Βρεθήκαμε στην παράσταση “Μάουζερ” του Heiner Müller, που παρουσιάζεται στο θέατρο της Σχολής Καλών Τεχνών. Είναι ένα έργο το οποίο γράφτηκε το 1970 και αναφέρεται στην Οκτωβριανή Επανάσταση του 1920.
Βρεθήκαμε στο θέατρο “Ακάδημος” για να παρακολουθήσουμε την ξεκαρδιστική φαρσοκωμωδία “Οι Πρωταγωνίστριες” του Ken Ludwig, σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη.
Είναι ένα έργο του 1835, γραμμένο από τον εξαίρετο, συγγραφέα Γκέοργκ Μπύχνερ. Ένα σχεδόν τελειωμένο έργο του, στο οποίο ο Μπύχνερ δεν πρόλαβε να βάλει τίτλο, (ο τίτλος “Λεντς” δόθηκε από μεταγενέστερους εκδότες) που ψυχογραφεί με απόλυτη ακρίβεια την πορεία ενός συγγραφέα, του Λεντς, στην τρέλα. Είναι μάλιστα τόσο εντυπωσιακό που κατάφερε να αποδώσει με τέτοιο ρεαλισμό την ψυχοσύνθεση ενός σχιζοφρενή, που είχε δημιουργήσει μεγάλη αίσθηση και θαυμασμό.
Βρεθήκαμε στο L.A. Theater, όπου παρακολουθήσαμε την παράσταση “Οιστρογόνο 2 Οξυγόνο”. Εκεί, προς μεγάλη μας έκπληξη, συναντήσαμε τον Μπέκετ, τον Ουγκώ, τον Χεμινγουεϊ, τον Σαρτρ, τον Φρομ, τον Παβέζε και άλλους. Αλήθεια, τι κάνουν όλες αυτές οι μεγάλες προσωπικότητες μαζεμένες στην σκηνή του L.A. Theater; Αμπελοφιλοσοφίες ή μήπως φιλοσοφίες ζωής συνοδευόμενες από κρασί άριστης ποικιλίας αμπελιών; Επιβεβαιωμένα το δεύτερο, εάν σκεφτεί κανείς τις δύο υπέροχες ηθοποιούς που έδωσαν φωνή στο λόγο τους και το δροσερό κρασί που μας κέρασαν.
Ο Κώστας Λεϊμονής είναι ένας πολυβραβευμένος συγγραφέας, που παρ΄ όλο του νεαρού της ηλικίας του, έγραψε το “Εκτός Ύλης” (2016, Βραβείο Θεατρικού Έργου από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών). Όπως ο ίδιος λέει, έγραψε ένα τέτοιο κείμενο, διότι τον έπνιγε η αγανάκτηση και η ανάγκη να βρεθεί ένας πολιτικός, ο οποίος επιτέλους να ξεχάσει τα κομψά ρούχα που τον τυλίγουν και να θυμηθεί τον άνθρωπο που κρύβεται μέσα σε αυτά.
Βρεθήκαμε στην πρεμιέρα της παράστασης «Το Σχέδιο», που ανέβηκε στο Θέατρο ΠΚ. Μία απολαυστική αστυνομική κωμωδία που συνδυάζει το χιούμορ, τη δράση, τις γρήγορες εναλλαγές και το ανατρεπτικό φινάλε, έτσι ώστε να σας κρατάει σε εγρήγορση από το πρώτο λεπτό!
Μία παράσταση που σε κάνει να νιώθεις εσύ ο πρωταγωνιστής πάνω στη σκηνή, καθώς πραγματεύεται την αιώνια σχέση- μάχη, μητέρας- παιδιού. Μια σχέση που συγκρούεται ερωτικά, αλλά και ερωτεύεται συγκρουσιακά μέσα στους αιώνες.
Οι θεατές που θα το παρακολουθήσουν, θα ταυτιστούν με τους ήρως και θα συμπάσχουν μαζί τους και μέσα από το δράμα των ηρώων θα βρούν την δύναμη να λυτρωθούν. Ο κάθε ένας από εμάς οφείλει να δει το έργο για να μπορέσει να επαναπροσδιορίσει την καθημερινότητά του, τον ψυχισμό του, τις προταιρεότητές του, να αφορίσει ή να συγχωρήσει τον εαυτό του, αλλά και τους άλλους και τέλος να χαράξει μια νέα, καρποφόρα διαδρομή προς την ελπίδα και το αύριο.
