Εστίες Φύσης: Μία εικαστική διαδρομή στη φύση στον χώρο του metamatic: TAF

Φύση. Ποίος ο ρόλος της κάποτε και ποιος τώρα; Ποια η σημασία της για τον άνθρωπο ως καλλιτέχνη, αλλά και ως οντότητα; Μπορεί το φυσικό να αντικατασταθεί από το τεχνητό, δίχως να υπάρξουν επιπτώσεις; Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα θεωρώ πως πραγματεύεται η έκθεση “Εστίες Φύσης“, η οποία στεγάζεται στον μοναδικό χώρο του  metamatic: TAF στο Μοναστηράκι και είναι σε επιμέλεια του Ορέστη Καρύδα.

Από την αρχή του χρόνου η φύση έπαιζε σημαντικό ρόλο στην τέχνη, από της βραχογραφίες και τις φλαμανδικές νεκρές φύσεις μέχρι σήμερα και την παρούσα έκθεση. Το κεντρικό θέμα λοιπόν, δεν είναι άλλο από το φυσικό τοπίο, το οποίο αντιπαραβάλλεται με το αστικό και συσχετίζεται με τον άνθρωπο, ο οποίος καλείται να επανατοποθετηθεί μεταξύ φύσης και τεχνολογικής προόδου. Την έκθεση ανοίγει το έργο της Κατερίνας Σωτηρίου και Ελένης Τιμπλαλέξη. Πρόκειται για ένα βίντεο διάρκειας 2:12 λεπτών που παίζει σε λούπα και είναι άκρως ενδιαφέρον, καθώς εντάσσει αμέσως τον θεατή στο πνεύμα της έκθεσης. Προβάλλεται λοιπόν, ένα λουλούδι το οποίο είναι τοποθετημένο μέσα σε ένα φούρνο, όπου παρακολουθούμε τον θάνατο του.

Ένας άμεσος υπαινιγμός στο φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη και στον έμμεσο ή άμεσο  θάνατο που ο άνθρωπος φέρει μέσω των ενεργειών του.  Προχωρώντας κανείς στο εσωτερικό του TAF κάνει μια μικρή ασυνείδητη αναδρομή στην ιστορία του γένους μας και της φύσης,  ξεκινώντας από την εποχή που αυτά τα δύο ήταν ταυτά!

Για εμένα τα έργα ήταν όλα καταπληκτικά και το καθένα περνούσε τα δικά του νοήματα, τα οποία είναι δύσκολο να προσεγγίσει κάνεις με λέξεις. Μιλάμε για μια έκθεση που παραμένει σταθερά εντός του θέματος της και απαρτίζεται από έργα άκρως διαφορετικά μεταξύ τους ως προς τα υλικά, την σύλληψη και την απόδοση, που μοιράζονται όμως, κάτι κοινό. Κατά την άποψη μου, η έκθεση αυτή έχει πολλές οπτικές γωνίες από τις οποίες μπορεί κανείς να την προσεγγίσει και αυτό γιατί καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα ερωτηματικών γύρω από την έννοια του φυσικού.

Συχνά ξεχνάμε το γεγονός ότι είμαστε μέρος της φύσης, καθώς και δημιούργημά της . Έτσι εδώ, παρουσιάζεται ο άνθρωπος άλλοτε να συνυπάρχει με την φύση και άλλοτε να την εξουσιάζει. Κάποτε τα φυσικά φαινόμενα τρόμαζαν το είδος μας  και έτσι πιστεύαμε  πως αυτά προκαλούνται από την οργή κάποιου θεού. Έτσι στην πορεία του χρόνου ο άνθρωπος απομακρύνθηκε από τη φύση, την οποία θεώρησε εχθρό του και θέλησε να υποτάξει. Η τεχνολογική πρόοδος υποστήριξε αυτήν την επιθυμία με τον καλύτερο τρόπο. Η διαφορά όμως, μεταξύ υποταγής και καταστροφής είναι τεράστια. Στην πραγματικότητα, δεν θα μπορέσει ποτέ κανείς να ξεφύγει από την φύση του και από τον τρόπο με τον οποίο αυτή τον έχει εκ γενετής γαλουχήσει με τους νόμους της.  Τα έργα καλούν τον θεατή να περπατήσει πλάι πλάι με το φυσικό έχοντας ως στόχο να του επαναφέρουν συναισθήματα ένωσης, παρουσιάζοντας έργα, τα οποία  καταδεικνύουν τα λάθη του ανθρώπου, ως διδακτικό μέσο,  αλλά και έργα τα οποία τονίζουν την παρατεταμένη επαφή του με την φύση.

Είναι δύσκολο πραγματικά να περιγράψω το τι είναι αυτή η έκθεση, καθώς ειλικρινά πρέπει κάνεις να την διασχίσει για να καταλάβει. Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης και μίσους, η οποία είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή μέσα από ένα άρθρο και κάποιες φωτογραφίες. Μου γεννήθηκαν συναισθήματα πολύ ιδιαίτερα και μπήκα σε πολλές σκέψεις σχετικά με την ίδια μου την ύπαρξη. Σκέψεις που όλοι λίγο πολύ κάνουμε τα βράδια πριν κοιμηθούμε. Είναι μεγάλη χαρά για μένα να βλέπω νέους καλλιτέχνες με τόσο ταλέντο και τόσες ιδέες να παρουσιάζουν μια έκθεση τέτοιου θέματος και τέτοιας αισθητικής. Ο κάθε άνθρωπος ξέρει λίγα ή πολλά για την καταστροφή του φυσικού τοπίου, για το λιώσιμο των πάγων…κτλ και ίσως κανείς να σκεφτεί πως μια τέτοια έκθεση δεν έχει τίποτα περισσότερο να προσφέρει, παρά εικόνες που καταδεικνύουν αυτά τα ανθρώπινα λάθη στην πορεία του χρόνου. Ωστόσο, έχει να προσφέρει κατ΄εμε πολλά περισσότερα στον σύγχρονο πολίτη. Πρόκειται για την εκμετάλλευση ενός άκρως κλασικού εικαστικού θέματος που όμως στην ουσία αφηγείται μια ιστορία, την οποία τοποθετεί και υπογραμμίζει με ένα κοινωνικό και υπαρξιακό σχόλιο, όπου θεωρώ ότι είναι για τον καθένα προσωπικό. Η έκθεση αυτή είναι απλά το πόμολο στην πόρτα των σκέψεων, το οποίο καλείσαι να γυρίσεις.

Συμμετέχουν: Ασήμης Αλεξίου, Μαρία Ανδρικοπούλου, Θάλεια Γκατζούλη, Δημήτρης Δήμας, Αγγελική Καλαμαρά, Νικόλας Μάστορας, Μαριλίζα Rendl-Παππά, Φωτεινή Πολυδώρου, Γιάννης Σωτηρίου, Κατερίνα Σωτηρίου (magenta), Άννα Τζώρτζη, Έλενα Τιμπλαλέξη (magenta), Κατερίνα Χάρου, Εμμανουήλ Χουσάκος.

Επιμέλεια Έκθεσης: Ορέστης Καρύδας
Τοποθεσία: metamatic:taf, Νορμανού 5, Αθήνα
Ημερομηνία: Εγκαίνια: Πέμπτη 22.09.2016, 20.30
Διάρκεια έκθεσης: 22.09 – 16.10.2016
Ώρες λειτουργίας: Δευτ-Σαβ 12.00-21.00, Κυρ 12.00-19.00
Είσοδος ελεύθερη
Πληροφορίες:http://theartfoundation.metamatic.gr/GR/Event/3728/esties_fushs/

Φωτογραφίες: Σοφία Θρουβάλα