Είδαμε την παράσταση "Στα Σκοτεινά-Making Movies". Γράφει η Κατερίνα Μπουκάλα.

Γράφει η θεατρολόγος Κατερίνα Μπουκάλα

Για δεύτερη χρονιά στον Τεχνοχώρο Cartel στο Βοτανικό παρουσιάζεται με μεγάλη επιτυχία η παράσταση «Στα σκοτεινά-Making Movies» του Γιώργου Ηλιόπουλου, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά.

Μερικές φορές, αν όχι τις περισσότερες αδυνατούμε να κατανοήσουμε όσα μας συμβαίνουν. Δεν έχουμε το θάρρος να τα παραδεχτούμε-αποδεχτούμε, ούτε να τα εξομολογηθούμε στους ίδιους μας τους εαυτούς. Στα σκοτεινά λοιπόν… σε έναν ιδιαίτερα διαμορφωμένο χώρο κάπου στο Βοτανικό τέσσερις ηθοποιοί, καλούνται να υποδυθούν διαφορετικούς χαρακτήρες της καθημερινότητας και να εξομολογηθούν τις ιστορίες τους.

Μοιάζουν με μονολόγους, αλλά δεν είναι. Οι χαρακτήρες αφηγούνται τα παθήματά τους και από κάπου σαν σκιές από κάπου μακριά εμφανίζονται κι εκείνοι… εκείνοι που έγιναν ο λόγος που οι ήρωες βρίσκονται μπροστά μας και εξομολογούνται. Το πιο ιδιαίτερο απ’ όλα είναι η κάμερα που γυρνά από χέρι σε χέρι και καταγράφει τις στιγμές των εξομολογήσεων και από μια παλιά τηλεόραση κάπου στη μέση της σκηνής εμείς οι θεατές βλέπουμε όσα καταγράφουν οι ηθοποιοί, τις ιστορίες τους, σα να βλέπουμε μια ταινία (making movies).

Καθώς ακούς τις ιστορίες τους τα συναισθήματά σου συνεχώς μεταβάλλονται, γέλιο-δάκρυ, χαρά-λύπη, αγάπη-μίσος, αλήθεια-ψέμα, έτσι όπως γίνεται και στην καθημερινότητά μας. Οι ιστορίες που ακούς δεν είναι ξένες, μπορεί να είναι και δικές σου ή κάποιου γνωστού σου. Το θέμα είναι ότι μερικές φορές μένουμε θεατές της ίδιας μας της ζωής και δεν φανερώνουμε από φόβο και ντροπή όσα μας πληγώνουν.

Τι κι αν έχεις διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις, τι κι αν ο σύζυγός σου σε κακοποιεί, τι κι αν σκέφτεσαι ακόμα κάποια παλιά σου αγάπη, δεν παύεις να είσαι άνθρωπος. Από το σκοτάδι της ψυχής βγαίνεις στο φως. Η λύτρωση έρχεται μόνο όταν κοιτάξεις τη ζωή κατάματα και δεις όσα σε πονάνε, όσα αγαπάς και πάνω απ’ όλα τα λάθη σου.

Ο Θοδωρής Βουρνάς με ιδιαίτερη μαεστρία σκηνοθετεί το έργο του Γιώργου Ηλιόπουλου αφυπνίζοντας ακόμα και τον πιο «δύσκολο» θεατή. Οι τέσσερις ηθοποιοί ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους με αριστοτεχνικό τρόπο χωρίς ίχνος υπερβολής. Το λιτό σκηνικό σε συνδυασμό με τα σύγχρονα κοστούμια και τον ονειρικό φωτισμό δημιουργεί μια παράξενη αίσθηση στον θεατή. Λες και βρίσκεται ανάμεσα στην πραγματικότητα και στο όνειρο.

Ένα ημερολόγιο συναντήσεων ή αλλιώς εξομολογήσεων κάποιου άλλου μπορεί να γίνει η αιτία να ανοίξεις τα αφτιά σου και να ακούσεις κι εσύ τον ίδιο σου τον εαυτό. Ίσως έτσι να σταματήσεις να είσαι παθητικός δέκτης σε μια κοινωνία που αιμορραγεί πληγωμένα συναισθήματα.

Αναλυτικές πληροφορίες από τον Οδηγό Θεάτρου

Στα Σκοτεινά-Making Movies
Κοινωνικό
σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά

Κατερίνα Μπουκάλα

Ονομάζομαι Κατερίνα Μπουκάλα (ψευδώνυμο Kate Hilverost), είμαι τελειόφοιτη Θεατρολογίας. Σπούδασα στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Ναυπλίου. Παράλληλα με τις σπουδές παρακολούθησατο εργαστήρι Σκηνογραφίας- Ενδυματολογίας, Laboratory of Scenography (LSA), της Μαρίας Χανιωτάκη και συμμετείχα στην Έκθεση Αποφοίτων στο Φουαγιέ του Θεάτρου του Νέου Κόσμου στις 14/06/2012. Επιπρόσθετα έχω συνεργαστεί με το Θέατρο του Νέου Κόσμου ως Βοηθός Παραγωγής το 2012.Ασχολούμαι ενεργά με τη θεατρική συγγραφή. Το πρώτο μου θεατρικό έργο παρουσιάστηκε στο 1ο Φεστιβάλ Θεάτρου Βαλίτσας στο θέατρο Προσκήνιο στις 9-10-11 Οκτώβρη 2015, με τον τίτλο «’Όσα ποτέ δεν είπα».