Γράφει η Αγγελική Μπάτσου

Βρεθήκαμε στο Studio Κυψέλης για να παρακολουθήσουμε την παράσταση «Καλλιτέχνες δωματίου» του συγγραφέα Γιάννη Χαριτάτου σε κείμενα Ρατζίνσκι και σκηνοθεσία Βασίλη Θεοδώρου.

Ο χώρος αυτός που στεγάζει το θέατρο, βρίσκεται στην καρδιά της συνοικίας. Φυτρωμένος με φως στη μέση ενός πεζόδρομου, ανοίγει τις πόρτες σε ένα υπέροχα διακοσμημένο και ζεστό περιβάλλον με όμορφη μουσική. Είναι ευχάριστη η ώρα της αναμονής εκεί. Αναρωτιέται κανείς αρχικά πού μπορεί να βρίσκεται η σκηνή σε ένα τόσο υπέροχο μπαρ, μα οι όποιες απορίες βρίσκουν σύντομα απάντηση όταν η ώρα της παράστασης πλησιάζει και οδηγούμαστε στις σκάλες που πάνε στο υπόγειο. Εκεί μεταφερόμαστε σκαλοπάτι-σκαλοπάτι στη σπηλιά του Αλαντίν. Με εκπληκτική διακόσμηση και φροντίδα, η μικρή σκηνή δεσπόζει στο βάθος, οι καρέκλες βελούδινες, η ατμόσφαιρα ξεστρατισμένη σε έναν μαγικό χρονοχώρο, όπου μόνο η μαγεία του θεάτρου έχει λόγο μαζί με τα τρία καμπανάκια που σηματοδοτούν τη σιγή πριν ξεκινήσει η ιστορία μας…

 Λίγα λόγια για το έργο:

Εκείνη: Η Νίνα. Εκείνος: Ο Βάνιας. Δυο ηθοποιοί που έχοντας ζήσει τον έρωτα και τον πικρό χωρισμό, έρχονται αντιμέτωποι στο σπίτι της Νίνας για την τελική πράξη του έργου. Ποιός είναι άραγε ο νικητής και ποιός ο χαμένος στην τελευταία αυτή σκηνή; Τί έχει περισσότερη αξία; Η αγάπη που όλα τα νικά, μα κάποιες φορές νικιέται ή ο θάνατος που από τίποτα και κανέναν δε νικιέται; Οι απαντήσεις από το στόμα της Νίνας και του Βάνια σας περιμένουν για να τις ερμηνεύσετε κατά το δοκούν μέσα από μια παθιασμένη ιστορία αγάπης-μίσους.

Η κριτική μας:

Ο συγγραφέας Γιάννης Χαριτάτος, βασισμένος στα έργα και στο στυλ του σύγχρονου Ρώσου συγγραφέα Έντβαρ Ρατζίνσκι, δημιούργησε ένα διαχρονικό θεατρικό έργο, το οποίο φέρνει επί σκηνής αντιμέτωπα αντίρροπα στοιχεία και καταστάσεις: άντρας-γυναίκα, αγάπη-μίσος, ψέμα-αλήθεια, δέσιμο-χωρισμός, ιλαρότητα-δράμα, ζωή-θάνατος.

Το σύγχρονο θέατρο κατέχει ως ατού το γεγονός ότι έχει την ελευθερία να συνδυάζει διάφορα είδη μέσα σε μια μόνο παράσταση. Συναντά κανείς στο συγκεκριμένο έργο, ψήγματα από τον Σαίξπηρ, από τον Μπέκετ και τον Ιονέσκο, στοιχεία από το theatre de boulevard, μα και στιγμές κωμωδίας και τραγωδίας μαζί. Η πρωτοτυπία του συγκεκριμένου έργου έγκειται στο ότι όλα τα παραπάνω στοιχεία βρίσκουν την πλήρη εφαρμογή τους πάνω σε μια θεατρική σκηνή, όπου παίζεται ένα θέατρο μέσα στο θέατρο. Μιλάμε δηλαδή, για τέσσερις υπαρκτούς ρόλους με μια κοινή όμως αλήθεια. Την εκδίκηση και τον θάνατο.

Η σκηνοθεσία στο θεατρικό αυτό ανήκει στον Βασίλη Θεοδώρου, ο οποίος υποδύεται και την πρωταγωνίστρια, Νίνα. Έργο ζωής για τον ευφυέστατο και ταλαντούχο αυτόν καλλιτέχνη, ο οποίος είναι φανερό ότι επένδυσε όλο του το είναι για να φτιαχτεί η τόσο σύνθετη και ακριβής αυτή παράσταση. Το θέατρο μέσα στο θέατρο είναι εύκολο να δημιουργήσει ερωτηματικά, απορίες και παρανοήσεις, λόγω της συνθετότητας της πλοκής. Ο σκηνοθέτης μας όμως, εργαζόμενος με χειρουργική ακρίβεια και προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια, μας έδωσε ένα σαφέστατο αποτέλεσμα, χωρίς όμως να μας στερήσει και την ελευθερία της προσωπικής άποψης στο τέλος του έργου. Το κοινό ήταν εντελώς ελεύθερο να κρατήσει όποιο δίδαγμα θεώρησε ότι του προσέφερε η συγκεκριμένη παράσταση.

Με τη σκηνοθεσία αυτή, ο Βασίλης Θεοδώρου κράτησε μαγεμένο το κοινό του για παραπάνω από μία ώρα. Με τις αντένες τεντωμένες, παρακολουθούσαμε με κομμένη την ανάσα τα τεκταινόμενα επί σκηνής και προσπαθούσαμε να μαντέψουμε πού θα οδηγούσε το όλο σχέδιο της Νίνας. Με την εικαστική επιμέλεια και τους φωτισμούς του Γιώργου Λιβανού, η σκηνοθεσία αυτή απέκτησε ένα επιπλέον στοιχείο λάμψης και μυστηρίου, που πρόσθεσε μεγαλύτερη μαγεία στην όλη σκηνοθεσία. Εκείνο που με εντυπωσίασε είναι η σχολαστική και προσεκτική προσέγγιση, τόσο σε σκηνοθετικό, όσο και σε πεδίο ερμηνείας, δουλειά του Βασίλη Θεοδώρου. Άριστος σε κάθε δευτερόλεπτο. Καμία ανακρίβεια, αδυναμία ή υπερβολή. Μια άριστη σκηνοθεσία και μια κάτι παραπάνω από άριστη, ερμηνεία.

Ως πρωταγωνιστής, ως Νίνα και ως Νίνα σε θεατρικό μέσα στο θεατρικό, ξεδιπλώνει όλο το φάσμα του ταλέντου του σε ένα παιχνίδι εναλλαγής ρόλων, σε ένα θεατρικό με ψυχολογία θρίλερ, γεμάτο σασπένς, σε μια παράσταση όπου η Νίνα είναι σαφώς η πρωταγωνίστρια. Διαχειρίζεται με τέτοιο τρόπο, τόσο το κωμικό, όσο και το τραγικό κομμάτι του έργου, υιοθετώντας ένα γελαστό, φαινομενικά ανέμελο και χαρούμενο προσωπείο, το οποίο όμως όσο περνά η ώρα αφήνει να ξεφεύγουν κάποια μικρά ψήγματα του χάους που επικρατεί στο σκοτάδι της ψυχής της. Στην πραγματικότητα, η Νίνα είναι ένας διαλυμένος ψυχισμός, που προδομένη από την αγάπη, από το γεγονός ότι έριξε το μωρό του Βάνια, από την παραμονή στο φρενοκομείο, οργανώνει με στρατηγική λεπτομέρεια ένα σχέδιο εξόντωσης στη φυλακή του ίδιου της του σπιτιού. Εκεί που βρίσκεται και το «μαυσωλείο» του Βάνια…

Μια ερμηνεία παιγμένη στην κυριολεξία πάνω στην κόψη του μαχαιριού, που ακροβατεί ανάμεσα σε πραγματικότητες, φαντασία και παράνοια, χωρίς όμως να χάσει στιγμή την κομψότητα και την ισορροπία της. Μια ερμηνεία από τις καλύτερες που έχω δει ποτέ μου ως τώρα, ένας γυναικείος χαρακτήρας που ο Βασίλης Θεοδώρου τον βάφτισε να είναι ο ρόλος της ζωής του. Τα συγχαρητήρια είναι μικρή λέξη για να χωρέσουν το εκτόπισμα της θεατρικής παρουσίας και ταλέντου του συγκεκριμένου καλλιτέχνη.

kallitexnes-ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ-ΔΩΜΑΤΙΟΥ-3-2Αξέχαστη η αρχική σκηνή με τη συνομιλία στο τηλέφωνο και ακόμα πιο αξέχαστη η τελική εξέλιξη της όλης αυτής στιγμής, όταν τελικά αποκαλύπτεται η αλήθεια. Άριστος χειρισμός ενός ουσιαστικά μονολόγου, που μας κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον και την προσοχή!

Η Νίνα, φυλακισμένη στον δικό της κόσμο, κατορθώνει τελικά και φυλακίζει τον «ένοχο» και μέσα από ένα θεατρικό παιχνίδι τρόμου, τον αφοπλίζει ηθικά και πνευματικά και τελικά τον εξαφανίζει. Με το ανέμελο χαμόγελο στα χείλη φυσικά, γιατί όπως λέει και ένα τραγούδι αγγλικό που αγαπώ «fools smile as they kill».

Μια ερμηνεία παιγμένη στην κυριολεξία πάνω στην κόψη του μαχαιριού, που ακροβατεί ανάμεσα σε πραγματικότητες, φαντασία και παράνοια, χωρίς όμως να χάσει στιγμή την κομψότητα και την ισορροπία της. Μια ερμηνεία από τις καλύτερες που έχω δει ποτέ μου ως τώρα, ένας γυναικείος χαρακτήρας που ο Βασίλης Θεοδώρου τον βάφτισε να είναι ο ρόλος της ζωής του. Τα συγχαρητήρια είναι μικρή λέξη για να χωρέσουν το εκτόπισμα της θεατρικής παρουσίας και ταλέντου του συγκεκριμένου καλλιτέχνη. Τον ευχαριστούμε θερμά, τόσο ως κοινό, όσο και ως δημοσιογράφοι για όλα όσα μας έχει προσφέρει.

Το αντίπαλο δέος, ο επιπόλαιος και σκληρός Βάνιας που συνθλίβεται τελικά από τον φόβο και την εκδίκηση, είναι ο Στέλιος Γιδάκος. Ένας νέος και ιδιαίτερα ταλαντούχος ηθοποιός, ο οποίος κάνει αισθητή την παρουσία του ως το «θύμα» της ηθικά κακοποιημένης Νίνας. Μας εκπλήσσει ευχάριστα στο κωμικό παιχνίδι με το κουδούνι της πόρτας, όταν υποδύεται ότι είναι κάποιος άλλος. Έπειτα ως Βάνιας, αποτελεί το τέλειο συμπλήρωμα της πράξης μιας τραγωδίας που μοιάζει αρχικά με κωμωδία, αλλά τελικά δεν είναι κάτι τέτοιο. Η τελευταία σκηνή το αποδεικνύει και με το παραπάνω. Ένας δουλεμένος, δυνατός και ιδιαίτερος ρόλος, που ο καλλιτέχνης μας τον ερμήνευσε με έναν εξαιρετικό τρόπο, αποτέλεσμα πολλής δουλειάς και πειθαρχίας σε έναν σκοπό. Ο τέλειος θεατρικός παρτενέρ του Βασίλη Θεοδώρου, ένας καλλιτέχνης που έδωσε εξίσου τα πάντα και οι δυο τους μαζί, έδωσαν στο κοινό το 100% του εαυτού τους. Στους δυο ηθοποιούς μαζί, αξίζουν τα θερμότατα συγχαρητήρια!

Μια βραδιά στο θέατρο αλλάζει τα πάντα. Αν κάποιος μπει στο Studio Κυψέλης και δει μια τέτοια παράσταση, φεύγει έχοντας απαντήσει μέσα του αρκετά ερωτήματα και έχοντας ταυτόχρονα ανακαλύψει νέα. Ένα τέτοιο έργο μπερδεύει και ταυτόχρονα ξεκαθαρίζει κάποια πράγματα. Μπερδεύει με τις αναπάντεχες αλήθειες που φανερώνει και ξεκαθαρίζει τα κίνητρα και τις αντιδράσεις της ανθρώπινης ψυχής, που είναι τελικά κοινές για όλους μας. Επειδή η ψυχή αναζητά το φως και το θέατρο είναι φως, ο καθένας από εμάς φεύγει πάντα από εκεί έχοντας αποκομίσει όλα όσα είναι απαραίτητα για την «αγωγή της ψυχής». Μπορεί να διαφέρουν ως προς το περιεχόμενο, αλλά η ουσία παραμένει πάντα η ίδια: η τέχνη μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Με το σκεπτικό αυτό λοιπόν, κάθε Δευτέρα βράδυ στις 9.15, η Νίνα και ο Βάνιας μας περιμένουν για να μας πουν για τον έρωτα, το μίσος, το πάθος και κυρίως… την εκδίκηση μιας θεατρίνας!

Ο Στέλιος Γιδάκος, ένας νέος και ιδιαίτερα ταλαντούχος ηθοποιός, κάνει αισθητή την παρουσία του ως «θύμα»σε έναν δουλεμένο, δυνατό και ιδιαίτερο ρόλο, που ο καλλιτέχνης μας τον ερμήνευσε με έναν εξαιρετικό τρόπο, αποτέλεσμα πολλής δουλειάς και πειθαρχίας σε έναν σκοπό.

kallitexnes-domatiou-768x564Ταυτότητα παράστασης:

Κείμενο: Γιάννης Χαριτάτος
Σκηνοθεσία: Βασίλης Θεοδώρου
Εικαστική επιμέλεια-φωτισμοί: Γιώργος Λιβανός
Φωτογραφίες: Κώστας Βολιώτης
Trailer: Λεονάρντο Θίμο
Προβολή-επικοινωνία: Νατάσα Παππά

Ερμηνεύουν:
Εκείνος: Στέλιος Γιδάκος
Εκείνη: Βασίλης Θεοδώρου

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Facebook group παράστασης:https://www.facebook.com/groups/2390273390999811/

Τιμή εισιτηρίων:
Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά.
(απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση θέσεων στο 694 7615715).

Πρόσβαση στο θέατρο
-Με τα τρόλεϊ 2, 4 (στάση Ζακύνθου).
-Με το λεωφορείο 022 (στάση Ζακύνθου).

Studio Κυψέλης
Σπετσοπούλας 9 & Κυψέλης, Κυψέλη
Τηλ. 210 8819571

Video trailer:

Αγγελική Μπάτσου

Αγγελική Μπάτσου

Γεννήθηκα πριν αρκετά καλοκαίρια (κι άλλους τόσους χειμώνες)στην Αθήνα. Είχα την τιμή να μεγαλώσω στους Αγ.Αναργύρους,όπου έζησα τα ομορφότερα παιδικάχρόνια σε μια τεράστια αυλή,παρέα με τα γατιά μου και δυο ζευγάρια παππούδες και γιαγιάδες που πάντα θα υπεραγαπώ.Έπειτα ήρθε η Γαλλική Φιλολογία,επιπλέον σπουδές σε γλώσσα και μετάφραση και η οικογένεια. Δεν σταμάτησα όμως ποτέ να είμαι παιδί της ποίησης,της λογοτεχνίας,της ζωγραφικής και της μουσικής και το όνειρό μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,ήταν να ταξιδέψω σ’όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στο Θιβέτ!
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Αγγελική Μπάτσου