Την ώρα που οι θεατές περνούσαν στην αίθουσα να πάρουν τις θέσεις τους, μελαγχολικές νότες ξεπηδούσαν από το πιάνο που κοσμούσε την άκρη της σκηνής. Το έργο αναφέρεται σε μια ιδιόμορφη σχέση μητέρας-κόρης. Το κείμενο είναι ιδιαίτερο και προσεγγίζει ένα κοινό που διατίθεται να προβληματιστεί και να ψάξει το νόημα πίσω από τις λέξεις. Αναμφισβήτητα, είναι μία παράσταση για «γερά στομάχια».
Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ! Οι δύο γυναίκες ξεπερνούν κάθε προσδοκία. Έχουν την ικανότητα να πείσουν τον θεατή, να τον κάνουν να κρέμεται από τα χείλη τους, να τον μαγεύουν. Δίνουν την αίσθηση ότι δεν υποδύονται κάποιο ρόλο, αλλά ότι με κάποιον τρόπο βλέπει κανείς αποσπάσματα από την πραγματική τους ζωή. Τις στιγμές δε, που πλησιάζουν τις θέσεις των θεατών και κοιτούν με βλέμμα αχανές μοιράζοντας μαζί με το κοινό τις σκέψεις τους, το μόνο συναίσθημα που επικρατεί είναι δέος. Υποκριτικά, ήταν σίγουρα μια από τις καλύτερες παραστάσεις της φετινής σεζόν.
Το ψάρι
Καμία κριτική