Θέματα με την λέξη κλειδί ΘΕΑΤΡΟ.

Ποιος είναι ο Ορέστης Κυριάκος Πουλάκης και γιατί να τον γνωρίσουμε; Είναι γεννημένος σε θεατρική οικογένεια που χρονολογείται, περίπου, από τα μέσα του 20ου αι. Η γιαγιά του, η Άκληστις Γάσπαρη, ηθοποιός και θιασάρχης, ίδρυσε το 1965 το θέατρο Όρβο, στην οδό Βουκουρεστίου που λειτούργησε για τριάντα χρόνια και το 1966 το θερινό θέατρο Όρβο, στη Μαυρομματαίων. Το 1994 ίδρυσε, το θέατρο, στην οδό Κυψέλης 15. Το θέατρο αυτό, κουβαλάει την ιστορία 35 θεατρικών χρόνων και καλλιτεχνών. Μετά από 5 χρόνια αδράνειας, ο εγγονός της σπουδαίας ηθοποιού, Ορέστης Κυριάκος Πουλάκης, παίρνει τη σκυτάλη στα δικά του χέρια, του δίνει, ξανά,ζωή και το βαπτίζει “Lib’ro”.

Γράφει η Φωτεινή Βαμβούκη   Μετά το τέλος κάθε παράστασης, έρχεται στο νου μου και κάποια παροιμία. Καθώς έκλεινε η παράσταση «Βροχή στο τζάμι» που …

Δε βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι στην πραγματικότητα. Τα βλέπουμε σύμφωνα με το ποιοι είμαστε εμείς.

Τρεις νέοι ηθοποιοί, καθώς και ένας μουσικός, δραματοποιούν ιστορίες γυναικών, βασισμένες και εμπνευσμένες από μαρτυρίες και ντοκουμέντα. Στόχος τους, να φωτίσουν πτυχές που μας είναι άγνωστες ακόμη και σήμερα.

Η παράσταση αυτή και όλη της η φιλοσοφία, μοιάζει να στροβιλίζεται γύρω από ένα τρίγωνο: Πίστη-έρωτας-θάνατος. Κάθε θρησκεία και άνθρωπος, κάθε φιλοσοφία και θεωρία, υπόκεινται σε αυτόν τον κύκλο. Η αρχέγονη ροπή του ανθρώπου να στρέφεται προς κάτι ανώτερο από εκείνον, άσχετα με τις ονομασίες που του δίνει ανά χρονικές στιγμές (ξεκινώντας από την προϊστορική Μητέρα-Φύση και φτάνοντας στα μέτρα και τα σταθμά των σύγχρονων θρησκειών), τον έχει κατά καιρούς οδηγήσει τόσο σε απάτες, όσο και σε αυταπάτες.

Είμαστε ανόμοιοι και αυτή ακριβώς είναι η ομορφιά, γιατί μέσα από την ανομοιότητα μπορούμε να ανταλλάσσουμε τις ικανότητες και τις αρετές μας και να δημιουργήσουμε μια πολύ ωραία κοινωνία. Αν μπορεί ο άνθρωπος να είναι θεραπευτής σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο στο σωματικό, μα και στο ψυχικό και το πνευματικό, μπορεί να αλλάξει τον άξονα της αντίληψης του άλλου.

Η σκηνοθεσία του Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη προσφέρει τα πάντα στο σωστό μέτρο: γέλιο, εντυπωσιασμό, σκέψη, προβληματισμό, παραλληλισμό, μνήμες και τελικά ένα όραμα. Ανοιχτή σε κάθε είδους ερμηνεία, ελεύθερη και δυναμική ως ουσία, δεν κουράζει, δεν μπερδεύει, δεν στέκεται υπερβολικά σε κανένα πρόσωπο και σημείο. Σοφά μελετημένη, προσφέρει και προτρέπει. Δεν επιβάλλει. Ίσως γι΄αυτό τον λόγο γίνεται ιδιαίτερα αποδεκτή από όλους.

Παρακολουθήσαμε μία παράσταση που μας έκανε να χαμογελάσουμε και να περάσουμε καλά. Μας έβαλε και έναν μικρό προβληματισμό για το τι θέλει να ακούει από έναν άνθρωπο ο κόσμος, για το τι «οφείλουμε» να παρουσιάζουμε ως εικόνα στην κοινωνία, καθώς επίσης αναρωτηθήκαμε εάν είναι τελικά σκόπιμο να προσπαθεί να προσαρμόζεται κανείς σε τέτοιες νόρμες.

Ρόλοι απλοί και ταυτόχρονα τόσο σύνθετοι, οι οποίοι ζωντανεύουν ανθρώπους-όνειρα του σήμερα, ταυτίζοντας τους με ανθρώπους-όνειρα του χθες και όλοι μαζί γίνονται ένα. Μπλέκονται με τα δικά μας όνειρα που δεν κατάφεραν να πραγματοποιηθούν, σαν άλλα σκουπίδια κι αυτά… Όμως η ελπίδα παραμένει ακόμα μέσα μας ολοζώντανη, χτυπώντας μας το καμπανάκι για την ανθρώπινη συμπεριφορά.

«Ο Κοτσυφοπρίγκηπας και η Αηδονολαλούσα» είναι μια εναλλακτική θεατρική παράσταση που συνδυάζει το παιδικό θέατρο, τον σύγχρονο χορό, το μπαλέτο και τα ακροβατικά καθώς επίσης και το θέατρο σκιών με τον αγαπημένο μας Καραγκιοζοπαίχτη Άθω Δανέλλη που είναι αφηγητής του έργου μας μαζί με την νεράιδα Γαλαζένια, τον φύλακα άγγελο των δύο πουλιών μέσα σε αυτό το μαγικό τους ταξίδι…