Ο Γιάννης Δρίτσας μοιράζεται τις σκέψεις και τα όνειρά του μέσα από δώδεκα ερωτήσεις της Αγγελικής Μπάτσου για το kallitexnes.gr.
– Πείτε μας λίγα λόγια για το θεατρικό έργο “Η Γραμμή”, στο οποίο παίζετε αυτόν τον καιρό και για τον χαρακτήρα που υποδύεστε.
Γιάννης Δρίτσας: Tο έργο είναι μαύρη κωμωδία και πραγματεύεται την ανάγκη του ανθρώπου να άρξει, προκειμένου να υπάρξει. Ο χαρακτήρας ο δικός μου, είναι ένας από τέσσερις διαφορετικούς τύπους ανδρών, ο οποίος χρησιμοποιεί την πονηριά προκειμένου να πετύχει τον στόχο του.
– Ποιές ομοιότητες και ποιές διαφορές υπάρχουν ανάμεσα στον χαρακτήρα που υποδύεστε (Στέφεν) και εσάς ως ηθοποιού και προσωπικότητας;
Γιάννης: Θέλω να πιστεύω πως δεν υπάρχει καμία σχέση! Είμαι οπαδός της εξυπνάδας και όχι της πονηριάς!
– Εσείς πιστεύετε ότι όντως πρέπει να υπάρχουν γραμμές που να οριοθετούν καταστάσεις και να χωρίζουν σε διάφορα επίπεδα τους ανθρώπους; Ή ίσως τα κριτήρια για να κρίνουμε σωστά κάποιον ή κάτι θα έπρεπε να είναι διαφορετικά;
Γιάννης: Ευθείες γραμμές δεν συναντά κανείς εύκολα στη φύση! Το θέμα των ορίων είναι ένα πολύ λεπτό ζήτημα, όπως και η κρίση ως προς την ορθότητά τους ή όχι. Θα έπρεπε πρώτα να μπορούμε να ορίσουμε την έννοια του σωστού και του λάθους… πράγμα που αδυνατώ να πράξω δημοσίως, γιατί θεωρώ πως είναι πράξη υβριστική. Για να το κάνει κάποιος αυτό πρέπει να είναι άμεμπτος… και δεν διακρίνομαι γι αυτό.
– Πιστεύετε ότι στη σημερινή κοινωνία και στην κοινωνία γενικά, πρέπει να πολεμάμε να κατακτήσουμε τους στόχους μας καθαρά με την αξία μας ή είστε της άποψης ότι πολλές φορές “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα” , όποιος κι αν είναι αυτός;
Γιάννης: Χωρίς να το ξέρω έχω μάλλον απαντήσει πιο πάνω, διαχωρίζοντας τη θέση μου από τον χαρακτήρα που υποδύομαι και ο οποίος χρησιμοποιεί ύπουλες μεθόδους για να πετύχει την πρωτιά. Πολύ σπάνια ο σκοπός θα αγιάσει τα μέσα και μόνο αν πρόκειται για ανιδιοτελείς πράξεις.
– Βλέποντας κανείς τη δουλειά σας, αντιλαμβάνεται ότι έχετε δράσει και επιδράσει και ως ηθοποιός και ως σκηνοθέτης. Τί αποκομίζει κανείς ως ηθοποιός και τί ως σκηνοθέτης; Υπάρχουν ομοιότητες και διαφορές στον τρόπο που αντιλαμβάνεται κάποιος τον ρόλο του ως επαγγελματίας σκηνοθέτης και ως ηθοποιός αντίστοιχα;
Γιάννης: Καταρχήν, σκηνοθετικώς έχω υπάρξει (προς το παρόν) μόνο στο θέατρο και όχι πίσω από την κάμερα. Ως προς το τί αποκομίζει ο ηθοποιός και τί ο σκηνοθέτης, ποιές οι ομοιότητες και οι διαφορές στο πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας τη θέση του μέσα σε μια συνεργασία, σε πολύ γενικές γραμμές θεωρώ πως αν εξαιρέσουμε το ότι ο ένας εκτίθεται αμέσως στο κοινό και έχει κυρίως την ευθύνη του εαυτού του, ενώ ο άλλος εκτίθεται εμμέσως, έχοντας όμως την ευθύνη του συνόλου, λίγο ή πολύ έχουν ομοιότητες σε διαφορετικά όμως επίπεδα. Συνηθίζω δε να τους παρομοιάζω με την ορχήστρα και τον διευθυντή της, όπου ο ένας συνθέτει τους μουσικούς, ενώ ο κάθε μουσικός ξεχωριστά συνθέτει τους πολλαπλούς παράγοντες που υπάρχουν κάθε φορά, προκειμένου να ερμηνεύσει με το μουσικό όργανό του ή τη φωνή του.
– Η οικονομική κρίση, η οποία έχει αναταράξει κάθε είδους θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία χρόνια, πιστεύετε ότι μπορεί να έχει και κάποια θετική επίδραση στο πώς αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει ο καλλιτέχνης τα πράγματα και τις αποφάσεις του;
Γιάννης: Όχι μόνον ο καλλιτέχνης, αλλά ο καθένας μας μέσα σ΄αυτήν την οικονομική δίνη, έχει μια ευκαιρία να επαναπροσδιορίσει τις αξίες του και να απομυθοποίησει την ύλη.
– Τί έχει μεγαλύτερη σημασία για εσάς; Το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον; Ποιά η δυναμική τους και πώς επιδρούν στη ζωή και στις αποφάσεις ενός καλλιτέχνη δημιουργού;
Γιάννης: Το παρελθόν μπορεί να λειτουργήσει μόνο διδακτικώς, το μέλλον μόνο με τη βοήθεια της φαντασίας και το παρόν είναι το μόνο πεδίο που μπορούμε να δράσουμε… και που μάλλον έχει τη μεγαλύτερη σημασία, γιατί μόνο το ΤΩΡΑ έχει ζωή και δυναμική.
– Τί περισσότερο ή λιγότερο πιστεύετε ότι προσθέτει ή αφαιρεί ανάλογα, στα θεατρικά δεδομένα το μοντέρνο θέατρο και γενικά ο σύγχρονος τρόπος αντιμετώπισης, θεατρικού σεναρίου, σκηνοθεσίας και απόδοσης ρόλων από τους ηθοποιούς;
Γιάννης: Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένας συγκεκριμένος “μοντέρνος” τρόπος, αλλά άνθρωποι με διαφορετική αισθητική. Κάθε εποχή είχε τους πρωτοπόρους της σε κάθε έκφανση της ζωής και όχι μόνο στην τέχνη, καθώς και εκείνους που ήθελαν μόνο να προκαλέσουν με ανούσιες υπερβολές, για να τραβήξουν την προσοχή των άλλων μια και δεν είχαν κάτι ουσιαστικό να επιδείξουν ως δημιουργοί.
– Θα ήθελα να μας πείτε από που εμπνέεστε και επηρεάζεστε, όσο αφορά τον τρόπο που σκηνοθετείτε και υποδύεστε τους ρόλους σας;
Γιάννης: Εμπνευστής μου είναι ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης της ιστορίας!!!…η ΖΩΗ…!!! Έχει ανυπέρβλητες εικόνες, ήχους και κάθε είδους αισθήσεις και συναισθήματα!
– Μια ερώτηση που πάντα ήθελα να κάνω. Μετά το πέρας κάθε παράστασης, τί μένει; Νιώθει ο ηθοποιός γεμάτος από την ενέργεια του κοινού ή σωματικά και ψυχικά στραγγισμένος;
Γιάννης: Εξαρτάται από το αν είχε θετικό αποτέλεσμα η παράσταση ή όχι…
-Αν είχατε τώρα την ευκαιρία να πραγματοποιηθούν άμεσα τρεις ευχές, ποιές θα ήταν αυτές και γιατί;
Γιάννης: Νομίζω ότι μου αρκεί μια ευχή: να πραγματοποιείται πάντα κάθε ευχή που θα κάνω! Πέρα όμως από την πλάκα, ειλικρινώς δεν ξέρω τί θα ζητούσα εκτός από υγεία!
– Τί να περιμένουμε από εσάς στο άμεσο μέλλον; Τί νέα σχέδια υπάρχουν στα σκαριά και τί υπάρχει σε εξέλιξη αυτή τη συγκεκριμένη περίοδο;
Γιάννης: Εκτός από τη σκηνοθεσία στο “Μέγας Ανατολικός μετά μουσικής” και τη συμμετοχή μου στη “Γραμμή“, βρίσκεται σε εξέλιξη μια σκηνοθεσία που ανέλαβα για την Παγκόσμια Ημέρα Χορού στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας. Γίνονται κάποιες άλλες συζητήσεις για πιθανές συνεργασίες, όμως είναι μη ανακοινώσιμες προς το παρόν.
– Σας ευχαριστώ πολύ για αυτή την συνέντευξη και σας εύχομαι πολλές επιτυχίες στα επόμενα καλλιτεχνικά σας βήματα.
Συνέντευξη: Αγγελική Μπάτσου
Επιμέλεια: Μαρία Αγγέλου
Αγγελική Μπάτσου
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)
- Εντρυφώντας στην “Υψηλή μαγειρική των σχέσων”, σε σενάριο Βίλης Σωτηροπούλου και σκηνοθεσία Κέλλυς Σταμουλάκη, στο Θέατρο της Ημέρας - 27 Νοεμβρίου 2024
- Συνέντευξη στη θεατρική ομάδα της παράστασης “Το αίμα νερό γίνεται” - 9 Μαΐου 2023
- «Δε μείναν λόγια», το νέο τραγούδι, της ερμηνεύτριας Ζωή Λιαντράκη - 28 Απριλίου 2023
Καμία κριτική