Tραγουδώντας μαζί με τον Σταύρο Χαλιαμπάλια στη μουσική σκηνή Σφίγγα

Γράφει η Μπάτσου Αγγελική

Την Πέμπτη στις 26 Δεκεμβρίου, στις 9:30 μ.μ., στη μουσική σκηνή Σφίγγα, ο νέος ερμηνευτής και συνθέτης  Σταύρος Χαλιαμπάλιας μας προσκαλεί όλους σε μία μουσική παράσταση με τίτλο “Τραγουδώντας μαζί”.

Μέσα από την προσωπική του δισκογραφία με τίτλο  “Αν ξέρει η νύχτα”,, σε μουσική δική του και στίχους της Λίνας Δημοπούλου, μα και με ένα πλούσιο ρεπερτόριο ελληνικής μουσικής που αγγίζει τόσο τη λαϊκή όσο και την έντεχνη σκηνή, ο καλλιτέχνης μας θα μοιραστεί μαζί μας τραγούδια που αγαπά.  Ένα πρόγραμμα με πανέμορφες επιλογές από τον Απόστολο Καλδάρα και τον Σταύρο Κουγιουμτζή μέχρι τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Άκη Πάνου κι από την παράδοση μέχρι το σήμερα, το οποίο θα ξυπνήσει παλιές αναμνήσεις, θα δημιουργήσει συγκίνηση και νοσταλγία και σίγουρα θα σιγοτραγουδηθεί από όλους μας.

Αν ξέρει η νύχτα, τότε σίγουρα μας οδηγεί στη Σφίγγα όπου τραγουδάμε όλοι μαζί, μια μεγάλη παρέα, μελωδίες που άφησαν εποχή και γράφτηκαν στη μνήμη και στην καρδιά του καθενός από εμάς. Ο πιο ωραίος γιορτινός, μουσικός προορισμός λοιπόν, έχει ανοίξει για εσάς τις φιλόξενες πόρτες του και σας περιμένει για να διασκεδάσετε με κάτι τόσο ενδιαφέρον και ποιοτικό.

Οι kallitexnes.gr, είχαν τη χαρά να συνομιλήσουν με τον νέο αυτό καλλιτέχνη, ο οποίος μας άνοιξε τη σκέψη και την ψυχή του και μας μίλησε για τον κόσμο της μουσικής, τις σκέψεις και τα όνειρά του. Ας τον γνωρίσουμε λοιπόν καλύτερα, μέσα από τη συνέντευξη που ακολουθεί!

Οι kallitexnes.gr καλωσορίζουν έναν εξαιρετικά ταλαντούχο νέο ερμηνευτή, τον Σταύρο Χαλιαμπάλια. Πώς ακριβώς Σταύρο, ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με την εκκλησιαστική μουσική και τη μουσική γενικά; Ποιες ήταν οι πρώτες σου επιρροές;

Η ενασχόληση μου με την εκκλησιαστική Βυζαντινή μουσική ξεκίνησε στην ηλικία των εννέα χρόνων μου, όταν έκανα το χατήρι στη γιαγιά μου να την ακολουθήσω σε ένα από τα μαθήματα της, και την ευχαριστώ γι’ αυτό. Πάντα όμως, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήθελα να ακούω μουσική από το ραδιόφωνο ή κασετόφωνο, με παραδοσιακή μουσική ή με Βυζαντινούς ύμνους.

Τι αναμνήσεις κρατάς από τα πρώτα σου μουσικά βήματα; Με ποια τραγούδια ξεκίνησες την πορεία σου ως καλλιτέχνης;

Θυμάμαι τον εαυτό μου παιδάκι να τραγουδάω στη “Θρακική χορωδία” της Ορεστιάδας απ’ όπου και κατάγομαι, να μαθαίνω τα πρώτα παραδοσιακά τραγούδια του τόπου μου απο τον δάσκαλο της χορωδίας αλλά και δάσκαλο μου στο δημοτικό κ. Μόσχο Μαγγίρα. Συνεπώς, τα πρώτα τραγούδια που τραγούδησα ήταν παραδοσιακά και δη θρακιώτικα.

Ως μουσικοδιδάσκαλος βυζαντινής μουσικής και γενικά ως άτομο που έχει εμβαθύνει ιδιαίτερα στην ψαλτική τέχνη, πώς το συγκεκριμένο άκουσμα έχει επηρρεάσει την προσωπική σου δημιουργία;

Η Βυζαντινή μουσική είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχής και της ζωής μου και ως τέτοια, αντανακλά άμεσα στην καλλιτεχνική μου πορεία στο τραγούδι. Έχω κρατήσει τα στοιχεία που θεωρώ ότι διανθίζουν τον τρόπο ερμηνείας μου, καταβάλλοντας όμως προσπάθεια να παραμείνουν διακριτά και περιορισμένα, έτσι ώστε να γίνει σύμπραξη και όχι επικάλυψη αυτών των δύο “διαφορετικών” μουσικών κόσμων. Αυτό θεωρώ ότι το κατάφερα με την  βοήθεια και τη συμβολή της δασκάλας μου στη φωνητική, κα. Αμαλία Βίνος και την ευχαριστώ για αυτό και όχι μόνο. Δημιούργησα λοιπόν το δικό μου προσωπικό στυλ και ερμηνευτικό “χαρακτήρα”, στηριζόμενος στα βιώματα και στις επιρροές μου.

Αληθεύει  ότι ασχολείσαι πολλά χρόνια τώρα  με το ούτι και το πολίτικο λαούτο (lavta). Τι ήταν αυτό που σε έσπρωξε προς τη συγκεκριμένη επιλογή και τι το ξεχωριστό παρουσιάζουν για εσένα τα δύο αυτά μουσικά όργανα;

Όπως προανέφερα, βυζαντινή και παραδοσιακή μουσική είναι δύο στοιχεία που είναι συνυφασμένα με τη μουσική μου ιδιοσυγκρασία. Το ούτι και η λάφτα (πολίτικο λαούτο) είναι έγχορδα όργανα που μπορούν να αποδώσουν όλα τα μουσικά διαστήματα. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που με έκανε να ασχοληθώ μαζί τους καθότι είναι και συγγενικά στο ηχόχρωμα και στον τρόπο παιξίματος. Το ούτι είναι τυφλό ή αλλιώς “άταστο” όργανο όπως και το βιολί που σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάποιος οδηγός παρά μόνο νοητός, για να ξέρεις που να τοποθετήσεις τα δάχτυλα σου, και αυτό είναι μαγικό. Η λάφτα δε, είναι το μόνο λαούτο που έχει περισσότερους μπερντέδες (μετακινούμενα τάστα) απο τα υπόλοιπα, με αποτέλεσμα να μπορεί να παίξει “δύση και ανατολή” και αυτό είναι κάτι που με συναρπάζει αλλά και με βοηθά ιδιαίτερα στα τραγούδια μου.

Πώς ακριβώς οδηγήθηκες από την καθαρά βυζαντινή μουσική, στο να συνθέσεις και να τραγουδήσεις τόσο δικά σου όσο και δημιουργήματα άλλων σπουδαίων μουσικών;

Δε θεωρώ ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να έχει φραγμούς ή ενδοιασμούς στο τι θα τραγουδήσει ή με ποιό είδος μουσικής θα ασχοληθεί. Η μουσική είναι μία με πολλές εκφάνσεις και το μουσικό ταξίδι είναι γεμάτο προκλήσεις και απρόβλεπτες συναντήσεις. Θεωρώ ότι η μετάβαση μου απο τη βυζαντινή και παραδοσιακή μουσική σε άλλα είδη ήταν μια απόλυτα φυσιολογική, για εμένα, εξέλιξη  και οι βάσεις που είχα λόγω της ενασχόλησης μου με αυτήν, με βοήθησαν ιδιαίτερα στα μετέπειτα μουσικά μου βήματα και αναζητήσεις. Η σημερινή ελληνική μουσική, βασίζεται κατά ένα μεγάλο μέρος και έχει επηρεαστεί αρκετά από τη βυζαντινή μουσική άλλωστε, οπότε δε θεωρώ ότι έκανα άλμα στο κενό, απλώς εξελίχθηκα μουσικά.

Παρουσίασε μας, αν θέλεις, την ομάδα των συνεργατών-μουσικών που θα παίξουν μαζί σου στη μουσική σκηνή Σφίγγα, την Πέμπτη, 26/12/2019, στο πρόγραμμα που έχει ονομαστεί “Τραγουδώντας μαζί”.

Με μεγάλη μου χαρά! Στο μπουζούκι μαζί μου είναι ο ταλαντούχος Φίλιππος Τρίπης. Στην κιθάρα ο εξαιρετικός και πολυδιάστατος, Θεοδόσης Συκιώτης. Στα πλήκτρα, ο «μαγικός» Κωνσταντίνος Αλούπης και τέλος, όπου χωρίς αυτόν δεν θα ήταν πλήρης η ομάδα, στα κρουστά, σε ένα διάλειμμα από τις μουσικές σπουδές του στην Αμερική,  ο Στέφανος Αθηναίος. Τους ευχαριστώ όλους τους, με όλη μου την ψυχή και την καρδιά για την τιμή που μου κάνουν να παίζουν μαζί μου, για όλα όσα προσφέρουν και τους διαβεβαιώ ότι έχω πλήρη επίγνωση ότι χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα ήταν ίδιο.

Η πρώτη σου δισκογραφική δουλειά ονομάζεται “Αν ξέρει η νύχτα” σε σύνθεση δική σου και σε στίχους Λίνας Δημοπούλου. Πες μας, αν θες, κάποια πράγματα γι αυτή.

Το “Αν ξέρει η νύχτα” δεν είναι η πρώτη μου δισκογραφική δουλειά, είναι όμως το πρώτο “μουσικό παιδί” μου, που με την απλόχερη και τιμητική προσφορά του ταλέντου της “νονάς” του, Κας Λίνας Δημοπούλου, με  έκανε εξαιρετικά ευτυχή. Η νύχτα για τον καθένα μας έχει τη δική της ομορφιά και γοητεία, έχει όμως σκοτάδι και σιωπή και ζητά επίμονα απαντήσεις. Περιμένει έτοιμη να πάρει εκδίκηση για όλες εκείνες τις σκέψεις, τις πράξεις και τα συναισθήματα που πάσχισες να κρύψεις όλη την ημέρα, να  ακούσει το βαθύ σου αναστεναγμό, αυτόν που βγαίνει από τα μύχια της ψυχής σου, να σε δεί να ομολογείς τις μεγάλες αλήθειες, αυτές που μάταια προσπαθείς να αποφύγεις. Μια τέτοια νύχτα γράφτηκε η μουσική αυτού του τραγουδιού, μια νύχτα με άλλα ανείπωτα, άλλα μισοειπωμένα και με συναισθήματα να συγκλονίζουν συθέμελα όλο μου το είναι. Οι στίχοι της Λίνας Δημοπούλου ήρθαν σαν τη λύτρωση που έρχεται με το φώς του ήλιου! Ήταν σαν να στάθηκε μπροστά μου, είδε μέσα στη ψυχή μου και αποτύπωσε στο χαρτί, με τον καλύτερο τρόπο, αυτά που ήθελα να φωνάξω μέσα από τις νότες. Της είμαι ευγνώμων και την  ευχαριστώ πολύ για αυτό.

Σταύρος Χαλιαμπάλιας (photo credits Γιάννης Πεφάνης) 2(1)

Η νύχτα για τον καθένα μας έχει τη δική της ομορφιά και γοητεία, έχει όμως σκοτάδι και σιωπή και ζητά επίμονα απαντήσεις. Περιμένει έτοιμη να πάρει εκδίκηση για όλες εκείνες τις σκέψεις, τις πράξεις και τα συναισθήματα που πάσχισες να κρύψεις όλη την ημέρα, να  ακούσει το βαθύ σου αναστεναγμό, αυτόν που βγαίνει από τα μύχια της ψυχής σου, να σε δει να ομολογείς τις μεγάλες αλήθειες, αυτές που μάταια προσπαθείς να αποφύγεις.

Ποια ελληνικά μουσικά κομμάτια ή συνθέτες αποτελούν το σημείο εκκίνησής σου και τη βασικότερη έμπνευση;

Είναι πάρα πολλοί. Άλλωστε το ελληνικό μουσικό στερέωμα δεν φείδεται καλλιτεχνών και δημιουργών. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιους που με επηρέασαν ιδιαίτερα, θα έλεγα ότι χρωστάω πολλά στους αείμνηστους Νίκο Παπάζογλου, Αντώνη Βαρδή, Άκη Πάνου και Στέλιο Καζαντζίδη. Από τους σημερινούς, σέβομαι και εκτιμώ πάρα πολλούς, μαθαίνω από πολλούς περισσότερους και ευελπιστώ να συνεργαστώ με αρκετούς από αυτούς κάποια στιγμή στη μουσική μου διαδρομή.

Μέσα από όλες τις μουσικές συνεργασίες που είχες κατά καιρούς, ποιες ήταν αυτές που έμειναν ως όμορφη εμπειρία στην καρδιά και στη σκέψη σου;

Θεωρώ κάθε μουσική μου συνεργασία ξεχωριστή γιατί πραγματικά έτσι είναι. Σε κάθε μουσική σύμπραξη “δίνεις και παίρνεις”, μοιράζεσαι κομμάτι του εαυτού σου με τους μουσικούς σου όπως και με τους άλλους συναδέλφους τραγουδιστές-ερμηνευτές. Μια όμορφη εμπειρία ήταν όταν είχα την χαρά και την τιμή να συνεργαστώ με τον Παντελή Θαλασσινό και τον Βασίλη Σκουλά στο φεστιβάλ νεολαίας του Άρδα ποταμού στον τόπο καταγωγής μου διότι με τον μεν πρώτο, μεγάλωσα με τα κομμάτια του και τον δεύτερο τον γνώρισα στην Κρήτη, όπου σπούδαζα, και τον λάτρεψα ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη.

Τι αποτελεί για εσένα πηγή έμπνευσης και δημιουργίας και τι σε καθορίζει ως άνθρωπο ο οποίος δρα και επιδρά ως καλλιτέχνης;

Πηγή έμπνευσης και δημιουργίας μπορεί να σταθεί το οποιοδήποτε ερέθισμα στην καθημερινότητα μας. Μια εικόνα, ένας ήχος, ένα συναίσθημα, ένα πρόσωπο, οτιδήποτε. Το θέμα είναι να έχεις τα μάτια σου και τη καρδιά σου δεκτικά σε αυτά τα ερεθίσματα και να επιτρέψεις στη ψυχή και στο μυαλό σου να τα μετατρέψει σε νότες και στίχους.

Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται να έχει ως αρετές ένας νέος καλλιτέχνης ο οποίος αποφασίζει να ασχοληθεί με το τραγούδι και τη μουσική γενικά; (πέρα από το ταλέντο, φυσικά)

Να έχει ήθος και προσωπικότητα. Να σέβεται τον εαυτό του πρώτα και μετά τους γύρω του και να υπηρετεί πιστά και με πάθος αυτό που κάνει.

Πες μας, αν θες, ως χαρακτήρας, τι σε κάνει πιο χαρούμενο και τι σε στεναχωρεί περισσότερο σ’ αυτή τη ζωή.

Νιώθω χαρούμενος όταν η οικογένεια μου και οι άνθρωποι που αγαπώ και νοιάζομαι είναι καλά και ευτυχισμένοι, ειδικά αν κατάφερα να συμβάλλω σε αυτό. Στεναχωριέμαι όταν αντικρίζω ανθρώπους αγνώμονες και υποκριτές. Μ’ αρέσει να μπορώ να κοιτώ κάποιον στα μάτια και απεχθάνομαι το αντίθετο. 

Ποια η θέση του έρωτα και της αγάπης στη ζωή σου; Θεωρείς ότι υπάρχει σαφής διαχωρισμός αυτών των δύο σε καθαρά θρησκευτικό/φιλοσοφικό επίπεδο;

Πιστεύω πως έρωτας και αγάπη είναι δυο έννοιες, με σχέσεις επακόλουθες και συμπληρωματικές σε κάποιον βαθμό. Το να αγαπώ δεν συνεπάγεται αυτόματα ότι είμαι και ερωτευμένος. Αν όμως είμαι ερωτευμένος και αυτό το συναίσθημα είναι δυνατό, καταλυτικό και αδιαπραγμάτευτο, τότε η φυσική του εξέλιξη είναι η αγάπη που δυναμώνει με τα χρόνια και στεριώνει γιατί την στηρίζουν πια περισσότερα πράγματα από το αρχικό πάθος και τον ενθουσιασμό.  Για παράδειγμα, αγαπώ τη μουσική και αυτό είναι αποτέλεσμα ενός αρχικού έρωτα που τελεσφόρησε και απέδωσε καρπούς. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τον άνθρωπο που θα έχω δίπλα μου. Γενικά θεωρώ ότι ο έρωτας και η αγάπη είναι ζωογόνα συναισθήματα, δίνουν νόημα στη ζωή μας, μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους και ομορφαίνουν τον κόσμο μας.

Μοιράσου μαζί μας κάποια από τα όνειρά σου όσον αφορά εσένα τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά.

Ονειρεύομαι ο κόσμος να αγαπήσει τα τραγούδια μου και τη δουλειά μου και μέσα σε αυτά να ανακαλύπτει τον εαυτό του, να ψυχαγωγείται και να ευφραίνεται η ψυχή του. Να συνεχίσει να με αγαπά και να με στηρίζει για να μου δίνει τη δύναμη να τον ψυχαγωγώ. Τα προσωπικά μου όνειρα θα μου επιτρέψετε να παραμείνουν προσωπικά!

Και για το τέλος, ας κρατήσουμε έναν στίχο από το αγαπημένο σου τραγούδι,  και μια ευχή.

“Αν ξέρει η νύχτα μυστικά στα όνειρα τα λέει”. Μη σταματάτε να ονειρεύεστε και να κυνηγάτε τους στόχους σας! Δεν μπορείτε να φανταστείτε για πόσα πράγματα είστε ικανοί. Εύχομαι καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά σε όλους  σας με υγεία, ευτυχία, αγάπη και ειλικρίνεια στις σχέσεις σας.

αφίσα 

Στοιχεία μουσικής παράστασης

Μουσική σκηνή Σφίγγα

Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής

(είσοδος στον πεζόδρομο Κιάφας 13)

Τηλέφωνο κρατήσεων: 2114096149, 6987844845

sfigamusic@gmail.com

Ώρα έναρξης: 21:30

Είσοδος 13 ευρώ με μπύρα/κρασί

 

Αγγελική Μπάτσου

Αγγελική Μπάτσου

Γεννήθηκα πριν αρκετά καλοκαίρια (κι άλλους τόσους χειμώνες)στην Αθήνα. Είχα την τιμή να μεγαλώσω στους Αγ.Αναργύρους,όπου έζησα τα ομορφότερα παιδικάχρόνια σε μια τεράστια αυλή,παρέα με τα γατιά μου και δυο ζευγάρια παππούδες και γιαγιάδες που πάντα θα υπεραγαπώ.Έπειτα ήρθε η Γαλλική Φιλολογία,επιπλέον σπουδές σε γλώσσα και μετάφραση και η οικογένεια. Δεν σταμάτησα όμως ποτέ να είμαι παιδί της ποίησης,της λογοτεχνίας,της ζωγραφικής και της μουσικής και το όνειρό μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,ήταν να ταξιδέψω σ’όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στο Θιβέτ!
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Αγγελική Μπάτσου