Μια εντελώς ξεχωριστή παράσταση, σ’ ένα εντελώς ξεχωριστό μέρος. Ξεχάστε τα κλειστά θέατρα και τα συνηθισμένα μέρη παραστάσεων. Όταν το βράδυ πέφτει, από τον σταθμό στο Μοναστηράκι, μέσα από τα χαντράδικα και τους φωτεινούς εμπορικούς, γραφικούς πεζοδρόμους, αφήστε τα βήματά σας να σας οδηγήσουν στην Πλατεία Ασωμάτων. Εκεί είναι συγκεντρωμένα όλα τα παλαιοπωλεία και τα πρωινά ο χώρος που θυμίζει πολύβουο μελίσσι, σιγεί για τα καλά μετά τη δύση του ήλιου. Η πλατεία τότε ηρεμεί, φορά τα χρώματα της νύχτας και τα bar σαν το «Λουκούμι #10» περιμένουν τους νυχτερινούς επισκέπτες τους.
Η παράστασή μας έλαβε χώρα στην ταράτσα του συγκεκριμένου bar. Μουσική σε αρχαίο στυλ μας περίμενε με το που ανεβήκαμε και γύρω μας, απλωμένη σα μαγικό χαλί η Αθήνα. Στο ένα μέρος η Ακρόπολη, στο αντίκρυ το Αστεροσκοπείο και το Θησείο. Επάνω μας ο νυχτερινός, μα φωτεινός ταυτόχρονα ουρανός της πόλης. Αυτό είναι το σκηνικό της παράστασης. Ποιός θα μπορούσε να αντισταθεί;
Λίγα λόγια για το έργο:
Ο βασιλιάς Μενέλαος, έπειτα από επτά ολόκληρα χρόνια που ψάχνει να βρει τη γυναίκα του την ωραία Ελένη, την ανακαλύπτει τελικά στην Αίγυπτο, στο παλάτι του βασιλιά Θεοκλύμενου. Πρέπει να βρεθεί τρόπος να την πάρει από εκεί, μια και είναι ουσιαστικά φυλακισμένη και να αποδείξει για άλλη μια φορά την αξία του ως σύζυγος και πολεμιστής. Εμπόδια αρκετά και ιδιαίτερα κωμικά! Οι ηθοποιοί μας σας περιμένουν να σας τα διηγηθούν!
Η κριτική μας:
Το έργο που είδαμε αυτοκαθορίζεται ως μια σύγχρονη παρωδία του αρχαίου δημιουργήματος του Ευριπίδη. Πριν προχωρήσουμε όμως με την κριτική, σωστό θα ήταν να τοποθετήσουμε την παρωδία ως καθαρά λογοτεχνικό έργο στη θέση που της αρμόζει. Iστορικά, το συγκεκριμένο αυτό είδος μέχρι και τις αρχές του εικοστού αιώνα, θεωρούνταν ένα παρακμιακό, υποτιμημένο και με χαρακτήρα «λούμπεν» είδος λογοτεχνικής αφήγησης. Ο πλουραλισμός όμως των νεότερων ετών και η ελευθερία του μοντερνισμού, έδωσαν μια πιο προνομιακή θέση σε τέτοιας μορφής έργα. Έτσι, σύμφωνα με τα νέα πρότυπα, η παρωδία θεωρείται ως ένας βασικός τρόπος δόμησης και απόδοσης κειμένων. Aν και παρουσιάζει ομοιότητες με τη σάτιρα και την ειρωνεία, αποτελεί ένα εντελώς ξεχωριστό κομμάτι. Είναι μια μορφή απεικόνισης μιας παράλληλης, χιουμοριστικής πραγματικότητας θα έλεγα και όχι μια καθαρή μορφή μίμησης με ειρωνικά στοιχεία και ανατροπές.
Κοντολογίς… η παρωδία είναι ένα εντελώς ξεχωριστό έργο, που έχει ως στόχο το γέλιο και όχι τη γελοιοποίηση. Με πλήρη σεβασμό στην πολιτιστική κληρονομιά ενός Ευριπίδη, ο θίασός μας δημιούργησε κάτι εντελώς καινοτόμο, με στόχο το χιούμορ και το γέλιο και το κατάφερε τέλεια. Αυτή είναι και η σωστή παρωδία τελικά…
Το συγκεκριμένο θεατρικό έχει βασιστεί σε δύο σημαντικούς παράγοντες: αφενός στο ιδιαίτερα ξεχωριστό έμμετρο κείμενο του φιλόλογου Γιάννη Βασιλειάδη και αφετέρου στην έμπειρη, γεμάτη έξυπνο χιούμορ και απρόοπτα σκηνοθεσία του Ζανό Ντάνια. Με μουσικό σχεδόν ύφος, με έμμετρες ατάκες που θυμίζουν στίχους Μποστ, το κείμενο αυτό σαφώς ξεφεύγει από το ύφος και τη σύνθεση των λοιπών κειμένων, γεγονός που το καθιστά μοναδικό σε σύγκριση με όσα θεατρικά κείμενα έχω δει να παίζονται σε διάφορες σκηνές. Είναι ένα κείμενο που γράφτηκε προκειμένου να εξυπηρετήσει τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη και παράσταση, γεγονός που του αποδίδει περισσότερη αυθεντικότητα και πρωτοτυπία.
Ο Ζανό Ντάνιας είναι ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα. Τον έχω χαρεί ως ηθοποιό σε τηλεοπτικά σποτ και σειρές (ξεχνά κανείς τον Γάλλο Ζεράρ σε συγκεκριμένο επεισόδιο στους «Απαράδεκτους»;) και έχει ξεχωρίσει και για την ενεργό συμμετοχή του σε παιδικές σκηνές. Θεωρώ ότι όλα αυτά τα χρόνια ενασχόλησης με τα θεατρικά δεδομένα, του έδωσαν τις βάσεις ώστε να αναλάβει ο ίδιος τη σκηνοθεσία του συγκεκριμένου έργου. Ήταν μια πάρα πολύ καλή σκηνοθεσία σε κάθε επίπεδο. Ο σκηνοθέτης μας με τη βοήθεια της Νερίνας Καμπασάκη, άφησε ελεύθερη τη φαντασία του και κατάφερε να δημιουργήσει κάτι ξεχωριστό, διαφορετικό, ιδιαίτερα αστείο και προσεγμένο ως παραγωγή.
Συνδυάζοντας, αναμειγνύοντας, μπερδεύοντας εποχές, στυλ, κινήσεις, μουσικές και τραγούδια δημιούργησε ένα λαμπερό καλειδοσκόπιο, το οποίο μας συνεπήρε με την πρωτοτυπία και τη ζωντάνια του. Τολμηρό εγχείρημα, μια και μιλάμε για ένα σχετικά νέο είδος καλλιτεχνικής έκφρασης, αλλά το αποτέλεσμα εισέπραξε άφθονο γέλιο και χειροκρότημα.
Ως ηθοποιός, κατάφερε να φέρει εις πέρας και με μεγάλη επιτυχία τρεις διαφορετικούς ρόλους. Κάθε φορά με διαφορετικό εντυπωσιακό κοστούμι, ατάκες και συμπεριφορά, μας σύστησε την δική του βερσιόν του Τεύκρου, του Σπαρτιάτη αγγελιοφόρου και του βασιλιά Θεοκλύμενου. Ζεστός, οικείος, ανθρώπινος και προσιτός τόσο ως ηθοποιός, όσο και ως άνθρωπος μας άφησε με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Τον ευχαριστούμε για αυτό και μαζί με τα συγχαρητήριά μας, του ευχόμαστε τα καλύτερα για τα μελλοντικά του σχέδια!
Η ωραία Ελένη στην παράσταση, είναι η ωραία Γεωργία Σιακαβάρα. Μια πανέμορφη παρουσία, με ξεχωριστή φωνή και μεγάλη λάμψη, με εντυπωσιακό ντύσιμο και στολίδια έδωσε το στίγμα της σε όλη τη διάρκεια του έργου. Ήταν το ιδανικό συμπλήρωμα του αεικίνητου, απαστράπτοντα, φοβερού Μενελάου.
O Δημήτρης Γιώτης είναι από μόνος του μια εμπειρία. Μακράν από τις πιο κωμικές παρουσίες που έχω δει ποτέ μου, με καθαρή και έντονη φωνή, με αυτοσχεδιασμούς, σε διαρκή συνομιλία και επικοινωνία με το κοινό, με στοιχεία ιλαροτραγικότητας, μας σύστησε μια άλλη, διαφορετική άποψη του Μενέλαου, διανθισμένη με στοιχεία της προσωπικότητας τόσο του χαρακτήρα του έργου, όσο και του ίδιου του καλλιτέχνη. Ταλαντούχος, αυθεντικός και ξεχωριστός μαζί, το γέλιο μας έγινε απερίσπαστο στοιχείο της παράστασης με την κάθε του κίνηση και ατάκα.
Ο σκηνοθέτης Ζανό Ντάνιας άφησε ελεύθερη τη φαντασία του και κατάφερε να δημιουργήσει κάτι ξεχωριστό, διαφορετικό, ιδιαίτερα αστείο και προσεγμένο ως παραγωγή.
Δυο άλλες παρουσίες που ξεχώρισαν ιδιαίτερα, είναι εκείνες της Μαρίας Δρακοπούλου και του Βασίλη Σαμαριτάκη. Η πρωταγωνίστριά μας τόσο ως γριά όσο και ως κορυφαία, αποδεικνύει τελικά πόσο κορυφαία ηθοποιός είναι στους ρόλους της. Μια δυναμική, έντονη παρουσία, με αστείες ατάκες, όμορφη και ξεχωριστή.
Ο Βασίλης Σαμαριτάκης, αν ως Αιγύπτιος αγγελιοφόρος μας διασκέδασε, ως μάντισσα Θεονόη μας έκανε να γελάσουμε ειλικρινά. Μια πληθωρική, γεμάτη εκτόπισμα και ταλέντο παρουσία, η οποία δε θα μπορούσε να περάσει ποτέ απαρατήρητη.
Οι τρεις πρωταγωνιστές και οι δυο μας πρωταγωνίστριες, διατηρώντας στοιχεία τραγωδίας και αρχαίας κωμωδίας και συνδυάζοντάς τα με σύγχρονες θεατρικές φόρμες, μας παρουσίασαν μια δημιουργία ρηξικέλευθη και νεωτεριστική, η οποία δεν μοιάζει με καμία άλλη. Για τον λόγο αυτό κάνει τη διαφορά.
Για άλλη μια φορά, συγχαρητήρια για όσα μας πρόσφεραν ως καλλιτέχνες στην παράσταση και γενικά ως άνθρωποι με ζεστασιά, ενδιαφέρον και σεβασμό προς όλους μας πριν και μετά από αυτήν.
Σε έναν δύσκολο χώρο, όπως αυτός του θεάτρου και από τη στιγμή που ο ηθοποιός ως κοινωνικό ον έρχεται σε άμεση ή έμμεση επαφή με το κοινό του, πέρα από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο, αυτό που σύμφωνα με τη γνώμη μου κάνει έναν καλλιτέχνη αγαπητό, είναι το ήθος του. Αν αυτό συνοδεύεται με υψηλό φρόνημα και μια αίσθηση έμφυτης ευγένειας και αποδοχής κάθε συνανθρώπου, τότε μιλάμε για τον πιο ολοκληρωμένο δημιουργό. Τα υπόλοιπα είναι ημίμετρα.
Στην παράσταση αυτή, είχα την τύχη να συναντήσω το ήθος, την ευγένεια και την αποδοχή σε όλα τα μέλη της δεμένης αυτής ομάδας που ακούει στο όνομα «Βρεγμένο σανίδι». Μαζί με την εργατικότητα και το ταλέντο τους, θα μείνουν για πάντα χαραγμένοι στις ομορφότερες θεατρικές σελίδες του νου μου.
Ένα εξίσου σημαντικό στοιχείο του έργου ήταν και η μουσική του Πρόδρομου Μακρίδη, η οποία μας έβαλε αμέσως στο αρχαιοπρεπές κλίμα του έργου και μας μετέφερε στα αρχαία χρόνια με θέα την Ακρόπολη και τα τραγούδια του Ηφαιστίωνα Βαξεβανέρη, που μας ξεσήκωσαν για τα καλά. Η μουσική και σκηνική επιμέλεια της Μαρίας Νόρμαν είχε πολλά εντυπωσιακά στοιχεία, με έμφαση στα ευφάνταστα και κομψά κοστούμια. Η συμβολή της Γιόγιας Ταμπακάκη στις χορογραφίες, πρόσθεσε την τελευταία απαραίτητη πινελιά, ώστε να έχει η παράσταση αυτή το άρτιο αποτέλεσμα που είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε.
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να ευχαριστήσω ως αρθρογράφος-κριτικός της ομάδας kallitexnes.gr την Νατάσα Παππά για την πρόσκλησή της και για το εν γένει ενδιαφέρον της στο να φέρνει σε επαφή τους εκάστοτε καλλιτέχνες με τον δημοσιογραφικό χώρο.
Οι παραστάσεις του τόσο μοναδικού αυτού έργου συνεχίζονται ως τα τέλη του μήνα που διανύουμε.
Είναι λάθος όσοι λένε ότι το καλοκαίρι στην πόλη δεν είναι ωραίο. Αν πας στα σωστά μέρη τη σωστή χρονική στιγμή, όλα μπορούν να αλλάξουν και να γίνουν ακόμα καλύτερα.
Μια βραδιά λόγου χάρη με θέα την Ακρόπολη και το Θησείο, ενώ κρατάς το ποτό και γελάς με τις περιπέτειες του Μενέλαου και της Ελένης και έπειτα έχεις τη χαρά να γίνεις μια μεγάλη παρέα με όλη αυτή την υπέροχη ομάδα, είναι ένας σοβαρός λόγος να κλείσεις την πόρτα και να πας να συναντήσεις το «Βρεγμένο σανίδι» και την «Ηello#Ελένη» τους στο bar «Λουκούμιv #10»!
Ταυτότητα παράστασης:
Συντελεστές:
Κείμενο: Γιάννης Βασιλειάδης
Σκηνοθέτης: Ζανό Ντάνιας
Μουσική: Πρόδρομος Μακρίδης
Χορογραφίες: Γιόγια Ταμπακάκη
Τραγούδια: Ηφαιστίων Βαξεβανέρης
Μουσική και σκηνική επιμέλεια: Μαρία Νόρμαν
Ηχογράφηση: Studio S Lab-Σπύρος Κολαΐτης
Φωτογραφίες: Ζώης Τριανταφύλλου-Σφακιανάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Νερίνα Καμπασάκη
Προβολή-επικοινωνία: Νατάσα Παππά
Ερμηνεύουν:
Μενέλαος ο Δημήτρης Γιώτης
Ελένη η Γεωργία Σιακαβάρα
Γριά-Κορυφαία η Μαρία Δρακοπούλου
Θεονόη-Αιγύπτιος Αγγελιοφόρος ο Βασίλης Σαμαριτάκης
Τεύκρος-Σπαρτιάτης αγγελιοφόρος-Βασιλιάς Θεοκλύμενος ο Ζανό Ντάνιας.
Ημέρες & ώρες παραστάσεων:
Δευτέρα 25 Ιουνίου 2018 στις 21.30
Δευτέρα 2 Ιουλίου 2018 στις 21.30
Δευτέρα 9 Ιουλίου 2018 στις 21.30
Δευτέρα 16 Ιουλίου 2018 στις 21.30
Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018 στις 21.30
Δευτέρα 30 Ιουλίου 2018 στις 21.30
Διάρκεια: 75′
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: 10,00 ευρώ (με ποτό)
Για κρατήσεις θέσεων-πληροφορίες: 690 9094413 (από τις 12.00 έως τις 20.00)
Loukoumi #10
Oδός Αγίου Φιλίππου 7.
Mετρό Μοναστηράκι.
Επίσημο site Loukoumi#10: https://loukoumibar.gr/
Facebook group παράστασης: https://www.facebook.com/groups/165968130918394/
Θα ακολουθήσει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.
Μια βραδιά με θέα την Ακρόπολη και το Θησείο, ενώ κρατάς το ποτό και γελάς με τις περιπέτειες του Μενέλαου και της Ελένης και έπειτα έχεις τη χαρά να γίνεις μια μεγάλη παρέα με όλη αυτή την υπέροχη ομάδα, είναι ένας σοβαρός λόγος να κλείσεις την πόρτα και να πας να συναντήσεις το «Βρεγμένο σανίδι» και την «Ηello#Ελένη» τους στο bar «Λουκούμι»!
Αγγελική Μπάτσου
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)
- Εντρυφώντας στην “Υψηλή μαγειρική των σχέσων”, σε σενάριο Βίλης Σωτηροπούλου και σκηνοθεσία Κέλλυς Σταμουλάκη, στο Θέατρο της Ημέρας - 27 Νοεμβρίου 2024
- Συνέντευξη στη θεατρική ομάδα της παράστασης “Το αίμα νερό γίνεται” - 9 Μαΐου 2023
- «Δε μείναν λόγια», το νέο τραγούδι, της ερμηνεύτριας Ζωή Λιαντράκη - 28 Απριλίου 2023
Καμία κριτική