Μια νύχτα στο Life Theater  παρακολουθώντας το “Slip and tanga, WOW”, σε σκηνοθεσία Στέβης  Κούβαρη Μπουζιάνη

Γράφει η Μπάτσου Αγγελική
Oι kallitexnes.gr βρέθηκαν στο  Life Theater  για να παρακολουθήσουν την παράσταση  ” Slip and tanga, WOW”, σε  κείμενο και σκηνοθεσία Στέβης Κούβαρη Μπουζιάνη.

Σύμφωνα με το σημείωμα της σκηνοθέτιδας,  το συγκεκριμένο εγχείρημα πρόκειται για μια  μαύρη κωμωδία, soho style, διάσπαρτη από αριστοφανικά στοιχεία, η οποία βασίζεται σε πραγματική ιστορία. Και όντως ισχύει…Σε ερώτησή μας για το ποιο άτομο αποτέλεσε έμπνευση για όλο αυτό, η απάντηση ήταν ο Αντώνης Δαγκλής και το σερί των φόνων εναντίων ιερόδουλων που εκτέλεσε πίσω στα 1997. Κρατώντας αυτό ως πληροφορία, μπορεί κάποιος εύκολα να κατανοήσει το σκεπτικό καλλιτεχνικής απόδοσης ενός τέτοιου γεγονότος το οποίο αν και ανήκει στη σφαίρα παρελθοντικού χρόνου, συνεχίζει  ως κοινωνικό φαινόμενο να είναι πάντα επίκαιρο.

Όταν ένας δημιουργός αποφασίσει να μεταφέρει στη θεατρική σκηνή κάτι τόσο δύσκολο ως θεματολογία, πρέπει να έχει στη φαρέτρα του μπόλικη δόση από τα εξής συστατικά: χιούμορ μαζί με σοβαρότητα (όχι σοβαροφάνεια-δεν τη χρειάζεται κανείς τη σήμερον ημέρα), φαντασία, τόλμη και ειλικρίνεια στο να θίξει άμεσα τα κακώς κείμενα της σύγχρονης εποχής, πρωτοτυπία, εξαιρετικούς συνεργάτες. Στο θεατρικό που είδαμε βρήκαμε όλα αυτά κι ακόμα παραπάνω…

Υπόθεση

Ξημερώματα, δίνεις δικαιώματα. Έτσι ακριβώς και ο Δημοσθένης, αφού έχει εγκληματήσει σε πόρνες στη γωνία Σόλωνος και Σίνα, επιστρέφει στο μαγαζί του θείου Λούτσιο, όπου ερωτοτροπεί με τον έρωτα της ζωής του: τη Μιράντα, μια κούκλα βιτρίνας που έχει κλέψει από τον ιδιοκτήτη-κάτοχο-εραστή της. Τον δολοφονημένο ψυχίατρό του. Σε σταθερή συνομιλία γης με υπερπέραν, (το φάντασμα του γιατρού είναι πανταχού παρόν), ο Δημοσθένης έρχεται σε σύγκρουση με τη Λίτσα Μανίτσα που έχει δει το έγκλημα και τον κατηγορεί.

Ταυτόχρονα, ο θείος Λούτσιο θέλει να του γνωρίζει ένα σικάτο κορίτσι, ανιψιά μιας φίλης καλόγριας, την Πενέλοπα Κρούζα η οποία μοιάζει τελικά πιο πολύ με τον Σωτήρη Μουστάκα. Τελικά, το φάντασμα της κάθε Μιράντας (κούκλας, ιερόδουλης, παγιδευμένης γυναίκας) έρχεται για να μιλήσει εκ μέρους όλων των γυναικών που έμαθαν τόσο εύκολα να επιβιώνουν αλλά ξέχασαν πώς να ζήσουν. Τελικά, ζωή και θάνατος, είναι ένα τσιγάρο δρόμος…

84052542_636678490498125_2291687492790779904_n

Κριτική

Μέσα από ένα θέαμα που παντρεύει black humor, ρεαλισμό μαζί με μια γερή μείξη φαντασίας, κοινωνικό προβληματισμό και χρησιμοποιεί κούκλες βιτρίνας και φαντάσματα, η συγγραφέας και σκηνοθέτιδα Στέβη Κούβαρη Μπουζιάνη, κατορθώνει να περάσει πολλά μηνύματα που αφορούν τη γυναίκα. Κάθε γυναίκα. Ανεξάρτητα ηλικίας, οικονομικής επιφάνειας, επαγγέλματος, εμφάνισης. Μέσα από τους πρωταγωνιστές της τεστάρει και οριοθετεί τα δικαιώματα, τις ελευθερίες, και κυρίως την αξία του θηλυκού δυναμικού μέσα σε μια κοινωνία. Ο τελικός μονόλογος του θεατρικού, αποτελεί ουσιαστικά το γυναικείο μανιφέστο ενάντια σε όλους όσους έχουν μέσα από το πέρασμα της ιστορίας φιμώσει μια φωνή που έχει κάθε δικαίωμα να ακουστεί. Για όλους αυτούς τους λόγους, το αποτέλεσμα είναι κάτι εξαιρετικά νεωτεριστικό, ενδιαφέρον και χτυπάει κατευθείαν στο στόχο. Πολλά μπράβο για την τόσο ξεχωριστή αυτή ιδέα. Ευχόμαστε τα καλύτερα στην πολυτάλαντη σκηνοθέτιδα και είμαστε εν αναμονή νέων της δημιουργιών!

Ο Διονύσης Ζάχος ως Δημοσθένης,  στη συγκεκριμένη παράσταση ξεφεύγει ως ρόλος σε σχέση με εκείνους που μας έχει συνηθίσει ως τώρα και μεταμορφώνεται σε ένα προβληματικό παιδί της διπλανής πόρτας. Το μεγάλο του ταλέντο ως μίμος-κωμικός, προβάλλει έντονα στη διάρκεια του θεατρικού, ιδιαίτερα σε στιγμές αυτοσχεδιασμού, οι οποίες είναι γεμάτες χιούμορ και εξυπνάδα. Πέρα τούτου, σε καθαρά ερμηνευτικό επίπεδο, γίνεται ένας σειριακός δολοφόνος που κατορθώνει να κερδίσει την προσοχή και τη συμπάθεια του κοινού του. Εξαιρετικό εκτόπισμα και λάμψη, δυναμική παρουσία, ταλέντο και επικοινωνία με το κοινό του.

Ο Παναγιώτης Μπερλής, ως θείος Λούτσιο, σοβαρός, επιβλητικός, ντυμένος στα μαύρα, γίνεται ο τέλειος μαφιόζος της νύχτας. Η παρανομία είναι στο αίμα του, το ίδιο και η έννοια της φαμίλιας…γι αυτό και προστατεύει ως εσχάτων τον ανιψιό του Δημοσθένη, προσπαθώντας να του βρει μέχρι και σύντροφο. Έντονη παρουσία και εκτόπισμα, υπέροχη φωνή και ο μόνος εξισορροπητικός παράγοντας της παράστασης από άποψη ρόλου.

83889191_636686807163960_8683995105926840320_n

Ο Διονύσης Ζάχος ως Δημοσθένης,  στη συγκεκριμένη παράσταση ξεφεύγει ως ρόλος σε σχέση με εκείνους που μας έχει συνηθίσει ως τώρα και μεταμορφώνεται σε ένα προβληματικό παιδί της διπλανής πόρτας. Το μεγάλο του ταλέντο ως μίμος-κωμικός, προβάλλει έντονα στη διάρκεια του θεατρικού, ιδιαίτερα σε στιγμές αυτοσχεδιασμού, οι οποίες είναι γεμάτες χιούμορ και εξυπνάδα.

Ο Νίκος Γινάργυρος, το φάντασμα-ψυχίατρος, εισβάλλει στην πλοκή και συνομιλεί με τον δικό του μεταφυσικό τρόπο με την κούκλα του και με τον ταραγμένο νου του Δημοσθένη. Σοβαρός μα και παράφορος, κλεισμένος μέσα σε μια πυρετώδη ψυχιατρική ανάλυση ορολογιών, προσπαθεί να βρει το πώς και το γιατί μέσα σε ένα παιχνίδι ζωής-θανάτου. Ενδιαφέρων και ιδιαίτερος τόσο ως παρουσία όσο και ως ρόλος, κερδίζει τις εντυπώσεις.

Η Γιώτα Βοζίκη ως Λίτσα Μανίτσα, έρχεται και στην κυριολεξία τα σπάει όλα. Με την κίνηση και την αργκό που συναντά κανείς σε μια ιερόδουλη, η ντόμπρα και τσαούσα αυτή γυναίκα έρχεται σε αντιπαράθεση με τον Δημοσθένη από το πρώτο λεπτό γιατί τον κατηγορεί για τις δολοφονίες. Παρουσία και προσωπικότητα δυναμίτης, η ερμηνεύτρια αυτή είναι το πιπέρι της παράστασης…τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που εμφανίζεται η Πενέλοπα Κρούζα, ή κοινώς ο Νίκος Αποστολίδης ο οποίος λαμβάνει επίσης την ονομασία Σωτήρης Μουστάκας (ευγενική χορηγία του Δημοσθένη- Διονύση Ζάχου). Ντυμένος γυναίκα η οποία όντως ομοιάζει σε θαυμαστό βαθμό με τον γνωστό Έλληνα ηθοποιό, ο πρωταγωνιστής έρχεται για να μπερδέψει παραπάνω τα ήδη μπερδεμένα πράγματα. Εξαιρετικός κωμικός, μαζί με τον Διονύση Ζάχο, φωτίζουν την παράσταση με την απίστευτη αίσθηση χιούμορ που αποπνέουν.

Η Ελευθερία Ροβολή, ως Κασσάνδρα Πέσοβιτς, συμβολίζει μέσα από έναν σπαρακτικό μονόλογο όλες τις φωνές που σώπασαν και απέμειναν νεκρές σαν τις κούκλες βιτρίνας που τόσο λάτρεψε ο ψυχίατρος και ο Δημοσθένης. Αν μπορούσαν οι δολοφονημένες ιερόδουλες να μιλήσουν τι θα μας έλεγαν;  Η απάντηση βρίσκεται ακριβώς σε αυτόν το μονόλογο. Γροθιά στην καρδιά και στη σκέψη, μέσα από μια ερμηνεία ψυχής.

Όλοι οι παραπάνω ερμηνευτές αξίζουν όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά πολλά μπράβο για την τόσο αξιόλογη προσπάθειά τους. Τους ευχόμαστε καλή συνέχεια σε ό,τι ετοιμάζουν και μόνο τα καλύτερα, γιατί ειλικρινά το αξίζουν!

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την εκπληκτική, μοντέρνα πρωτότυπη μουσική των Αstrodot. Με συντελεστές τους ταλαντούχους, εκπληκτικούς Tommie Bouzianis & Billy Knight, μαζί με τα backin’ vocals  της Xenia Tunes, η παράσταση αποκτά το τέλειο μουσικό, ροκ background που της ταιριάζει. Απλά υπέροχοι!

Το  Art Glance σκηνικού  και ενδυμάτων έργο του Βαγγέλη Μπουλά, του Γιώργου Ηλιάκη, και του Γιάννη Κλιμανόγλου, υπό τη γενική επίβλεψη της σκηνοθέτιδας, παραπέμπει σαφώς στο διάκοσμο και στο dressing code μιας περιοχής με μπαρ και ιερόδουλες. Αληθοφανής, ποιοτική δουλειά, πράγμα που φανερώνει την άρτια οργάνωση της παράστασης. Μπράβο και σε αυτή την ομάδα!

Έπειτα από δύο μήνες επιτυχημένης πορείας, η τελευταία παράσταση είναι την Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου. Με την ευχή να ξαναδούμε το υπέροχο αυτό team, ευχόμαστε η έμπνευση και η όρεξη για δημιουργία να είναι πάντα κοντά σε κάθε άτομο που δούλεψε για να ανέβει επί σκηνής το θεατρικό αυτό.

Η αμεσότητα, η ειλικρίνεια και το ταλέντο της Στέβης Κούβαρη Μπουζιάνη στα σίγουρα δε θα σταματήσει το μαγικό ταξίδι της στον κόσμο του θεάτρου. Εν αναμονή λοιπόν σε ό,τι νέο σίγουρα μας ετοιμάζει.

Και μην ξεχνάτε…αυτή είναι η τελευταία Τετάρτη. Σπεύσατε λοιπόν!

Συντελεστές παράστασης

Πρωταγωνιστεί ο Διονύσης Ζάχος (Δημοσθένης)

Παναγιώτης Μπερλής (θείος Λούτσιο)

Νίκος Γινάργυρος (Ψυχίατρος)

Γιώτα Βοζίκη (Λίτσα Μανίτσα)

Νίκος Αποστολίδης (Πενέλοπα Κρούζα)

Ελευθερία Ροβολή (Κασσάνδρα Πέσοβιτς)

Κείμενο – Σκηνοθεσία: Στέβη Κούβαρη Μπουζιάνη

Πρωτότυπη Mουσική: ASTRODOT – Tommie Bouzianis & Billy Knight (Backin’ vocals Xenia Tunes)

Art Glance σκηνικού – ενδυμάτων: Βαγγέλης Μπουλάς, Γιώργος Ηλιάκης, Γιάννης Κλιμανόγλου

Photos: Βασίλης Ψαρρός

Εισιτήριο: 12 κανονικό,

Ανέργων, AMEA, Ατέλεια 8

Προπώληση Viva.gr. & Τηλ.: 2114051423

Αγγελική Μπάτσου

Αγγελική Μπάτσου

Γεννήθηκα πριν αρκετά καλοκαίρια (κι άλλους τόσους χειμώνες)στην Αθήνα. Είχα την τιμή να μεγαλώσω στους Αγ.Αναργύρους,όπου έζησα τα ομορφότερα παιδικάχρόνια σε μια τεράστια αυλή,παρέα με τα γατιά μου και δυο ζευγάρια παππούδες και γιαγιάδες που πάντα θα υπεραγαπώ.Έπειτα ήρθε η Γαλλική Φιλολογία,επιπλέον σπουδές σε γλώσσα και μετάφραση και η οικογένεια. Δεν σταμάτησα όμως ποτέ να είμαι παιδί της ποίησης,της λογοτεχνίας,της ζωγραφικής και της μουσικής και το όνειρό μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,ήταν να ταξιδέψω σ’όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στο Θιβέτ!
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Αγγελική Μπάτσου

Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)