Είδαμε την παράσταση “Καλεσμένος μας, ο Τενεσί”, σε κείμενο, ερμηνεία και σκηνοθεσία Βασίλη Θεοδώρου, στο ProjectR Stage

Οι kallitexnes.gr βρέθηκαν προσκεκλημένοι στην παράσταση “Καλεσμένος μας, ο Τενεσί”, σε κείμενο, ερμηνεία και σκηνοθεσία Βασίλη Θεοδώρου, στο ProjectR Stage. Ο Βασίλης Θεοδώρου, με σπουδαίες παραστάσεις όπως οι “Καλλιτέχνες δωματίου” και οι “Χορτοφάγοι”, συνεχίζει την ξεχωριστή του καλλιτεχνική πορεία σε έναν ιδιαίτερα φιλόξενο και ζεστό χώρο.

Όντας πολυσχιδής και ιδιαίτερα ευρηματικός ως καλλιτέχνης, αφήνοντας πίσω του τη ρωσική θεατρική λογοτεχνία και αναλαμβάνοντας τον ρόλο του συγγραφέα καλεί μέσω της πένας του τον σπουδαίο Αμερικάνο Τενεσί Ουίλιαμς σε μια συνέντευξη η οποία όμως δεν είναι όπως οι άλλες.

Ακροατήριό του, όλοι οι θαμώνες του ProjectR Stage, και οι απαντήσεις μεταλλάσσονται σε ερωτήσεις ή και εξομολογήσεις. Όλο αυτό, όταν κλείσουν τα φώτα…

Υπόθεση

Πώς θα μπορούσε άραγε να είναι μια συνέντευξη με έναν σπουδαίο συγγραφέα ο οποίος όμως δεν είναι εν ζωή; Τι θα εξομολογούνταν και με ποιον τρόπο; Με ποια παραδείγματα και αναμνήσεις της ζωής του από τα παιδικά του χρόνια μέχρι τα χρόνια της ωριμότητας και της ερημιάς;

Τι θα έλεγε κάποιος που γνώρισε τη λάμψη των Χολιγουντιανών αστεριών, μα στο τέλος της ζωής του απέμεινε μόνος με τις αναμνήσεις του; Μέσα σε αυτό το κείμενο, μπορoύν να βρεθούν πολλά κομμάτια τα οποία συνθέτουν τον χαρακτήρα ενός καλλιτέχνη γενικά, και άλλα τόσα που φωτίζουν τις πτυχές της ζωής ενός σπουδαίου θεατρικού δημιουργού.

Κριτική ανάλυση του θεατρικού

Το θεατρικό αυτό αποτελεί και μια πραγματεία πάνω στη φύση της συνέντευξης. Κατά πόσο σε μια συνέντευξη κάποιος μπορεί να είναι απόλυτα ειλικρινής και εξομολογητικός; Ένας καλλιτέχνης λέει όσα πρέπει να πει προκειμένου να εντυπωσιάσει ή  λέει όσα κρύβει μέσα στην ψυχή και την καρδιά του; Ποια ή αλήθεια και ποιο το ψέμα; Ποια η υπερβολή και ποια η κυριολεξία;

Μήπως στην περίπτωση του Τενεσί βρισκόμαστε μάρτυρες μιας μεγάλης εξομολόγησης και δεν το έχουμε καταλάβει; Τουλάχιστον στην αρχή…

Όσο όμως περνά η ώρα και κυλά η αφήγηση, η πρώην εικόνα της εξομολόγησης γίνεται πραγματικότητα και βίωμα. Οι ερωτήσεις είναι σαρωτικές….to the point. Και ο καλλιτέχνης δε φοβάται τον εαυτό του. Ούτε τις λέξεις. Και μας λέει σαν χείμαρρος τόσα πολλά…για τη ζωή, την οικογένεια, τον έρωτα, τα φώτα της λάμψης, για τους σταρ του Χόλιγουντ, για τους ήρωες των έργων του. Για λίγη ώρα ντύνεται όλους αυτούς τους χαρακτήρες που γέννησε και αναγεννιέται μπροστά στα μάτια του κοινού. Τα όρια μεταξύ Τενεσί και Βασίλη Θεοδώρου ξεθωριάζουν και όλα γίνονται ένα.

Μέσα από ένα πανέξυπνο, άρτια φτιαγμένο, ανθρώπινο και ευαίσθητο κείμενο, ο καλλιτέχνης μας ( Ο Βασίλης, προς αποφυγή παρεξηγήσεων…),  αυτοσκηνοθετείται και ταυτόχρονα σκηνοθετεί έναν έναν άλλο καλλιτέχνη. Το αποτέλεσμα που δημιουργείται είναι ένα παιχνίδι που γέρνει κάπου ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, με μπόλικη δόση ταλέντου και φιλοσοφικής διάθεσης που είναι διανθισμένη με το απαραίτητο χιούμορ του Βασίλη Θεοδώρου. Πρόκειται για ένα ψυχολογικό δραματικό έργο που αναδεικνύει την καλλιτεχνική σπουδαία τριαδικότητα ενός ανθρώπου που είναι σε άμεση επαφή με το κοινό του και έχει την ικανότητα να το αφουγκράζεται και να συνομιλεί ψυχικά με αυτό. Με ένα απαράμιλλο υποκριτικό και σκηνοθετικό ταλέντο φυσικά.

Προς μεγάλη μας τέρψη βλέπουμε ως δημοσιογράφοι την πορεία του Βασίλη τα τελευταία (δύσκολα ομολογουμένως) χρόνια, και αντιλαμβανόμαστε την καλλιτεχνική του άνοδο και το μεγάλο του ταλέντο, μέσα από μια εξέλιξη η οποία προέρχεται από σκληρή δουλειά και αγάπη γι αυτό που κάνει. Δεν μπορούμε παρά να του δηλώσουμε τη στήριξή μας και τον θαυμασμό μας σε όλο αυτό. Πολλά μπράβο και συγχαρητήρια!

Επίσης, εκείνο που στην κυριολεξία έκοψε την ανάσα όλων είναι το τραγούδι της έναρξης της παράστασης. Σε στίχους  του σπουδαίου Άγγλου λογοτέχνη Όσκαρ Ουάϊλντ και σε μουσική Peer Raben, η ερμηνεία του Αλέξανδρου Αγγελούση, πραγματικά απογειώνει. Όλη η βραχνή μαγεία του αμερικάνικου Νότου, μέσα από τη φωνή του υπέροχου αυτού καλλιτέχνη.

Ιδιαίτερη σημαντική στον ρου της παράστασης, η  εξίσου ενδιαφέρουσα φωνητική παρουσία των μαθητριών του Γ’ έτους της ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας Replica, Δήμητρας Γεωργοπούλου, Κατερίνας Σταυρίδου και Δώρας Κατσικολιά. Η ομάδα Replica επιμελείται επίσης τα εξαντρίκ κοστούμια που εντυπωσιάζουν και τα ενδιαφέροντα σκηνικά του θεατρικού. Ο μοντέρνος και ιδιαίτερα ενδιαφέρον φωτισμός, είναι έργο του Γιάννη Κλειδέρη.  Πολύ καλή δουλειά τόσο από τα κορίτσια της ερασιτεχνικής ομάδας όσο και από την υπόλοιπη ομάδα.

Η παράσταση διαρκεί μία ώρα. Μια ώρα στην οποία κάποιος χάνει την αίσθηση του χρόνου και βρίσκεται να τα πίνει παρέα με τον θεατρικό συγγραφέα, σε έναν άλλο, μοντέρνο γυάλινο κόσμο όπου παρελθόν και παρόν συναγωνίζονται τον ρεαλισμό και τη φαντασία. Η Δευτέρα είναι ίσως η πιο δύσκολη μέρα της εβδομάδας. Το βράδυ όμως της Δευτέρας μπορεί να σας επιφυλάξει την υπόσχεση μιας εκπληκτικής παράστασης. Σαφέστατα, να μην τη χάσετε με τίποτα!

Ταυτότητα παράστασης

Κείμενο-σκηνοθεσία: Βασίλης Θεοδώρου

Σκηνικά-κοστούμια: Replica

Επιμέλεια παραγωγής: Ανδρέας Αριστοτέλους, Γιάννης Κλειδέρης

Ακούγεται το τραγούδι “Each man kills the thing he loves”,  σε στίχους Oscar Wilde – μουσική: Peer Raben – Ερμηνεία: Αλέξανδρος Αγγελούσης 

Σχεδιασμός αφίσας-φωτισμοί: Γιάννης Κλειδέρης 

Επικοινωνία: Νατάσα Παππά

Στον ρόλο του Τενεσί ο Βασίλης Θεοδώρου

Tις ερωτήσεις στον Τενεσί κάνουν οι μαθήτριες του Γ έτους της ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας Replica: Δήμητρα Γεωργοπούλου – Κατερίνα Σταυρίδου- Δώρα Κατσικολιά 

Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Γενική είσοδος:10 ευρώ

Από Δευτέρα 04-04-2022 – Κάθε Δευτέρα 21:15

ProjectR Αλέξανδρου Πάντου 10 και Λαγουμιτζή 32 (Καλλιθέα)

Τηλέφωνο: 2111110055

Αγγελική Μπάτσου

Αγγελική Μπάτσου

Γεννήθηκα πριν αρκετά καλοκαίρια (κι άλλους τόσους χειμώνες)στην Αθήνα. Είχα την τιμή να μεγαλώσω στους Αγ.Αναργύρους,όπου έζησα τα ομορφότερα παιδικάχρόνια σε μια τεράστια αυλή,παρέα με τα γατιά μου και δυο ζευγάρια παππούδες και γιαγιάδες που πάντα θα υπεραγαπώ.Έπειτα ήρθε η Γαλλική Φιλολογία,επιπλέον σπουδές σε γλώσσα και μετάφραση και η οικογένεια. Δεν σταμάτησα όμως ποτέ να είμαι παιδί της ποίησης,της λογοτεχνίας,της ζωγραφικής και της μουσικής και το όνειρό μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,ήταν να ταξιδέψω σ’όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στο Θιβέτ!
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Αγγελική Μπάτσου

Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)