Γράφει η Αγγελική Μπάτσου

Βρεθήκαμε στο θέατρο «Αλκμήνη» για να παρακολουθήσουμε τη μουσική- εικαστική παράσταση «Τα 5 στοιχεία» σε κείμενα και ενορχήστρωση Τάκη Μπουρμά και σκηνοθεσία Άννας Μπουρμά.

Μια πρόταση για να δούμε μαζί «την πιο ωραία παράσταση», σύμφωνα με τα λεγόμενα του Νίκου Γινάργυρου, ήταν αρκετή για να με παρακινήσει να τα παρατήσω όλα και να βρεθούμε Τετάρτη βράδυ στο θέατρο «Αλκμήνη». Ο Νίκος είχε ήδη κάνει κριτική για την παράσταση και ήταν η τρίτη φορά που θα την έβλεπε. Πρώτη για εμένα. Οπότε, έχοντας εμπιστοσύνη στην κρίση του, ήξερα από την αρχή ότι αυτό που θα έβλεπα θα ήταν κάτι εντελώς ξεχωριστό. Τόσο ξεχωριστό όσο και το όμορφο θέατρο, με τον τεράστιο ξύλινο πάγκο γεμάτο με φυλλάδια και αφίσες παραστάσεων και το μοντέρνο σαλόνι- καθιστικό στο βάθος.

Η σκηνή σε μινιμαλιστικό, απλό στυλ όταν μπήκαμε, ένα πιάνο με σηκωμένο καπάκι μας περίμενε στη μέση και η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη, σαν να περίμενε να εμφανιστεί το τραγούδι της άνοιξης. Μιας άνοιξης που δεν άργησε να φανεί. Την έφερε η παρουσία του Τάκη και της κόρης του, Άννας Μπουρμά.

Λίγα λόγια για την παράσταση:

Μια μουσική- εικαστική παράσταση, που βασίζεται στα πέντε θεμελιακά στοιχεία του Ησίοδου και έχει ως προορισμό τη μαγεία μέσω της χρήσης εικαστικών όπως: μουσική, τραγούδι, χορό, κίνηση, χρήση πιάνου, κιθάρας, κρουστών και πνευστών, ζωντανής αφήγησης, computer programming, looping, μέχρι και ξηρό πάγο για εφέ καπνού.

Η κριτική αυτή είναι αδύνατον να γραφεί με το μυαλό. Είναι γραμμένη με τις αισθήσεις της όρασης και της ακοής. Με το πνεύμα της εντύπωσης… του πιο δεμένου κείμενου, κιθάρας, φωνής και ενορχήστρωσης από τον Τάκη Μπουρμά. Με τη σκηνοθεσία, την κίνηση, τον χορό και το τραγούδι της σειρήνας, της Άννας Μπουρμά.

Anna-MpourmaΗ κριτική μας:

Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκινά η παράσταση, κάποιος τα χάνει, γιατί το σηκωμένο καπάκι του πιάνου αρχίζει να καίγεται με κόκκινη φλόγα και μπαίνει στη σκηνή ο Τάκης Μπουρμάς και μας εισάγει σιγά- σιγά στον κόσμο των πέντε στοιχείων του Ησίοδου. Έπειτα έρχεται η Άννα, κάθεται στο πιάνο, ξεκινά να τραγουδά και είναι σαν το τραγούδι του αηδονιού ένα σιωπηλό χάραμα. Σαν να μην είναι από αυτόν τον κόσμο, σαν να έχει ξεστρατίσει από ένα όνειρο και να έχει αποθέσει την ψυχή της για ώρα στα πόδια μας.

Αν και το πρώτο μας στοιχείο είναι η φωτιά, κρατάμε από την παράσταση τη φιλοσοφία ότι η φωτιά μόνο με φωτιά φουντώνει και νικιέται. Ο αέρας φουντώνει τη φωτιά, αλλά δεν τη νικάει. Παίρνει όμως σε ταξίδι το καράβι της σκέψης μας και μας οδηγεί σε ταξίδια με προορισμό ή χωρίς προορισμό, στην αιώνια θάλασσα. Στο νερό της βροχής, στο ποτάμι, στον βάλτο, ο οποίος όμως με τη δύναμη του ίδιου του νερού γίνεται η πιο αγνή διαφάνεια. Μα η μητέρα όλων αυτών είναι η γη. Η γη που στηρίζει όλες τις ανθρώπινες δυνάμεις και αδυναμίες, η γη που γεννά και σκοτώνει τον έρωτα και μας διδάσκει πού και πώς μπορούμε να βρούμε τον Παράδεισο.

Και το πέμπτο στοιχείο; Μόνο ερωτήματα παραμένουν. Παραμένουν όμως και υποθέσεις. Να είναι άραγε η ίδια η μουσική και το τραγούδι; Η Τέχνη; Η αγάπη για την ομορφιά σε κάθε της στιγμή; Η αιωνιότητα της ομορφιάς και της δημιουργίας; Θα μπορούσε το Πέμπτο στοιχείο να είναι το Άπειρο της Τέχνης που στεγάζει τα υπόλοιπα τέσσερα;

Ο χρόνος κατά τη διάρκεια της παράστασης αυτής, εξαφανίζεται. Παραμένουν μόνο οι συνθέσεις του Τάκη Μπουρμά, το πιάνο του Νίκου Καλαντζάκου, τα εκπληκτικά πνευστά του Vartan Abovian και πάνω απ΄όλους κι απ’ όλα η φιγούρα, η κίνηση, ο χορός, το χτύπημα στο ταμπούρλο, η φωνή και η μορφή της Άννας… και οι εικόνες πίσω της να κινούνται σα φωτιά, αέρας, νερό, γη και άπειρο. Σαν μια αιώνια αρμονία μετρημένη όμως με νότες και τραγούδι, τοποθετημένες αριστοτεχνικά σε έναν χώρο θεάτρου.

Μέσα από τις αφηγήσεις και την υπέροχη κιθάρα του Τάκη Μπουρμά, μεταφερόμαστε στη σύγχρονη πόλη και η μουσική και το τραγούδι γίνονται το παράθυρο στη φύση, στον κόσμο της ομορφιάς και της φαντασίας. Το τραγούδι κατόπιν, μοιάζει να εναποθέτει το πνεύμα αρχαίων καιρών μαζί με το έντεχνο στοιχείο, σε μια εν δυνάμει διαχρονικότητα. Παρελθόν, παρόν και μέλλον γίνονται ένα. Η φαντασία γίνεται το καράβι και το αερόστατο και μας μεταφέρει πάνω στα σύννεφα και κάπως έτσι ταξιδεύουμε σε όλη τη γη.

Και για του λόγου το αληθές… καπνός λευκός απλώνεται αργά στα πόδια μας και αιωρούμαστε πάνω στα σύννεφα, ενώ ακούμε στη σκηνή έναν έντεχνο άγγελο να τραγουδά για εμάς. Κάπως έτσι, θαρρεί κανείς, ότι είναι ο παράδεισος.

Τόσο άριστα σκηνοθετημένος είναι.

Η κριτική αυτή είναι αδύνατον να γραφεί με το μυαλό. Είναι γραμμένη με τις αισθήσεις της όρασης και της ακοής. Με το πνεύμα της εντύπωσης… του πιο δεμένου κείμενου, κιθάρας, φωνής και ενορχήστρωσης από τον Τάκη Μπουρμά. Με τη σκηνοθεσία, την κίνηση, τον χορό και το τραγούδι της σειρήνας, της Άννας Μπουρμά. Με τα πλήκτρα και το computer programming του Νίκου Καλαντζάκου. Με τα πνευστά του Vartan Abovian. Με τους σαγηνευτικούς φωτισμούς του Μανώλη Μπράτση και της ίδιας μας πολυτάλαντης καλλιτέχνιδας. Με τη ρύθμιση ήχου του Ηλία Λάκκα. Με το projection mapping του Στέφανου Ερινιτάκη. Με πρωταγωνιστές το αρχαίο και έντεχνο πνεύμα, την πιο τέλεια μουσική μαζί με την εξαίρετη φωνή και όλο το κοινό που στο τέλος της παράστασης χειροκροτούσε μαγεμένο.

Με μεγάλη μου χαρά πληροφορήθηκα ότι η παράστασή μας πήρε παράταση και για την Τετάρτη 9 Μαΐου. Η παρουσία και η ανταπόκριση του κοινού, θεωρώ ότι είναι η καλύτερη κριτική που μπορεί να γραφτεί, γι΄αυτό το λόγο την Τετάρτη θα βρεθώ ξανά εκεί για να γράψω με το δικό μου χειροκρότημα την πιο θερμή μου κριτική. Πραγματικά μια παράσταση που κανείς από εμάς δεν πρέπει να χάσει.

Ο χρόνος κατά τη διάρκεια της παράστασης αυτής, εξαφανίζεται. Παραμένουν μόνο οι συνθέσεις του Τάκη Μπουρμά, το πιάνο του Νίκου Καλαντζάκου, τα εκπληκτικά πνευστά του Vartan Abovian και πάνω απ΄όλους κι απ’ όλα η φιγούρα, η κίνηση, ο χορός, το χτύπημα στο ταμπούρλο, η φωνή και η μορφή της Άννας…

30993538_______________1_.limghandlerΤαυτότητα παράστασης:

Κείμενα, ενορχήστρωση: Tάκης Μπουρμάς
Σκηνοθεσία: Άννα Μπουρμά
Κιθάρες, φωνή, αφήγηση: Τάκης Μπουρμάς
Πλήκτρα: Nίκος Καλαντζάκος
Πνευστά: Vartan Abovian
Ήχος: Ηλίας Λάκκας
Φώτα: Μανώλης Μπράτσης & Άννα Μπουρμά
Projection mapping: Στέφανος Ερινιτάκης
Computer programming: Νίκος Καλαντζάκος
Φωτογραφίες αφίσας: Γιάννης Μαργετουσάκης
Body painting: Κατερίνα Βλάχου
Παραγωγή: AFM records- Θεοδόσιος Φράγκος
Επικοινωνία- Δημόσιες σχέσεις: Χρήστος Καρυώτης
Φωτογραφίες παράστασης: Τζωρτζίνα Πιτιανούδη
Ξηρός πάγος: Φραγκίσκος Δασύρας

Θέατρο «Αλκμήνη»
Αλκμήνης 8- 12, Γκάζι

Πραγματικά μια παράσταση που κανείς από εμάς δεν πρέπει να χάσει.

bourma-650Φωτογραφίες: Γιάννης Μαργετουσάκης/ Τζωρτζίνα Πιτιανούδη

Αγγελική Μπάτσου

Αγγελική Μπάτσου

Γεννήθηκα πριν αρκετά καλοκαίρια (κι άλλους τόσους χειμώνες)στην Αθήνα. Είχα την τιμή να μεγαλώσω στους Αγ.Αναργύρους,όπου έζησα τα ομορφότερα παιδικάχρόνια σε μια τεράστια αυλή,παρέα με τα γατιά μου και δυο ζευγάρια παππούδες και γιαγιάδες που πάντα θα υπεραγαπώ.Έπειτα ήρθε η Γαλλική Φιλολογία,επιπλέον σπουδές σε γλώσσα και μετάφραση και η οικογένεια. Δεν σταμάτησα όμως ποτέ να είμαι παιδί της ποίησης,της λογοτεχνίας,της ζωγραφικής και της μουσικής και το όνειρό μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,ήταν να ταξιδέψω σ’όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στο Θιβέτ!
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Αγγελική Μπάτσου

Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)