Οι kallitexnes.gr, αντιμετωπίζοντας τις καταστάσεις με τη δύναμη του λόγου και ιδιαίτερα του χιουμοριστικού, αποφάσισαν να θέσουν 13 καίριες ερωτήσεις σε γνωστούς και αγαπημένους καλλιτέχνες.

H ερμηνεύτρια Μυρτώ Καμβυσίδη, η φωνή των “Ετερονήμισυ”, μας παραθέτει τις τόσο ενδιαφέρουσες σκέψεις της σχετικά με όλα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό γύρω μας και μέσα μας. Την ευχαριστούμε θερμά για τις τόσο όμορφες απαντήσεις της!

Πόσες ημέρες τελείτε υπό καθεστώς “ελεύθερης πολιορκίας” και τι νιώθετε για όλο αυτό;

“Πρόσεξε τι εύχεσαι” μου έλεγαν, κι ευχήθηκα κάθε μέρα να είναι Κυριακή. Και οι ευχές μου πιάνουν… Υπό εγκλεισμό λοιπόν έχω χάσει το μέτρημα με τις μέρες… αισθάνομαι μουδιασμένη. Μου φαίνεται ότι γυρίζεται ταινία επιστημονικής φαντασίας με όλους εμάς κομπάρσους. Διάβαζα κάποτε μια περιγραφή πολέμου από έναν Γάλλο φιλόσοφο όπου εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η φρίκη εξ αποστάσεως παρακολουθείται με κάποιον ενθουσιασμό. Και το συναντώ και σήμερα. Διότι απορίας άξιο είναι το πόσο συναρπαστικό φαίνεται να είναι το συναίσθημα του να ζούμε μοναδικές μέρες, διαφορετικές από κάθε άλλες που έχουμε ζήσει… και παρατηρώντας αντιλαμβάνεται κανείς ότι όλοι ρουφούν τα γεγονότα με έναν τρόμο σχεδόν εκστατικό… Η “καταστροφή ως υπερθέαμα”. Ιδίως στις ειδήσεις, αιμοδιψείς δημοσιογράφοι παρουσιάζουν τα χειρότερα νέα με μια νοσηρή θα έλεγε κανείς απόλαυση. Δε συμμετέχω σε όλο αυτόν τον φόβο.

Δεν αισθάνομαι καμία απειλή, μάλλον επειδή δε βλεπω εκ πεποιθήσεως τηλεόραση ή μολονότι το παρακολουθώ όλο αυτό, διότι εξαρτώνται όλα από την πορεία αυτού πια, το κάνω με ψυχραιμία και εξ αποστάσεως δηλ. εκ του ασφαλούς… ή με μία ψευδαίσθηση απόστασης τέλοσπαντων. Όπως και να χει ό,τι ζούμε είναι πρωτόγνωρο… κι ακόμα δεν μπορω να το πιστέψω. Νομίζω ότι θα ξεγραφτούν αυτοί οι μήνες, θα γυρίσουμε το χρόνο πίσω και όλο αυτό θα είναι μια κακόγουστη φάρσα.

Πώς περνάτε ένα 24ωρο στο σπίτι εν καιρώ κορονοϊού;

Εκλεκτή μουσική, μελέτη μόνο σπουδαίων αναγνωσμάτων, εξαιρετικό κρασί, ποιοτικό φαγητό, μια πολυτέλεια χρόνου και συγκέντρωσης, Νέτφλιξ, ηχογραφήσεις ντέμο, ομαδικές συνομιλίες με τους φίλους μου, με το σχήμα μας. Ομολογώ ευχάριστα πολύ.

Τελικά, πόσα ακριβώς πλακάκια έχει η κουζίνα σας;

Δεν είμαι καθόλου παρατηρητική… μπορώ όμως να σου πω ότι δεν έχει καθόλου πλακάκια… και δεν έμεινα ούτε ένα λεπτό στο σπίτι σε απόγνωση. Όταν άρχιζα να πνίγομαι μήνυμα στο 13033 και δρόμο..

Όλο αυτό είναι παγκόσμια συνομωσία ή απλά έφτασαν οι εξωγήινοι;

Χαίρομαι που μου δίνεις πάσα. Αυτά με τις συνομωσίες είναι επιεικώς αστεία. Συχνά εξηγούνται κατ’αυτόν τον τρόπο: Οι άνθρωποι που δεν νιώθουν ικανοποιημένοι με τον κόσμο όπως είναι σήμερα και κατά βάθος με τον εαυτό τους μέσα στον κόσμο αυτό, συχνά ρέπουν στην αναζήτηση άλλων ερμηνειών.. ψάχνουν να αποδώσουν νόημα στα πάντα κι αυτό από μόνο του οδηγεί στην παράνοια… ιδίως τώρα που υπάρχει κάθε πληροφορία κι ερμηνεία γεγονότων προσβάσιμη, ο καθένας προ-αποφασίζει υποσυνείδητα το πώς θέλει να βλέπει τον κόσμο… επιλέγοντας να διαβάζει συγκεκριμένες πηγές με τις οποίες θα συμφωνούσε a priori. Επιλέγει να πιστέψει κάτι ως αλήθεια επειδή του ταιριάζει και χτίζει μια δική του πραγματικότητα για να διαφύγει από τη δική μας. Αυτή η άρνηση ως διαφυγή είναι η αιτία πίσω από κάθε ανυπόστατη, αδικαιολόγητη σχεδόν εμμονική εικοτολογία και κατ’ επέκτασιν, συνομωσιολογία.

Τι θετικό πιστεύετε ότι έφερε η εμφάνιση του κορονοϊού στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε ανθρώπους και καταστάσεις;

Όλως παραδόξως αισθάνομαι μια ευφορία, σαν να σταμάτησε ο χρόνος για όλο τον δυτικό πολιτισμό, κι όχι μόνο. Όλα τα σπουδαία μουσικά έργα ενέχουν σημαντικές παύσεις, έννοιες με τις οποίες εμείς οι μουσικοί είμαστε εξοικειωμένοι, παύσεις- σύμβολα που τηρούμε ευλαβικά. Επιτέλους λοιπόν σιωπή. Επικρατεί ηρεμία… όπως χρειαζόμαστε τις παύσεις στη μουσική έτσι τις χρειάζεται και η γη. Ακούμε πια τους ήχους της φύσης που αγνοούσαμε επιδεικτικά… Και ναι, χαίρομαι που ο πλανήτης μας αναπνέει ελεύθερα χωρίς το παράσιτο- άνθρωπο. Νιώθω καλύτερα που τίποτα δε λειτουργεί… και οι τράπεζες που παρέμειναν ανοιχτές με ενοχλούν αφόρητα. Εχω σιχαθεί και τα χρήματα και όλα τα παρελκόμενά τους. Επιτέλους δόθηκε στον απλό κόσμο η ευκαιρία να ζήσει λίγες μέρες ως φιλόσοφος, ως καλλιτέχνης, να συνομιλήσει με τον εαυτό του… να κοιτάξει βαθιά μέσα του και να αντιληφθεί σε τι άσχημη πραγματικότητα ζούμε.

Η επαφή με την αλήθεια είναι σωτήρια. Όπως είπε σε μια από τις διαδικτυακές ομαδικές μας συζητήσεις, ο αγαπημένος Νίκος Ζούδιαρης, ο παραγωγός μας, πολλοί άνθρωποι μετά από αυτό δε θα θέλουν να επιστρέψουν στη δουλειά που έκαναν μέχρι σήμερα. Βέβαια όποιοι εξ αυτων θα έχουν αυτήν την πολυτέλεια. Ισχύει ότι κάποιοι τώρα αντιλαμβάνονται πως ζούσαν. Οι περισσότεροι άνθρωποι ξοδεύουν τις ζωές τους σε κλισέ, σε στερεότυπα και σε αυτοματισμούς. Ζουν χωρίς να έχουν ουσιαστική επαφή με τον εαυτό τους. Εργάζονται σε δουλειές που μισούν και πολλοί είναι επιτυχημένοι, αλλά καθόλου ευτυχισμένοι.

Πείτε μας αν θέλετε, κάποιους τίτλους βιβλίων και μουσικών επιλογών που σας έχουν συντροφεύσει όλες αυτές τις μέρες.

Βρίσκω καταφύγιο στα τραγούδια του Νίκου Ζούδιαρη, μελετώ το έργο του επισταμένως αυτό το διάστημα και βεβαίως ξεκινάω τη μέρα μου με όπερα κάθε πρωί λόγω των προβολών των παραστάσεων της Μετροπόλιταν… η κλασική μουσική μου θυμίζει τα αδέρφια μου που μου λείπουν πολύ λόγω των συνθηκών.

Από βιβλία διατηρώ αδυναμία στους κλασικούς. Διαβάζω ό,τι διαβάζεται αιώνες τώρα… είναι τόσο πολλά τα έργα αυτών που σπανίως και κατ’ εξαίρεσιν έχω διαβάσει οτιδήποτε άλλο… και το ξέρω ότι όλη μου τη ζωή να διαβάζω, ο χρόνος που έχω δεν αρκεί.

Επειδή οι ερωτήσεις αυτές είναι προορισμένες ώστε να μας κάνει όλους να ευθυμήσουμε (τρόπον τινά), πείτε μας ένα αστείο meme (δικής σας έμπνευσης ή που έχετε ήδη διαβάσει) ή ανέκδοτο που αγαπάτε.

Λόγω της υπεροψίας μας δεν το είδαμε να έρχεται. Θεωρήσαμε ότι οι Κινέζοι που τρώνε φίδια και κατσαρίδες θα το πάθαιναν αυτό αργά ή γρήγορα κι ότι ήταν καθαρά δικό τους το πρόβλημα, εμάς δε θα μας άγγιζε. Αυτό που ζούμε λοιπόν είναι το καλύτερο ανέκδοτο…

Όταν κάποτε τελειώσει όλο αυτό, πώς φαντάζεστε ότι θα είναι ο κόσμος και ο άνθρωπος γενικά;

Θα τελειώσει αργά ή γρήγορα. Θα το ξεπεράσουμε και θα ξεχαστεί όπως ξεχνιούνται όλα… στην αρχή θα είμαστε λίγο αμήχανοι αλλά όταν βγει η θεραπεία θα πάψει να μας απασχολεί τελείως. Θα το θυμόμαστε βεβαίως αλλά ως μια μακρινή ανάμνηση.

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνετε όταν λυθεί η καραντίνα;

Να δω την οικογένειά μου… τους φίλους μου.. να βγω για ποτό, να τραγουδήσω σε συναυλία.. να πάω στην υπέροχη Ιταλία διακοπές. Θέλω να τα κάνω όλα.

Περιγράψτε μας την πασχαλινή σας λαμπάδα!

Δεν έχω πάρει λαμπάδα… δεν έχω καταλάβει ότι διανύουμε τις μέρες του Πάσχα.. έχω συνηθίσει αυτές τις μέρες να είμαι με τους γονείς μου και τα αδέρφια μου… χωρίς όλους αυτούς τίποτα δε θυμίζει Πάσχα.

Αν θέλετε, κάντε ρίμα ή βρείτε συνώνυμα με τις ακόλουθες λέξεις : καραντίνα, πανικός, βήχας, πυρετός, βαρεμάρα, γκρίνια, μίρλα, κορονοϊός, Κίνα, σπίτι.

Από την Κίνα ήρθε όπως έρχονται όλα..

Κόψτε τη γκρίνια, μπόρα ήταν, θα περάσει από ώρα σε ώρα…

Ποιο τραγούδι αφιερώνετε τόσο στον εαυτό σας όσο και στην αγαπημένη σας καραντίνα;

“Όσο πιο όμορφη γίνε και βγες…”

Το ακούω σήμερα όλη μέρα..

Και για το τέλος, μια ευχή,

Εύχομαι να βρούμε όλοι το φως που έχουμε μέσα μας, να φανούμε δυνατοί, να έχουμε κουράγιο για τις δύσκολες μέρες που έρχονται και να αντέξουμε. Μετά από όλο αυτό, όσοι ζούμε σε αυτή τη χώρα θα είμαστε νικητές.

Αγγελική Μπάτσου

Αγγελική Μπάτσου

Γεννήθηκα πριν αρκετά καλοκαίρια (κι άλλους τόσους χειμώνες)στην Αθήνα. Είχα την τιμή να μεγαλώσω στους Αγ.Αναργύρους,όπου έζησα τα ομορφότερα παιδικάχρόνια σε μια τεράστια αυλή,παρέα με τα γατιά μου και δυο ζευγάρια παππούδες και γιαγιάδες που πάντα θα υπεραγαπώ.Έπειτα ήρθε η Γαλλική Φιλολογία,επιπλέον σπουδές σε γλώσσα και μετάφραση και η οικογένεια. Δεν σταμάτησα όμως ποτέ να είμαι παιδί της ποίησης,της λογοτεχνίας,της ζωγραφικής και της μουσικής και το όνειρό μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,ήταν να ταξιδέψω σ’όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στο Θιβέτ!
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Αγγελική Μπάτσου

Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)