Με τη σωστή χρήση του χρόνου και όλων των λοιπών σκηνοθετικών μέσων, η Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη μπόρεσε μέσα στα ογδόντα λεπτά της παράστασης να μας περάσει μια ολόκληρη εποχή και ταυτόχρονα παρουσίασε την Τζένη και τον Καρλ Μαρξ με τα πιο ανθρώπινα χρώματά τους. Ένα εξαιρετικό έργο, δοσμένο με σαφήνεια και μεστότητα και κυρίως, ανώτατη ποιότητα.
“Slip and Tanga Wow ” στα μονοπάτια των ηρώων του. Μία κατάμαυρη κωμωδία…
Μέσα από το θεατρικό μας και την παρέα αυτή των τεσσάρων παιδιών, είδαμε σα σε σκηνή από ταινία το μέγεθος της ανθρώπινης ψυχής. Μάθαμε για άλλη μια φορά πόσο εύκολα ο άνθρωπος μπορεί να γίνει υπάνθρωπος ή και υπεράνθρωπος, ήρωας. Είδαμε ότι η ανθρώπινη φύση είναι παντοδύναμη. Μπορεί να επιδείξει τη μεγαλύτερη δύναμη, μπορεί να γίνει ηρωϊκή και αθάνατη. Μπορεί όμως να μοιράσει εξίσου εύκολα, θάνατο, μίσος και εφιάλτη, καθιστώντας τον άνθρωπο, το πιο τρομακτικό είδος στον πλανήτη.
Ο σκοπός του θεάτρου είναι να θέτει ερωτήματα μέσα από τα έργα και τις παραστάσεις. Δε προσφέρει λύσεις, γι αυτό και οι θεατές που αγαπούν το θέατρο και το στηρίζουν, είναι άνθρωποι που θέλουν να απαντούν οι ίδιοι στα ερωτήματα, που ψάχνουν μέσα τους για απαντήσεις.
Ο λόγος της αμερικανίδας λογοτέχνιδας, σε μια επιτυχημένη θεατρική διασκευή και με μια σκηνοθεσία η οποία συνδυάζοντας με μοντέρνο τρόπο την τρισδιάστατη προβολή με την κλασική θεατρική πλοκή, έχει ως αποτέλεσμα μια υπέροχη παιδική παράσταση. Ένα δημιούργημα που αξίζει να το παρακολουθήσει κάποιος προκειμένου να μπει σε διαδικασία σκέψης και να πάρει μαθήματα ζωής.
Ένα μιούζικαλ vaudeville, με στοιχεία μαύρης κωμωδίας, με στίχους της αείμνηστης Μαριάννας Τόλη και του ίδιου του σκηνοθέτη,(Γιώργος Λιβανός) και με ένα ξεχωριστό επιτελείο ερμηνευτών, έχει έρθει και έχει ταράξει τα ήδη ταραγμένα νερά της ελληνικής πραγματικότητας. Μέσα όμως από την αναταραχή, πολλές φορές επέρχεται το ξεκαθάρισμα και η κάθαρση.
Για άλλη μια φορά, η Ανδρονίκη Αβδελιώτη, με σκηνικά τις ίδιες τις κορυφαίες ερμηνείες των πρωταγωνιστών της, κατορθώνει να δημιουργήσει μια υπέροχη, δυναμική και δυνατή παράσταση, η οποία στην κυριολεξία καθηλώνει το κοινό της από το πρώτο λεπτό ως το τελευταίο. Όλο το έργο χτίζεται κομμάτι-κομμάτι πάνω στον εκάστοτε ρόλο και το όλο δημιούργημα είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό.
Μπορεί ένα παιδί μέσα σε 12 μέρες να ζήσει μια ολόκληρη ζωή; Η απάντηση είναι ναι, και το πιο ταιριαστά αταίριαστο δίδυμο το αποδεικνύει περίτρανα. Μέσα από φανταστικές και αληθινές περιπέτειες, βγάζοντας κοροϊδευτικά τη γλώσσα στον χρόνο, με χιούμορ και γέλιο, κάποιες στιγμές και με δάκρυ, ο Όσκαρ και η θεία Ροζ, μας διδάσκουν μαθήματα ζωής.
Τα ζώα είναι τ’ αγγελούδια του ουρανού στη γη. Το πιστεύω βαθιά αυτό. Θέλουν μόνο αγάπη και στοργή να λάβουν και να προσφέρουν. Αξίζουν πολλά περισσότερα απ’ όσα μπορεί να κάνει ο καθένας από εμάς. (Αλέξανδρος)
Με πάντοτε λιτά, μοντέρνα, αφαιρετικά θα έλεγε κανείς, σκηνικά και υπέροχα σχεδιασμένα κοστούμια,
η Ανδρονίκη Αβδελιώτη κατορθώνει να στήνει επί σκηνής τους πιο βαθείς και ουσιαστικούς θεατρικούς χαρακτήρες. Χαρακτήρες που είναι γεννημένοι με καρδιακό παλμό και αίμα, και που ταυτόχρονα γεννούν τα πιο δυνατά αισθήματα στον καθένα ξεχωριστά θεατή.
