομαδικό: €10
–Μαθητικό: €8
Διάρκεια παράστασης: 120 λεπτά (με διάλειμμα)
Η παράστασή μας είναι ένα ηχηρό μιούζικαλ, που περνά από την αυτοβιογραφία στην κοινωνική κινητοποίηση, στην πράξη. Είναι μια προσωπική κραυγή, η οποία όμως προβάλλεται με πολύ έντονο τρόπο μέσω της πιο εμπνευσμένης μουσικής που έχω ακούσει ως τώρα.
Αγγελική Μπάτσου
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)
- “Τα πνεύματα του Χιλ Χάους”, σε σκηνοθεσία Ανδρονίκης Αβδελιώτη, στο “Αγγέλων Βήμα” - 14 Δεκεμβρίου 2024
- “Το Παλτό” του Νικολάϊ Γκόγκολ, σε σκηνοθεσία-διασκευή Θοδωρή Γκόγκου, στο θέατρο “Αργώ” - 6 Δεκεμβρίου 2024
- Εντρυφώντας στην “Υψηλή μαγειρική των σχέσων”, σε σενάριο Βίλης Σωτηροπούλου και σκηνοθεσία Κέλλυς Σταμουλάκη, στο Θέατρο της Ημέρας - 27 Νοεμβρίου 2024
Καμία κριτική