Κυριακή 4 Νοεμβρίου, πρεμιέρα, στις εννιά το βράδυ βρέθηκα έξω από το «Gazi Theater» μέσα σε μια λαοθάλασσα. Πούλμαν και αυτοκίνητα που είχαν έρθει ειδικά γι΄αυτή την παράσταση, προσπαθούσαν να περάσουν στο δρόμο χωρίς μεγάλη επιτυχία και σάστισα. ΟΛΟΙ αυτοί για την συγκεκριμένη πρεμιέρα; Σχεδόν αυτόματα όμως, από τις μνήμες του παρελθόντος ήρθαν στο νου μου μορφές, όπως ο Γιάννης Δαλιανίδης, ο Μίμης Πλέσσας, ο Τόλης Βοσκόπουλος, η Ζωή Λάσκαρη, ο Γιώργος Πάντζας, ο Βαγγέλης Σειληνός, η Μάρθα Καραγιάννη, ο Χρόνης Εξαρχάκος, η Ελένη Ανουσάκη, η Μαρία Ιωαννίδου. Κοντολογίς μια ολόκληρη εποχή, η οποία αυτόματα ήρθε και έδεσε ως νόημα και αξία με το νέο αίμα, το οποίο έχει να μας πει εξίσου πολλά πράγματα: Ντορέττα Παπαδημητρίου, Θανάσης Βισκαδουράκης, Μαρία Ανδρούτσου, Άρης Μακρής, Βίκυ Κουλιανού, Μαριέλλα Σαββίδου, Βαλέρια Κουρούπη. Δικαιολογημένη λοιπόν, όλη αυτή η τεράστια σύναξη που περίμενε υπομονετικά τη σειρά της για το όνειρο…
Λίγα λόγια για το έργο:
Σ’ ένα παλιό αρχοντικό της Πλάκας ζει ο Ιπποκράτης (Θανάσης Βισκαδουράκης), ο οποίος νοικιάζει το υπόγειο του σπιτιού στην Δέσποινα (Mαρία Ανδρούτσου) που είναι και ερωτευμένη μαζί του. Ο ξάδερφος του ο Άλεν (Άρης Μακρής) και η θεία του η Πωλίν (Μαρία Ιωαννίδου), θέλουν να μετατρέψουν το σπίτι σε νυχτερινό κέντρο, μια και ως τώρα κάνουν τα ξέφρενα πάρτι τους σε ένα άλλο σπίτι που τους έχει νοικιάσει ο θείος του Άλεν, Σπύρος (Πέτρος Ξεκούκης). Ο Ιπποκράτης θέλει να πουλήσουν το αρχοντικό… έτσι περιμένουν την τρίτη τους ξαδέρφη την Καίτη (Ντορέττα Παπαδημητρίου) απ’ το Λονδίνο να συμφωνήσει κι εκείνη για ν’ αποφασιστεί η τύχη του σπιτιού.
Η μελλοντολόγος (καφετζού δηλαδή) της γειτονιάς κυρία Ζωζώ (Φωτεινή Ντεμίρη), προσπαθεί να πείσει την κόρη της Μαρία (Βαλέρια Κουρούπη) που είναι ερωτευμένη με τον Τόλη Βοσκόπουλο, τον τραγουδιστή, να τον ξεχάσει και να παντρευτεί τον κύριο Σπύρο, που την αγαπάει και θέλει να της εξασφαλίσει μια άνετη ζωή, έστω και αν της ρίχνει κάτι χρονάκια… εκείνη όμως, ανένδοτη!
Στο μεταξύ η Καίτη καταφθάνει μαζί με τον νεαρό μεσίτη Γιώργο (Γιώργος Βάλαρης), που γνώρισε στο αεροπλάνο. Εκείνος εκδηλώνει άμεσα το ενδιαφέρον του, αλλά εκείνη δείχνει να αδιαφορεί. Την άλλη μέρα όμως, πάει στο γραφείο του κι ανακαλύπτει τον δεσμό του με την Ζωρζέτ (Μαριέλλα Σαββίδου), μια Γαλλιδούλα. Αποφασίζει ν’ αδιαφορήσει για άλλη μια φορά, μα ο Γιώργος την κυνηγάει κι αποφασίζει να την κάνει να ζηλέψει. Συνεννοείται λοιπόν με την Μελίτα (Βίκυ Κουλιανού), μια πλούσια κυρία που είναι ερωτευμένη και εκείνη με τον Τόλη Βοσκόπουλο να προσποιηθούν το ζευγάρι. Εν τω μεταξύ, το ίδιο κόλπο και κάτι εξτρά σοφίζεται και η Δέσποινα για να κάνει τον Ιπποκράτη να ζηλέψει εξίσου.
Η συνέχεια επί σκηνής με ένα grand φινάλε, με χορό, έρωτα, μουσική και τραγούδια μέχρι πρωίας!
Η κριτική μας:
Η ιστορία του «ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑ STOP!» είναι μεγάλη. Το 1971 εγκαινιάζεται ως παράσταση στο θέατρο «Μπουρνέλη» σε κείμενο-σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη, μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. Έπειτα από την τεράστια αυτή επιτυχία ως θεατρικό μιούζικαλ, το «ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑ STOP!» διασκευάζεται σε κινηματογραφικό μιούζικαλ από την Φίνος Φιλμ και γνωρίζει τεράστια επιτυχία.
Σαράντα επτά χρόνια μετά, ο Γιώργος Βάλαρης σκηνοθετεί και αναβιώνει την πολυσυζητημένη και αγαπημένη αυτή ταινία, σηματοδοτώντας έτσι την εμφάνιση νέων ταλαντούχων ηθοποιών σε ένα τόσο κλασικό έργο και κυρίως… την επιστροφή του Τόλη Βοσκόπουλου σε θεατρική σκηνή με αξεπέραστα τραγούδια όπως: «Γλυκά πονούσε το μαχαίρι», «Κι εσύ θα φύγεις», «Μ’ ανάστησες καρδιά μου», «Μη σε νοιάζει», «Το φεγγάρι πάνωθέ μου» και την εμφάνιση της Μαρίας Ιωαννίδου στον ίδιο, παλιό της ρόλο.
Ως κριτικός του καλλιτεχνικού περιοδικού kallitexnes.gr, έχω την τιμή να γράφω κριτική για τον Γιώργο Βάλαρη για τρίτη φορά. «Πετάει–πετάει», «Γοργόνες και μάγκες» και τώρα «ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑ STOP!». Εκείνο που κάνει τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη να ξεχωρίζει τόσο πολύ, πέραν των αδιαμφισβήτητων σκηνοθετικών του τεχνικών, είναι η αμεσότητα και η ειλικρίνεια με την οποία προσεγγίζει συναισθηματικά το κάθε έργο και το φέρνει στην αγκαλιά του κοινού, αγγίζοντας το με έναν βαθύ και ουσιαστικό τρόπο. Ο Γιώργος Βάλαρης ξέρει να μοιράζει απλόχερα συναισθήματα. Η αμεσότητα, με την οποία ο κάθε πρωταγωνιστής του μιλά κατευθείαν στην καρδιά, είναι μεθυστική και ταυτόχρονα μαγευτική.
Στην παράστασή μας, μπόρεσε να παντρέψει το παλιό με το νέο και να συνδυάσει νοσταλγικά το παρελθόν με το παρόν μεν, προχωρώντας τον ορισμό του μιούζικαλ ένα βήμα παραπέρα δε. Δύσκολο και ριψοκίνδυνο ως απόπειρα, μια και απαιτείται ιδιαίτερο ταλέντο, διορατικότητα, λεπτός χειρισμός, ενσυναίσθηση και ευαισθησία για κάτι τέτοιο. Ο σκηνοθέτης μας όμως, για άλλη μια φορά απέδειξε ότι είναι απόλυτα ικανός να φέρει εις πέρας κάτι τέτοιο με έναν υπέροχο, ζεστό και φιλόξενο τρόπο, που μας έκανε όλους να χαμογελάσουμε, να γελάσουμε, να συγκινηθούμε… Με τη βοήθεια του Κωνσταντίνου Φρίγγα και της Ελεάνας Πλέσσα, στήθηκε για άλλη μια φορά μια σπουδαία παράσταση που σαν μαγικό παζλ ένωσε μουσικά κομμάτια με χορό, ατάκες, ζωντανή ορχήστρα και με την αξέχαστη φωνή και παρουσία του Τόλη Βοσκόπουλου, που είχαμε την τιμή να έχουμε κοντά μας στη λαμπρή αυτή πρεμιέρα.
Σε πείσμα των σημείων των καιρών, που θέλουν να περάσουν μια φιλοσοφία που δεν αρμόζει σε ανθρώπους με καλλιτεχνική ψυχή, ο Γιώργος Βάλαρης απαντά με τα έργα του. Με τη θεατρική του ομάδα που είναι σαν οικογένεια, αποδεικνύει ότι το ταλέντο και η θέληση για δημιουργία δε σβήνουν ποτέ. Μαζί με την αγάπη για προσφορά, μαζί με την ανάγκη να μοιραστεί κάτι όμορφο με όλους εμάς, μας θυμίζει ότι μέσα από την τέχνη γεννιέται και η αισιοδοξία. Η χαρά. Ό,τι έχουμε πιο πολύ ανάγκη αυτόν τον καιρό. Συγχαρητήρια για άλλη μια φορά για όλα όσα μας έχει προσφέρει. Περιμένουμε με ανυπομονησία τη συνέχεια!
Η Ντορέττα Παπαδημητρίου ειδικά, πέρα από την ακτινοβολία της ως ηθοποιός, μας έκοψε την ανάσα με τα εκπληκτικά χορευτικά της. Γεμάτη χιούμορ, ενέργεια, γοητεία και άνεση, μπήκε σαν σίφουνας στη ζωή του Γιώργου και στη δική μας και μας γοήτευσε. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον παρτενέρ της Γιώργο Βάλαρη, που για άλλη μια φορά εντυπωσιάζει στον μέγιστο βαθμό και σε κάθε επίπεδο… τόσο ως σκηνοθεσία, όπως ανέφερα πιο πριν, όσο και σε δραματική τεχνική.
Η Ντορέττα Παπαδημητρίου υποδύεται την Καίτη, την κοσμοπολίτισσα ξαδέρφη που μένει στο Λονδίνο. Μια άριστη επιλογή του σκηνοθέτη μας, ο οποίος ενσαρκώνει τον εξίσου κοσμοπολίτη μεσίτη Γιώργο. Ιδιαίτερα ταιριαστοί ως ζευγάρι, τόσο εμφανισιακά, όσο και ως δραματικό δυναμικό, μας εντυπωσίασαν με την άνεση, τον επαγγελματισμό, τη λάμψη και φυσικά το ταλέντο τους! Φυσικά, σε όλο αυτό το σκηνικό έρχεται και δένει ως παρουσία η τσαούσα, ναζιάρα και λίαν ζηλιάρα φιλενάδα του Γιώργου, η Γαλλίδα Ζωρζέτ (Μαριέλλα Σαββίδου). Ένας γαλλικός σίφουνας, που τα κάνει όλα άνω-κάτω και οδηγεί τον Γιώργο σε απανωτές κρίσεις πανικού και την Καίτη σε κρίσεις γυναικείου ανταγωνισμού και ζήλιας για τα μάτια του ίδιου άντρα! Εξαιρετική ερμηνεία, ευχάριστη παρουσία, μας χάρισε γέλιο και έδωσε στην παράσταση αυτό το κάτι διαφορετικό με τη γαλλική της αξάν… και την παροιμιώδη ζήλια της φυσικά! Ακόμα μια υπέροχη ερμηνεία, που θα μείνει αξέχαστη.
Γενικά, πίσω από όλο αυτό το άρτιο καλλιτεχνικά αποτέλεσμα, μπορεί εύκολα να διακρίνει κανείς τον κόπο και την εντατική προετοιμασία ενός καλλιτέχνη. Τόσο σε σωματικό, όσο και σε ψυχικό επίπεδο. Το κοινό βλέπει το αποτέλεσμα σε δυόμιση ώρες παράστασης. Ο καλλιτέχνης όμως, επενδύει μήνες προετοιμασίας και κόπου, χτίζοντας κομμάτι κομμάτι ένα όνειρο. Το ζευγάρι αυτό όμως, μπόρεσε να μας μεταφέρει αυτούσιο το όνειρο αυτό επί σκηνής. Ανεβήκαμε μαζί τους στο σύννεφο και πετάξαμε στη χώρα του μιούζικαλ. Άψογοι σε όλα, κράτησαν το πιο υψηλό επίπεδο ως παρουσία και θέαμα και μάγεψαν το κοινό. Τους αξίζουν συγχαρητήρια για όλο αυτό.
Το άλλο μας ζευγάρι είναι ο Θανάσης Βισκαρουδάκης (Ιπποκράτης) και η Μαρία Ανδρούτσου (Δέσποινα). Ένας ομολογουμένως εξίσου επιτυχημένος συνδυασμός, γεμάτος γέλιο και ανατροπές από δύο ηθοποιούς με τόσο χαρακτηριστικές φωνές και παρουσίες. Ο ιδιότροπος, ελαφρά ξεροκέφαλος Ιπποκράτης, που δεν αναγνωρίζει τα ίδια του τα συναισθήματα και η απλοϊκή, μα πάντα πιστή στην αγάπη της Δέσποινα, η οποία με το μπρίο, το πείσμα και την καπατσοσύνη της, έχει τελικά την τελευταία κουβέντα και αυτή είναι η λέξη «Ναι». Πραγματική απόλαυση οι διάλογοι και οι ατάκες τους, ένα ρεσιτάλ κωμικής απόδοσης από δύο αποδεδειγμένα ταλαντούχους ερμηνευτές. Μια ακόμα υπέροχη επιλογή του σκηνοθέτη μας, σε δύο ρόλους που μπόρεσαν να κερδίσουν την καρδιά του κοινού και όλοι εμείς εκτιμήσαμε και θαυμάσαμε ζωντανά δύο εξαιρετικούς καλλιτέχνες. Τους ευχαριστούμε θερμά γι΄αυτό.
Όπως όμως και στο προηγούμενο ζευγάρι μας, υπάρχει και σε αυτό εδώ το τρίτο πρόσωπο, το οποίο παίρνει τη μορφή της Μελίτας (Βίκυ Κουλιανού). Μια πέτρα σκανδάλου, η οποία είναι και πανέμορφη και αιχμαλωτίζει αρχικά με τη λάμψη της τον Ιπποκράτη, ο οποίος ως άμαθο μαθητούδι πέφτει κατευθείαν στα δίχτυα της γοητείας της αιθέριας αυτής γυναίκας. Η Βίκυ Κουλιανού χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, τραβάει τα βλέμματα και λόγω παρουσίας και λόγω ταλέντου που σίγουρα διαθέτει. Κρατώντας τις ισορροπίες, αριστοκρατική και πανέμορφη, στόλισε με έναν μοναδικό τρόπο την παράσταση αυτή και απέδειξε σε όλους ότι εκτός από γοητεία και ομορφιά, διαθέτει και ταλέντο. Ένα μεγάλο μπράβο για όλα όσα μας έχει προσφέρει ως παρουσία σε κάθε καλλιτεχνικό επίπεδο!
Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση είχα την τύχη να δω ζωντανά τη Μαρία Ιωαννίδου να ερμηνεύει τον ίδιο ρόλο, όπως και στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη! Η θεία Πωλίν, αειθαλής και ζωντανή, με ακτινοβολία και άριστες χορευτικές ικανότητες, μαγνήτισε για άλλη μια φορά το κοινό το οποίο τη χειροκρότησε ιδιαίτερα θερμά. Είναι πραγματικά υπέροχο ως ιδέα η αναβίωση κάτι τόσο πετυχημένου, που έρχεται από το παρελθόν και γίνεται ακόμα πιο όμορφο όταν οι παλιοί πρωταγωνιστές παραμένουν αναλλοίωτοι, τόσο ως παρουσία, όσο και ως ταλέντο έπειτα από τόσα χρόνια. Τόσο στη σκηνή, όσο και στην καρδιά του κοινού. Ήταν μια σπουδαία στιγμή η παρουσία της, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό και την ευχαριστώ θερμότατα γι΄αυτό!
Είναι πραγματικά ιδιαίτερο και συγκινητικό ως ιδέα η αναγέννηση σπουδαίων δημιουργιών του παρελθόντος, κάτω από την καθοδήγηση ενός νέου, ταλαντούχου σκηνοθέτη και ηθοποιού, όπως ο Γιώργος Βάλαρης. Απαιτεί τόλμη και μια αίσθηση ρίσκου, κυρίως όμως απαιτεί μια αγάπη και νοσταλγία για το παρελθόν, μια ανάσα αισιοδοξίας για το μέλλον και κυρίως… μια μεγάλη δόση ταλέντου στο να αγγίζει κάποιος τις καρδιές των ανθρώπων.
Ο Άρης Μακρής, που υποδύεται τον ανιψιό της τον Άλεν, ένας νέος τραγουδιστής και φρέσκια παρουσία, δένει τέλεια ως εικόνα με την θεία Πωλίν και στην κυριολεξία ταράζει τα νερά και τραντάζει τα νεύρα του θείου του Σπύρου, που τον υποδύεται ο Πέτρος Ξεκούκης. Τόσο ο νεαρός, έξαλλος χίπι ανιψιός, όσο και ο αναξιοπαθής θείος-πορτοφόλι δίνουν μια αξιομνημόνευτη ερμηνεία, η οποία σκορπάει γέλιο. Δυο ιδιαίτεροι ρόλοι, που προσθέτουν πολλά στην πλοκή και κάνουν την παράσταση ακόμη πιο ενδιαφέρουσα και δροσερή! Ξεχωριστοί και ταλαντούχοι, τους εύχομαι πάντα τα καλύτερα!
Η μελλοντολόγος της γειτονιάς, η κυρία Ζωζώ ενσαρκώνεται από την αστραφτερή Φωτεινή Ντεμίρη, η οποία είναι από μόνη της μια ολόκληρη παράσταση. Μια εξαιρετικά έμπειρη ηθοποιός που έχοντας δώσει το στίγμα της στον καλλιτεχνικό χώρο, ξεδιπλώνει για άλλη μια φορά το ταλέντο της στη σκηνή του «Gazi Theater». Μαζί με τη Βαλέρια Κουρούπη που υποδύεται την κόρη της Μαρία, δημιουργούν ένα υπέροχο δίδυμο που ξεσηκώνει και σκορπά άφθονο γέλιο. Ιδιαίτερα κωμικές είναι οι σκηνές που η κόρη εξομολογείται τον έρωτά της για τον Τόλη Βοσκόπουλο και οι ξεκαρδιστικές της αντιδράσεις όταν βλέπει ότι το αντικείμενο του πόθου της ανήκει αλλού (στη Μελίτα). Μπράβο και στις δύο ηθοποιούς για τη ζωντάνια και την ενεργητικότητά τους!
Το μεγάλο όμως αστέρι της βραδιάς, ήταν αδιαμφισβήτητα ένα. Έπειτα από κάποια χρόνια απουσίας, έγινε η μεγάλη επιστροφή του Τόλη Βοσκόπουλου στα θεατρικά δρώμενα με τον πιο λαμπρό τρόπο. Σε ένα κατάμεστο θέατρο έκανε την εμφάνισή του ένας καλλιτέχνης, που σφράγισε την ελληνική μουσική. «Γλυκά πονούσε το μαχαίρι», «Το φεγγάρι πάνωθέ μου», «Δεν με νοιάζει», είναι μερικά από τα τραγούδια που ερμήνευσε με τον δικό του ανεπανάληπτο τρόπο και έκανε ένα κοινό να παραληρεί και να τραγουδά μαζί του σε όλη τη διάρκεια του έργου! Το καλό με τις κάθε είδους αξίες είναι ότι είναι σταθερές, αναλλοίωτες και κρατάνε για πάντα. Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο σπουδαίος αυτός καλλιτέχνης. Αξέχαστος και αξεπέραστος, όταν εμφανίζεται είναι για όλους εμάς ένα δώρο. Κάπως έτσι το βιώσαμε ως θεατές και τη μαγική αυτή νύχτα πρεμιέρας. Του ευχόμαστε ολόψυχα να συνεχίσει να μας τιμά με την υπέροχη φωνή και παρουσία του και σε άλλες, αντίστοιχα μεγάλες στιγμές! Τον ευχαριστούμε θερμά για όλα!
Ο Μάρκος Γιακουμόγλου μαζί με τη βοηθό του Έμιλυ Λούμπα, απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο ταλαντούχος χορογράφος είναι. Έπειτα από τα εκπληκτικά χορογραφικά στο μιούζικαλ «Γοργόνες και μάγκες», έρχεται και αποδεικνύει για άλλη μια φορά το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του. Πλαστικότητα, δυναμισμός, δεξιοτεχνία, καλαισθησία και ομορφιά, είναι λίγες μόνο λέξεις που μπορούν να περιγράψουν το έργο του σπουδαίου αυτού δημιουργού. Είναι νέος, ο χρόνος είναι μαζί του και χαίρομαι ιδιαίτερα γι΄αυτό, γιατί είμαι σίγουρη ότι ως κοινό θα έχουμε τη χαρά να τον δούμε να δημιουργεί και άλλες σπουδαίες παραστάσεις. Μνεία αξίζει να γίνει και στην υπέροχη χορευτική του ομάδα, η οποία όντας σε πλήρη αρμονία και ζωντάνια μας προσέφερε ένα πανέμορφο θέαμα, γεμάτο χρώματα και κίνηση. Ευχόμαστε ολόψυχα τόσο στον ίδιο, όσο και στην ομάδα του τα καλύτερα!
Μέσα σε όλη αυτή τη γιορτή των αστεριών, δε θα μπορούσε να λείψει φυσικά και η μουσική. Ο Αντώνης Γούναρης και η ζωντανή ορχήστρα του, έντυσαν με νότες και μελωδίες το υπέροχο αυτό μιούζικαλ και το έφεραν στα όρια της μαγείας. Η ποιότητα είναι το σήμα κατατεθέν του συγκεκριμένου συνθέτη και μαέστρου, ο οποίος έχει στιγματίσει με το ταλέντο του ολόκληρη εποχή. Αναμένουμε και άλλες στιγμές του, που θα έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε από κοντά! Του πρέπουν θερμά συγχαρητήρια.
Ένα στοιχείο που πάντοτε τραβάει την προσοχή σε μια παράσταση, είναι τα σκηνικά. Με τα σκηνικά όμως του Μανόλη Παντελιδάκη, δεν μπορεί κάποιος να μιλήσει απλά για την προσοχή, αλλά και για τον θαυμασμό που προκαλούν. Ολόκληρες αρχιτεκτονικά μελετημένες κατασκευές, όμορφα έπιπλα, εσωτερικός διάκοσμος κλείνουν ως εικόνα όλα τα καλαίσθητα και όμορφα οπτικά στοιχεία, που στολίζουν στην κυριολεξία αυτή την παράσταση. Πάρα πολύ καλή δουλειά, άριστη μελέτη και αισθητική εντυπωσίασαν και με το παραπάνω. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα πανέμορφα κοστούμια που επιμελήθηκε η Έλενα Παπανικολάου. Άριστα σχεδιασμένα και σε πλήρη αρμονία με το πνεύμα και το στυλ της εποχής, μας έβαλαν για τα καλά μέσα στην πλοκή και μας μετέφεραν χρονικά στα πιο παλιά χρόνια. Οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου ως εξίσου σημαντικό στοιχείο, πρόσθεσαν με την ποικιλία τους περισσότερη αίγλη στο ήδη σχεδόν εξωπραγματικό θέαμα. Στους τρεις δημιουργούς αξίζει ένα μεγάλο μπράβο για την τεράστια συμβολή τους στο να γίνει ένα ακόμα απόλυτα πετυχημένο μιούζικαλ!
Το μιούζικαλ «ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑ STOP!» παίζει για είκοσι ακόμα παραστάσεις. Με συνεργάτες όλη την αφρόκρεμα των καλύτερων, η επιτυχία είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη. Είναι πραγματικά ιδιαίτερο και συγκινητικό ως ιδέα η αναγέννηση σπουδαίων δημιουργιών του παρελθόντος, κάτω από την καθοδήγηση ενός νέου, ταλαντούχου σκηνοθέτη και ηθοποιού. Απαιτεί τόλμη και μια αίσθηση ρίσκου, κυρίως όμως απαιτεί μια αγάπη και νοσταλγία για το παρελθόν, μια ανάσα αισιοδοξίας για το μέλλον και κυρίως… μια μεγάλη δόση ταλέντου στο να αγγίζει κάποιος τις καρδιές των ανθρώπων. Ο Γιώργος Βάλαρης έχει βρει το κουμπί του τι πραγματικά θέλει ένας άνθρωπος στη σύγχρονη Ελλάδα και του το προσφέρει με τις πιο τέλειες παραστάσεις. Κάθε Κυριακή λοιπόν, το «Gazi Theater» ανοίγει τις πόρτες του για να δείτε το υπέροχο αυτό μιούζικαλ και να φωνάξετε όλοι μαζί: «ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑ STOP!»
Σε πείσμα των σημείων των καιρών, που θέλουν να περάσουν μια φιλοσοφία που δεν αρμόζει σε ανθρώπους με καλλιτεχνική ψυχή, ο Γιώργος Βάλαρης απαντά με τα έργα του. Με τη θεατρική του ομάδα που είναι σαν οικογένεια, αποδεικνύει ότι το ταλέντο και η θέληση για δημιουργία δε σβήνουν ποτέ.
Ταυτότητα παράστασης:
Πρωταγωνιστούν:
Ντορέττα Παπαδημητρίου, Γιώργος Βάλαρης, Θανάσης Βισκαδουράκης, Μαρία Ανδρούτσου, Άρης Μακρής, Βίκυ Κουλιανού, Μαριέλλα Σαββίδου, Βαλέρια Κουρούπη
Συμμετέχουν: Φωτεινή Ντεμίρη, Πέτρος Ξεκούκης.
Στο ρόλο της Πολίν η Μαρία Ιωαννίδου.
Τα τραγούδια της ταινίας ερμηνεύει ζωντανά στην σκηνή ο Τόλης Βοσκόπουλος.
Συμμετέχει ζωντανή ορχήστρα υπό τη μουσική διεύθυνση του Αντώνη Γούναρη.
Χορεύουν-συμμετέχουν (με αλφαβητική σειρά):
Άγγελος Αποστολίδης, Μάρκος Γιακουμόγλου, Ιωάννα Θεοδώρου, Γιάννης Λάφης, Έμιλυ Λούμπα, Χριστίνα Παπαδοπούλου, Βασίλης Πατεμτζής, Κατερίνα Πετρούτσου, Μαριφίλια Σκλαβούνου, Κων/νος Φρίγγας.
Συντελεστές:
Κείμενο: Γιάννης Δαλιανίδης
Διασκευή-σκηνοθεσία: Γιώργος Βάλαρης
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Έλενα Παπανικολάου
Χορογραφίες: Μάρκος Γιακουμόγλου
Ενορχήστρωση-Μουσική διεύθυνση: Αντώνης Γούναρης
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Video design-προβολές: Κάρολος Πορφύρης
Φωτογράφος: Πάνος Γιαννακόπουλος
Δημιουργία video trailer: Φώτης Φωτόπουλος
Video Α promo teaser: RGB studios
Βοηθός σκηνοθέτης: Κων/νος Φρίγγας
Βοηθός σκηνοθέτης (β): Ελεάνα Πλέσσα
Βοηθός χορογράφου: Έμιλυ Λούμπα
Διεύθυνση παραγωγής: Κατερίνα Μπερδέκα
Βοηθός παραγωγής: Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη
Ημέρα και ώρες παραστάσεων:
Κυριακή: 18.00 και 21.00.
Διάρκεια: 2.30 με διάλειμμα
Vip: €70
Διακεκριμένη: €50
Α’ ζώνη: €30
Β’ ζώνη: €20
Γ’ ζώνη: €15
Από: €10
Ειδικές τιμές για ΑΜΕΑ, άνω των 65, φοιτητές και ανέργους.
Ειδικές τιμές για παιδιά ηλικίας κάτω των 12 ετών.
Ειδικές τιμές για γκρούπ.
Προπώληση: www.viva.gr
https://www.viva.gr/tickets/theatro/gazi-music-theater/marijuana-stop/
Παραγωγή: BroadwayShow Productions
(Γιώργος Λυκιαρδόπουλος-Γιώργος Βάλαρης)
Βουλής 38-Αθήνα 10557
Tηλ: 210-3314088/9-Fax: 211 0183712
E-mail: info@broadwayshow.gr–info@lykosproductions.gr
Gazi Theater
Ιερά Οδός 7-13, Αθήνα, 118 54
Τηλ: 213 0185040
Αγγελική Μπάτσου
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)
- Συνέντευξη στη θεατρική ομάδα της παράστασης “Το αίμα νερό γίνεται” - 9 Μαΐου 2023
- «Δε μείναν λόγια», το νέο τραγούδι, της ερμηνεύτριας Ζωή Λιαντράκη - 28 Απριλίου 2023
- Συζητώντας με την τραγουδοποιό κι ερμηνεύτρια,Κατερίνα Ντίνου - 22 Απριλίου 2023
Καμία κριτική