Από την Στεύη Τσούτση

Αν είναι κάτι που πρέπει να αγαπάμε στο θέατρο, αυτό είναι οι ανατροπές.
Είναι το σάστισμα στην «επίθεση» της συγκίνησης, εκεί που δεν το περιμένεις. Κι αν νομίζετε πως αυτό μπορεί να έρθει μόνο από μεγάλες σκηνές, από καταξιωμένους καλλιτέχνες που μετρούν χιλιόμετρα πάνω στο θεατρικό σανίδι, κάνετε λάθος.

Ζωντανή απόδειξη η Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Δήμου Πετρούπολης και ο «Κατάδικος» που ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή της.

Πέντε πάγκοι και δέκα καρέκλες είναι όλο κι όλο το «θέατρο» και γεμίζει κόσμο. Κόσμο που δε θα παραπονεθεί να καθίσει στο πάτωμα προκειμένου να δει το έργο. Κι όχι καμία φαρσοκωμωδία.

Έργο βαρύ και δύσκολο, όπως πάντα του ήταν δύσκολος ο Θεοτόκης.

Δύσκολος στις εικόνες, σκληρός στα νοήματα, άπιαστος στη θεατρική μεταφορά.

Κι όμως…

Κατάδικος 06

Το έργο ξεκινά κι ο θεατής βρίσκεται στην επαρχία της Κέρκυρας. Ζει τον παθιασμένο έρωτα του Πέτρου Πέπονα για τη Μαργαρίτα. Έναν έρωτα που του οπλίζει το χέρι και τον φτάνει μέχρι το φονικό του άνδρα της, Γιώργη Αράθυμου και το κλείσιμο στη φυλακή ενός αθώου, άκακου υποτακτικού, του Τουρκόγιαννου.

Κατάδικος 03

Ο Αη Γιάννης, ο Τουρκόγιαννος είναι ο πρωταγωνιστής του έργου. Είναι ο κατάδικος. Αν και η μεταφορά του έργου, με την ιδιαίτερα επιτυχημένη σκηνοθεσία της, καθιστά στο θεατή σαφές πως ο κατάδικος δεν είναι ένας.

Είναι όλοι οι συντελεστές του δράματος.

Κάθε ένας είναι κατάδικος της συνείδησης του, ανεξάρτητα του αν βρίσκεται μπρος ή πίσω από τα σίδερα της φυλακής.

Κατάδικος 01

Ο θεατής συγκινείται με το άδικο που συμβαίνει μπροστά στα μάτια του. Μα πάνω από όλα ξαφνιάζεται. Γιατί όλα αυτά τα συναισθήματα που τον κατακλύζουν, προκαλούνται από νέα παιδιά.

Νιόκοπους ηθοποιούς, αποφοίτους ή και σπουδαστές της σχολής, που καταθέτουν την αγάπη τους σε μια ιδέα: το θέατρο. Κι είναι συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους να παλεύουν επί σκηνής για τα όνειρα τους. Είναι καθηλωτικό, σε μια εποχή που όλα φτηναίνουν, να διαπιστώνεις πως υπάρχουν αξίες ζωντανές, υπάρχει όραμα, υπάρχει ήθος. Κι αυτά τα παιδιά ποιούν στα αλήθεια ήθος, κατά πως επιβάλλει η ταυτότητα που επέλεξαν για τους εαυτούς τους : ηθο-ποιοί…

Κατάδικος 08

Ο Τουρκόγιαννος, Γιάννης Κουριώτης, βγαλμένος, θαρρείς από έργο του Τολστόι ή του Ντοστογιέφσκι, είναι καθηλωτικός στην ερμηνεία του και συγκινεί σε κάθε λέξη. Στο αφοπλιστικό βλέμμα του, δύσκολα θα καταφέρει κανείς να μη νιώσει συμπάθεια για τον κατάδικο. Δύσκολα θα μείνει κανείς αδάκρυτος στο μεγαλείο της ψυχής που μας μεταφέρει με τον πιο γήινο, τον πιο ανεπιτήδευτο τρόπο.

Κατάδικος 09

Ο Παλαιολόγος Παπαδόπουλος, γίνεται ο παθιασμένος άνδρας που δε διστάζει πουθενά προκειμένου να πετύχει όσα ονειρεύτηκε για τον εαυτό του. Το πρόσωπο του ταλαντούχου αυτού νέου ηθοποιού γίνεται ο καμβάς που σκιαγραφεί τα συναισθήματα του Πέτρου Πέπονα: πάθος, εμμονή, δολιότητα, τύψεις, συντριβή. Δύσκολα συναισθήματα να τα έχεις κι ακόμη πιο δύσκολο να πρέπει να τα αποκτήσεις για τις ανάγκες του ήρωα που υποδύεσαι. Κι όμως, τα καταφέρνει εξαιρετικά.

Κατάδικος 10

Ο Αράθυμος και Κάης, Παναγιώτης Βάγιας, μεταμορφώνεται από τον φιλήσυχο, απατημένο σύζυγο, σε φυλακισμένο. Οι ιδιαίτερες κινήσεις του σώματος, αλλά και οι διακυμάνσεις της φωνής του, χαρίζουν μια ιδιαίτερη ερμηνεία, που δύσκολα λησμονεί κανείς.

Όσο για τις ταλαντούχες κυρίες της παράστασης, τη Μαργαρίτα, Άρτεμις Νικολάκη, τη μάνα, Γεωργία Συφιανού και τη δικαστή, Ιωάννα Φλεμοτόμου, έρχονται να βάλουν κι αυτές το λιθαράκι τους σε μια απόλυτα επιτυχημένη παράσταση. Οι ερμηνείες τους δηλώνουν την αγάπη και το σεβασμό τους για το θέατρο και δίκαια κερδίζουν και το σεβασμό του θεατή.

Αυτός είναι, λοιπόν, ο «Κατάδικος» από την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Δήμου Πετρούπολης.

Αν αγαπάτε, το θέατρο μη τον χάσετε. Βγαίνοντας από την παράσταση, το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα είστε πλέον ίδιοι.

 

Σε αυτή τη ζωή, όλοι μας, άλλος λίγο κι άλλος πολύ, είμαστε κατάδικοι των συνθηκών, των επιλογών και της συνείδησής μας. Θύματα της ζωής, των ανθρώπων, της μοίρας ή και του μυαλού μας.

Το θέμα είναι ποια στάση επιλέγουμε να κρατήσουμε.

Τη σωκρατική ιδέα του Τουρκόγιαννου που ορίζει πως «καλύτερα να αδικείσαι παρά να αδικείς» ή τη στάση του Πέπονα, που θεωρεί πως η «ευτυχία σε αυτό τον κόσμο ανήκει στους δυνατούς»;

Η επιλογή ήταν και παραμένει υπόθεση αυστηρά προσωπική…

Δείτε πληροφορίες για την παράσταση στον Οδηγό Θεάτρου

Στεύη Τσούτση

Στεύη Τσούτση

Η Στεύη Τσούτση γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο μα δεν κατάφερε στιγμή να απαρνηθεί την καλλιτεχνική της φύση. Ανήσυχο πνεύμα από μικρή, ασχολείται με τη λαογραφία, τη λογοτεχνία, το χορό και τη μουσική.
Αρθρογραφεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσαγράφοντας για ανθρώπινες σχέσεις, αυτογνωσία, λογοτεχνία, θέατρο και μουσική.
Αρχισυντάκτρια του www.anapnoes.gr ενώ μετρά συνεργασίες με δημοφιλείς ιστοσελίδες, όπως www.diaforetiko.gr, www.politismos.net, www.ilov.gr,www.thessalonikiartsandculture.gr κ.α
Σύντομα, πρόκειται να κυκλοφορήσει και το πρώτο της βιβλίο.
Στεύη Τσούτση

Latest posts by Στεύη Τσούτση (see all)