Η ταινία “Fragmenta”, πραγματεύεται την εύθραυστη ισορροπία μεταξύ ζωής και θανάτου. Πρόκειται για μια φιλόδοξη προσπάθεια μ’ ενδιαφέρον θέμα και μεταφυσικές ανησυχίες, υπενθυμίζοντας στον καθένα μας πως η ζωή και ο θάνατος συνδέονται με μια λεπτή, εύθραυστη κλωστή ικανή να σπάσει σε κάθε λεπτό.
Βρεθήκαμε στην επίσημη πρεμιέρα της παράστασης “Η Ασπίς και το Συμπόσιο” στο θέατρο “Πέτρας” και πέρα από το γεγονός ότι είδαμε το έργο του Μενάνδρου σε συρραφή με ένα άλλο έργο του Λουκιανού, το ενδιαφέρον στρέφεται περισσότερο στους συγγραφείς και στην απόδοση των μεταφραστών, λόγω του ότι το κοινό δεν έχει ξαναδεί κάτι ανάλογο.
Η Σοφία Μουτίδου με αναλλοίωτο ταλέντο από την αρχή μέχρι το τέλος φέρει εις πέρας τον άκρως χιουμοριστικό ως και ξεκαρδιστικό μονόλογο του «Πολύ κακές λέξεις», με σαρκαστική διάθεση και τολμηρές πινελιές καυστικών σχολίων για τα κοινωνικά φαινόμενα.
Ως κεντρικό μήνυμα στη ταινία του Γιώργου Τριανταφύλλου αιωρείται η παρότρυνση στους ανθρώπους να αρχίσουν να εκτιμούν, να αποδέχονται, να αγαπούν, να συγχωρούν, να συνυπάρχουν και να ενυπάρχουν με ανθρωπιά.
Το Bam-Bam υπόσχεται να χαρίσει στους θεατές, δύο ώρες ασταμάτητου και αβίαστου γέλιου. Ανεκπλήρωτοι έρωτες, απρόσμενα μπερδέματα, παρεξηγήσεις και ξεκαρδιστικά ευτράπελα είναι τα στοιχεία της πιο τρελής φαρσοκωμωδίας του καλοκαιριού που θα σας χαρίσει μία ξεχωριστή, διασκεδαστική θεατρική βραδιά.
7 ηθοποιοί, ντυμένοι στα λευκά έρχονται για να μας διηγηθούν τα όνειρά τους. 7 μονόλογοι, 7 αυτοτελείς ιστορίες που θα καταλήξουν σε εφιάλτες, καθώς έρχονται αντιμέτωποι με τις πιο κρυφές επιθυμίες, τα πάθη και τις αδυναμίες τους. Οι ιστορίες που μας διηγούνται είναι ωμές, σκληρές, όπως και η ίδια η ζωή άλλωστε.
Από την πρώτη κιόλας σκηνή ο θεατής ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή αφού η μουσική του Ραχμάνιχοφ συνδυαστικά με τα ρούχα και με τα ρομαντικά αγγίγματα και βλέμματα, αντιπροσωπεύουν μια μακρινή από το τώρα περίοδο, που τόσο έχει εκλείψει από τις μέρες μας το συναίσθημα και η πηγαία επικοινωνία.
Δύο σκηνικά σώματα με απόλυτη χημεία μεταξύ τους, μία κιθάρα, μελωδίες και στίχοι από το ”Σύννεφο με παντελόνια” του Μαγιακόφσκι είναι τα κύρια συστατικά αυτής της καλλιτεχνικής σύνθεσης.
Το σκηνικό που επέλεξε η σκηνοθεσία του Νεκτάριου Μπουτεράκου είναι λιτό, σκοτεινό, με ρεαλιστικά αντικείμενα και με την αντίθεση άσπρου-μαύρου να κυριαρχεί και να υπογραμμίζει την ανατριχιαστικά ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα στον σκηνικό χώρο.
Η σκηνοθετική ματιά του DomenikPapaemmanouil σε συνδυασμό με το γεμάτο σασπένς σενάριο, δεν επιτρέπουν αποκαλύψεις για τις λεπτομέρειες της πλοκής της ιστορίας, ενώ με αυτόν τον τρόπο η ταινία τραβά το κοινό σαν μαγνήτης, εξάπτοντάς του την περιέργεια με την αίσθηση του απόκρυφου, του μυστήριου.
