– Μπάτσου Αγγελική: Οι kallitexnes.gr καλοσωρίζουν την Αμαλία Ζαργιανάκη, έναν πολύπλευρο και ταλαντούχο άνθρωπο που μας έρχεται από την Κρήτη. Αμαλία, όσον αφορά τον καθαρά καλλιτεχνικό σου χαρακτήρα , σε βλέπουμε να συμμετέχεις ενεργά σε δύο ταινίες. Η μία έχει τίτλο “Οι μάσκες που βραδιάζουν το πρωί” και αφορά τις ψυχικές παθήσεις και η άλλη “Για θύμισέ μου” και αναφέρεται στη Νόσο Αλτσχάιμερ. Πες μας για τον ρόλο που διαδραματίζεις και στις δύο.
– Aμαλία Ζαργιανάκη: Και στις δύο ταινίες έχω το ρόλο της μάνας. Στην πρώτη, είμαι η μάνα που συμπάσχει και προσπαθεί να βοηθήσει το παιδί της που αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, ενώ στη δεύτερη, που έχω και πρωταγωνιστικό ρόλο, είμαι η μάνα που έχει Αλτσχάιμερ και χρειάζεται βοήθεια.
– Aγγελική: Τι σε έκανε να στραφείς στις δύο παραπάνω επιλογές ως θεματολογία; Τόσο οι ψυχικές νόσοι όσο και το Αλτσχάιμερ, δεν θεωρούνται και τα πιο “εύκολα” θέματα για να πραγματευτεί κάποιος μέσα από μια παραγωγή. Ποιος ήταν και είναι τελικά ο στόχος σου μέσα από την προβολή και προώθηση αυτών των δύο ταινιών;
– Αμαλία: Και οι 2 ταινίες έχουν φιλανθρωπικό χαρακτήρα. Στην ταινία “Οι μάσκες που βραδιάζουν το πρωί”, στόχος μας ήταν να εφαρμόσουμε όσες περισσότερες δράσεις κοινωνικής ευαισθητοποίησης μπορούμε, για να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας να καταλάβουν πόσο βλαβερή είναι η κακοποίηση και πόσο οδυνηρές συνέπειες μπορεί να έχει στη σωματική και ψυχική υγεία. Στην ταινία “ Για θύμισέ μου”, είναι να δώσει ελπίδα σε όσους την έχουν χάσει έχοντας στο σπίτι τους και υπό τη φροντίδα τους άτομο που πάσχει από Αλτσχάιμερ.
Πώς λοιπόν σαν ευαισθητοποιημένο άτομο και χρόνια στον εθελοντισμό να μην συμμετέχω σε όλα αυτά;
– Aγγελική: Γνωρίζοντας ότι λαμβάνεις μέρος σε μια ταινία με θέμα τη νόσο Αλτσχάιμερ, τι έχεις να μας πεις για τον ρόλο σου σε αυτή και γενικά για τη θεματολογία και τους συντελεστές αυτής;
– Αμαλία: Η υπόθεση του έργου έχει ως εξής : Όλα ξεκινούν όταν ένα group therapy φροντιστών ατόμων με Αλτσχάιμερ συναντιέται με σκοπό να μιλήσει για τους φόβους, τις ενοχές, τις άσχημες και καλές στιγμές που έζησε. Μέσα στην ομάδα αυτή βρίσκεται και η Ελένη. Πρόκειται για μία νέα φροντίστρια, που δεν μπορεί να δεχτεί πως η μητέρα της (Βασιλική) δεν θα την θυμάται. Στιγμές έντονης αγωνίας και πόνου διαδραματίζονται και πρωταγωνιστούν στη ζωή της. Όχι όμως για πολύ. Γιατί κάποια στιγμή φτάνει η ώρα της αποδοχής Εγώ, ερμηνεύω το ρόλο της Βασιλικής. Όσον αφορά τους συντελεστές, η ομάδα μας αυτή τη στιγμή αριθμεί πάνω από 70 εθελοντές, επαγγελματίες και μη. Τους αναφέρω ονομαστικά.
Σενάριο: Μαρία Σβολιαντοπούλου, Σκηνοθεσία: Αντώνης Ρενιέρης / Σβολιαντοπούλου Μαρία,
Ηχοληψία: Μάνος Συγλέτος, Κάμερα: Μάνος Λιανδράκης, Make up Artist : Κατερίνα Πάνου, Hair stylist: Έλσα Τσαουσάκη, Styling: Βέρα Μαθιουδάκη, Φωτογράφοι: Παύλος Βερίγος, Στέλλα Βαρδάκη, Graphics design: Άρης Βεισάκης, Διεύθυνση Φωτογραφίας: Αντώνης Ρενιέρης, Διεύθυνση Επικοινωνίας: Χρήστος Αδαμάκης, Πρωταγωνιστούν: Ανδριανή Αγγελιδάκη, Αμαλία Ζαργιανάκη.
– Aγγελική: Ποια από τις δύο καταστάσεις, ως άνθρωπος με μεγάλη πείρα, θεωρείς ότι είναι η πιο σοβαρή; Το να πάσχει κάποιος από ψυχικό νόσημα ή από Αλτσχάιμερ;
– Αμαλία: Λόγω του ότι βρίσκομαι στον χώρο της υγείας 24 χρόνια, μπορώ να πω ότι και οι δυο καταστάσεις είναι πολύ δύσκολες, αλλά στα νοσήματα όπως η νόσος Αλτσχάϊμερ, γενικά ο ασθενής δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του. Εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τον φροντιστή του. Σε όλα τα άλλα νοσήματα βλέπω καθημερινά ότι ο ασθενής προσπαθεί όσο μπορεί και από μόνος του. Παλεύει ουσιαστικά για το καλύτερο και την ίαση της νόσου του.
– Aγγελική: Ως υπερδραστήριος άνθρωπος που είσαι, ασχολείσαι επίσης ενεργά και με τα κοινά,και συγκεκριμένα με την διοργάνωση πολιτιστικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στην Κρήτη. Πες μας τι έχεις αποκομίσει από όλο αυτό και αν θυμάσαι, μοιράσου μαζί μας κάποιες σπουδαίες σου στιγμές και συνεργασίες.
– Αμαλία: Ο στόχος μου είναι το χαμόγελο του συνανθρώπου! Πώς λοιπόν θα έλειπε ο χορός και η μουσική μέσα από αυτό; Όλα είναι ρυθμός. Αν παρατηρήσετε τη φύση, όλα λειτουργούν με ένα συγκεκριμένο ρυθμό όπως και το ανθρώπινο σώμα, το τέλειο δημιούργημα. Έτσι και αυτό, ζει και αναπλάθεται με έναν συγκεκριμένο ρυθμό. Είναι μια από τις αγάπες μου να συμμετέχω ενεργά, τις πιο πολλές φορές αφιλοκερδώς, μόνο και μόνο για να βλέπω πρόσωπα χαμογελαστά.
Μια σπουδαία στιγμή που πάντα θα θυμάμαι είναι σε μια συναυλία της Γλυκερίας, όπου είδα ένα ανάπηρο παιδάκι στην πρώτη σειρά να προσπαθεί να παίξει παλαμάκια και να έχει τόση χαρά που νόμιζα πως θα σηκωνόταν με τη μία!
– Aγγελική: Όντας μέλος τόσο στον Παγκρήτιο Σύλλογο “Ηλιαχτίδα” για παιδιά με καρκίνο, όσο και στον “Ευ-Ζω με τον καρκίνο”, πες μας αν θες, τόσο για το πολύτιμο έργο των συλλόγων αυτών όσο και για τη δική σου συμβολή και στήριξη στα άτομα που νοσούν.
– Αμαλία: Και οι δύο σύλλογοι είναι εξίσου αξιόλογοι. Όσον αφορά τον σύλλογο “Ηλιαχτίδα”, ο σκοπός είναι η διασφάλιση των όσο το δυνατόν καλύτερων συνθηκών περίθαλψης των παιδιών με νεοπλασματικά νοσήματα και η συμβολή της στην άνετη παραμονή τους στην κλινική καθόλη τη διάρκεια της νοσηλείας τους. Η δράση μου στο σε αυτό είναι εθελοντική. Είμαι μέλος της ομάδας που επισκέπτεται την κλινική με στόχο την απασχόληση των παιδιών και την ψυχολογική ενδυνάμωση των γονέων .
Όσον αφορά τον σύλλογο “Ευ Ζω με τον καρκίνο”, είμαστε σε καθημερινή επαφή λόγω της δουλειάς μου. Το έργο του συλλόγου αυτού είναι πολύ σημαντικό. Αναπτύσσει δράσεις για: Τη βελτίωση των συνθηκών νοσηλείας των ογκολογικών ασθενών και τη δημιουργία υποδομών εξω-νοσοκομειακής υποστήριξης τους ,την ύπαρξη υποδομών ψυχολογικής και κοινωνικής στήριξης, και την καταπολέμηση της άγνοιας και του στιγματισμού που περιβάλλει τον καρκίνο.
– Aγγελική: Ποια είναι η γνώμη σου για την τέχνη γενικά; Μπορεί όντως να εξημερώσει και ακόμα και να θεραπεύσει τον άνθρωπο, ειδικά στον τομέα της ψυχικής υγείας;
– Αμαλία: Κάθε μορφή τέχνης για εμένα είναι η έκφραση της ψυχής μας. Όσον αφορά τον αν θεραπεύει η τέχνη, εδώ δυστυχώς γελάμε γιατί είμαστε πίσω σαν χώρα. Η ενασχόληση αυτή είναι ένα είδος θεραπείας με την βοήθεια διαφόρων μέσων τέχνης, η οποία στην Δύση εφαρμόζεται εδώ και έξι δεκαετίες. Αυτές μπορεί να είναι είτε παραδοσιακές μέθοδοι, όπως ζωγραφική, χορός, θέατρο, μοντελοποίηση, γραφή, είτε λιγότερο παραδοσιακές, όπως για παράδειγμα η θεραπεία μέσω κηπουρικής που εφαρμόζεται στην Ολλανδία! Εκεί μάλιστα, η θεραπεία μέσω τέχνης δεν είναι μόνο επίσημα αναγνωρισμένη από το κράτος ως μέθοδος θεραπείας, αλλά καλύπτεται και από το ταμείο υγείας. Όσο για την μουσική – είναι το παλαιότερο θεραπευτικό μέσο στην ιστορία, το οποίο χρησιμοποιούνταν από την εποχή της αρχαίας Ελλάδας.
– Aγγελική: Θα ήθελες να μας αναφέρεις και τις λοιπές σου επαγγελματικές δραστηριότητες που σε έχουν κάνει τόσο γνωστή στην Κρήτη;
– Αμαλία: Δουλεύω στον χώρο της υγείας γύρω στα 24 χρόνια. Συγκεκριμένα, ήμουν στην Παγκρήτια Ένωση Βιοϊατρικής Έρευνας στο εργαστήριο Βιολογίας Καρκίνου της Ιατρικής Σχολής Κρήτης, που σκοπός του ήταν η έρευνα και η βιολογία του καρκίνου. Ταυτόχρονα είχα σχολή Tae Kwon –Do με επικεφαλή το δάσκαλο μου, κύριο Γεροντή. Σήμερα δουλεύω στην “Εταιρεία Στήριξης Αντικαρκινικής Έρευνας”, στο τμήμα χημειοθεραπείας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου. Καθημερινά έρχομαι σε επαφή με κόσμο από την μια πλευρά της Κρήτης μέχρι την άλλη. Έχω ανοίξει και έναν κύκλο γνωριμιών στον αθλητικό χώρο. Προχώρησα στο 3ο Dan μαύρης ζώνης της αθλητικής ομοσπονδίας Taekwon Do Ελλάδος, όπως και στο 1ο Dan International Taekwon Do Federation. Μου αρέσει ο χώρος της ψυχολογίας, με αποτέλεσμα να έχω παρακολουθήσει επί 4 συνεχή έτη, ολιστική ιατρική ψυχολογία στο Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο και φέτος ολοκλήρωσα έναν κύκλο σπουδών ψυχολογικής ενδυνάμωσης στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
– Aγγελική: Θεωρείς ότι η Κρήτη από καλλιτεχνική άποψη, έχει να προσφέρει γνώσεις και ταλέντα στον λοιπό ελληνικό χώρο; Τελικά Αμαλία, τι είναι αυτό που κάνει τη Μεγαλόνησο να ξεχωρίζει πάντα τόσο πολύ και να κάνει τη διαφορά;
– Αμαλία: Φυσικά και έχει να δώσει γνώσεις και ταλέντα στον λοιπό ελληνικό χώρο. Πιστεύω ότι όλη η Ελλάδα μας είναι υπέροχη, αλλά εδώ, ως γνήσια Κρητικιά, θα σου απαντήσω με μια μαντινάδα:
“Πάντα η Κρήτη διαφορά έχει απ’ τσ’ άλλους τόπους,
Γιατί χει αντάρτικη ψυχή και κουζουλούς ανθρώπους”.
– Aγγελική: Πες μας, αν θες, τα όνειρά σου για το μέλλον, τόσο ως άνθρωπος όσο και ως επαγγελματίας στον χώρο της υγείας και της καλλιτεχνίας.
– Αμαλία: Τα όνειρά μου για το μέλλον, είναι να έχω υγεία και εγώ και η οικογένεια μου, και να εξελισσόμαστε ποιοτικά και ουσιαστικά σε ό,τι κάνουμε, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο.
– Aγγελική: Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι και συνεργάτες που θα ήθελες να ευχαριστήσεις μέσα από αυτή τη συνέντευξη;
– Αμαλία: Καταρχήν ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Μαρία Σβολιαντοπούλου, ψυχολόγο- σεναριογράφο- παραγωγό και των δύο ταινιών, γιατί όλα αυτά οφείλονται πρώτα σε αυτήν και μετά σε όλους εμάς που ακολουθήσαμε το όνειρο της και βοηθήσαμε να υλοποιηθεί. Έπειτα σε όλους τους ηθοποιούς που συμμετείχαν, τον Κώστα Αποστολάκη, τον Γιώργο Κιμούλη, την Κάρμεν Ρουγγέρη, τον Γιάννη Ζουγανέλη, τον Γιώργο Χρανιώτη, και την Τάνια Ρόκκα, ένα εξίσου μεγάλο ευχαριστώ.
– Aγγελική: Και για το τέλος, μια ευχή που βγαίνει κατευθείαν από την καρδιά σου!
– Αμαλία: Βλέπω ανθρώπους με ταμπέλες, γαντζωμένους σε καρέκλες, με προβλήματα υπαρξιακά και συμπεριφορές αλλόκοτες και αυτό με στεναχωρεί.
Εύχομαι ο κάθε άνθρωπος να μπορέσει να αντιληφθεί ότι έχουμε μια μέρα λιγότερη και όχι μια μέρα ακόμα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κερδίζουμε τα πράγματα ανεκτίμητης αξίας που δεν αγοράζονται όπως είναι ο χρόνος, οι αναμνήσεις, μια απλή αγκαλιά. Πρέπει να ζούμε το κάθε λεπτό. Έτσι κι αλλιώς, η ζωή είναι στιγμές και κανένας μας δεν είναι αιώνιος.
“Πάντα η Κρήτη διαφορά έχει απ’ τσ’ άλλους τόπους,
Γιατί χει αντάρτικη ψυχή και κουζουλούς ανθρώπους”.
Αγγελική Μπάτσου
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)
- “Τα πνεύματα του Χιλ Χάους”, σε σκηνοθεσία Ανδρονίκης Αβδελιώτη, στο “Αγγέλων Βήμα” - 14 Δεκεμβρίου 2024
- “Το Παλτό” του Νικολάϊ Γκόγκολ, σε σκηνοθεσία-διασκευή Θοδωρή Γκόγκου, στο θέατρο “Αργώ” - 6 Δεκεμβρίου 2024
- Εντρυφώντας στην “Υψηλή μαγειρική των σχέσων”, σε σενάριο Βίλης Σωτηροπούλου και σκηνοθεσία Κέλλυς Σταμουλάκη, στο Θέατρο της Ημέρας - 27 Νοεμβρίου 2024
Καμία κριτική