Στο Vio–lets κυριαρχούν αντιθέσεις που λειτουργούν ως καταπέλτης στην ανάδειξη των νοημάτων αυτής της πολυσημειακής παράστασης. Ακόμα και στον τίτλο παρατηρεί κανείς την αντίθεση βίας-φύσης που πολύ εύστοχα έρχεται να υπογραμμίσει και το βίντεο, με πολλά αρχέτυπα στοιχεία της φύσης, τα οποία στη συνέχεια αναιρούνται από τις εικόνες που ακολουθούν δείχνοντας την εξαθλίωση αυτού του φυσικού κόσμου.
Από την πρώτη κιόλας σκηνή ο θεατής ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή αφού η μουσική του Ραχμάνιχοφ συνδυαστικά με τα ρούχα και με τα ρομαντικά αγγίγματα και βλέμματα, αντιπροσωπεύουν μια μακρινή από το τώρα περίοδο, που τόσο έχει εκλείψει από τις μέρες μας το συναίσθημα και η πηγαία επικοινωνία. Δεν αργεί όμως η κατάργηση αυτής της ρομαντικής εικόνας. Τα δύο σκηνικά σώματα αποξενώνονται ξαφνικά και αφήνονται έρμαια στα κοινωνικά και προσωπικά προβλήματα που έρχονται για να τους υποτάξουν. Πάλη, κραυγές, δυνατές ανάσες, βία, καταπίεση, απογύμνωση κι όμως καμία αντίδραση, κανένα ελπιδοφόρο αποτέλεσμα. Ένα παιχνίδι σχέσεων εξουσίας εκτυλίσσεται επί σκηνής, αρκετά συμβολικό, δεν προσαρμόζεται στα καλούπια μιας συγκεκριμένης ιστορίας κι έτσι δίνει την ευκαιρία στον θεατή να ταυτιστεί, ανακαλώντας προσωπικά του βιώματα.
Ο Ευθύμης Γεωργόπουλος, η Δάφνη Μανούσου, η Μιράντα Παύλου και ο Βαγγέλης Πιτσιλός, τα δίνουν όλα, υπηρετώντας επάξια το ιδιαίτερο αυτό είδος της παράστασης που κλήθηκαν να αποδώσουν. Με μόνα εργαλεία τους την γλώσσα του σώματος και τις απερίσπαστες εκφράσεις του προσώπου τους, κατάφεραν να πείσουν και να προβληματίσουν το κοινό για την καθολικότητα του θεάματος αυτής της παράστασης. Τέσσερα σκηνικά σώματα που παίζουν στην σιωπή, νιώθοντας μόνο τους κραδασμούς του ήχου.
Η καταληκτική παύση της παράστασης λειτουργεί ως μία επαναφορά του θεατή από αυτό το ταξίδι συναισθημάτων. Κυριαρχεί η ηρεμία δίνοντάς του τον απαραίτητο χρόνο για περισυλλογή, χωρίς όμως να επέρχεται η κάθαρση. Αυτό, γιατί αν η παράσταση μπορεί να ενταχθεί στο θέατρο της αντικάθαρσης, τότε σκοπός είναι να προβληματίσει και να κινητοποιήσει.
Είναι αρκετά θετικά επιλήψιμο το γεγονός ότι μέσα από τις δυσκολίες και την κρίση η τέχνη ανθίζει, παίρνει τροφή για όλο και πιο πρωτότυπες παρουσιάσεις.
Αναλυτικές πληροφορίες από τον Οδηγό Θεάτρου
Vio•lets
Σκηνική Σύνθεση
σε σκηνοθεσία Ειρήνης Καλλιανίδου
Θέατρο 104
Αναστασία Φιριππή
Το Θέατρο συνεχώς εξελίσσεται, έχει φωνή και άποψη, έχει κάτι νέο να πει με μία πρωτότυπη παρουσίαση.
Latest posts by Αναστασία Φιριππή (see all)
- Είδαμε την παράσταση “Δεσποινίς Τζούλια”, σε σκηνοθεσία Ανδρονίκης Αβδελιώτη στο “Από Μηχανής” Θέατρο - 22 Μαρτίου 2017
- Μαυρίκιος Μαυρικίου: Μαγευτικό Ρεσιτάλ κλασικών μελωδιών στον ΙΑΝΟ - 10 Μαρτίου 2017
- Είδαμε την παράσταση “Το Δέντρο του Οιδίποδα” από την ομάδα Ιδέα, σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη - 3 Μαρτίου 2017
Καμία κριτική