Είδαμε την παράσταση «Η γκιλοτίνα» στο θέατρο «Τέσσερις εποχές»
Θεωρώ ότι η εμπειρία του Γιάννη Μόρτζου ως καλλιτέχνης, φάνηκε για άλλη μια φορά σε αυτή την παράσταση. Μέσα σε μια μικρή σκηνή, κατόρθωσε να χωρέσει τη ζωή τεσσάρων πρωταγωνιστών και την ιστορία μιας χώρας. Ένωσε τη ζωή με τον θάνατο και μας απέδειξε ότι η επίτευξη των ιδανικών, ακόμα και όταν υφίσταται τιμωρία ή αυτοτιμωρία, επιφέρει την κάθαρση. Τη λύτρωση από τους βρόγχους, που κλείνουν τη φωνή και την ανάσα.