Γράφει η θεατρολόγος Αναστασία Φιριππή

Στο σκοτεινό κόσμο του μυθιστορηματικού σύμπαντος που έχει δημιουργήσει ο Αugust Strindberg  βυθίστηκε η ποιοτική σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά και δημιουργήθηκε μία εξαιρετική θεατρική παράσταση. Ο λόγος, για το μονόπρακτο Pariah (1889) του Αugust Strindberg που έχει χαρακτηριστεί ως ο κυριότερος εκπρόσωπος του μοντέρνου θεάτρου.

Η οπτική που επιλέγει η σκηνοθεσία είναι εκείνη των ηρώων, μέσω του διαρκούς φωτισμού στο τραπέζι των συζητήσεων και μέσω αυτής καλεί τον θεατή να ακολουθήσει τον δαιδαλώδη κόσμο του μυαλού των δραματικών προσώπων και της αντίληψής τους για τον κόσμο.

Ο αποτελεσματικός φωτισμός, βυθίζει το λιτό σκηνικό σε ένα διαρκές ημίφως με δέσμες φωτός να καταδεικνύουν το μπερδεμένο τοπίο των σκέψεων των ηρώων. Η ατμόσφαιρα του σκοτεινού και του γκρίζου εντείνεται από τον ήχο του ανέμου και της καταιγίδας. Στο βάθος της σκηνής υπάρχει μία οθόνη, ένα μη πραγματικό-αντισυμβατικό παράθυρο στον σκηνικό χώρο ως ένα σύμβολο του αποκλεισμού των ηρώων από τον έξω κόσμο.

Τα κοστούμια σε σκούρους τόνους προσεκτικά εναρμονισμένα με το κλίμα της παράστασης, ακολουθούν τη παραπομπή στην ανάλογη με το θεατρικό μονόπρακτο εποχή, όντας συνυφασμένα με τα σκηνικά αντικείμενα, ώστε να προκαλείται στον θεατή η αναγκαία απόσταση.

Η σύνθεση της παράστασης δίνει την αίσθηση μιας κινηματογραφικής εικόνας. Οι δύο ηθοποιοί, Παναγιώτης Πανταζής και Αλέξανδρος Ψυχράμης, δείχνουν το υψηλό υποκριτικό τους επίπεδο όχι μόνο φωνητικά-ηχομορφικά αλλά και κινησιολογικά, μέσα από ελεγχόμενες μικρές κινήσεις, καθιστώντας ομιλούσες ως και τις λεπτές εκφράσεις του προσώπου τους. Κυριαρχούν οι μεγάλες παύσεις προσδίδοντας την αρμόζουσα αγωνία σε συνδυασμό με την απόλυτη ηρεμία, δύο έννοιες που αντιμάχονται συνεχώς στα έργα του Στρίντμπεργκ.

Υπάρχουν ενοχές κρυμμένες πίσω από κινήσεις και λόγια που ο καθένας από τους δύο ήρωες χειρίζεται διαφορετικά. Ο καθένας συνθέτει με τη δική του νότα το βαρύ κλίμα εξομολογητικής πλην όμως κατηγορηματικής διάθεσης των δύο αντρών.

Πρόκειται για παράσταση που αρχικά μοιάζει ξένη και αποστασιοποιημένη, στην συνέχεια όμως ο Θοδωρής Βουρνάς πετυχαίνει να  καλέσει τον θεατή να αφεθεί στην λογική των εικόνων που βρίσκονται στο μυαλό των ηρώων, αναζητώντας λύσεις και ελπίδα για επιβίωση στο βάθος ενός σκοτεινού κόσμου.


Αναλυτικές πληροφορίες από τον Οδηγό Θεάτρου

72432ef6-3bea-4b10-9b2a-d7b2de588e4cΠΑΡΙΑΣ του Αugust Strindberg
Κοινωνικό
σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Αναστασία Φιριππή

Αναστασία Φιριππή

Ονομάζομαι Αναστασία Φιριππή, είμαι θεατρολόγος, απόφοιτη του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου ασχολήθηκα ιδιαίτερα με μαθήματα σχετικά με την αποκωδικοποίηση του θεατρικού φαινομένου αλλά και των κινηματογραφικών ταινιών. Συχνά εμπλουτίζω τις γνώσεις μου παρακολουθώντας Σεμινάρια που έχουν σχέση με το θέατρο, τον κινηματογράφο και τη δημοσιογραφία. Έχω δημιουργήσει ένα blog στο οποίο γράφω άρθρα σχετικά με το θέατρο καθώς και τις κριτικές μου για θεατρικές παραστάσεις (http://www.misstheater.com). Στα ενδιαφέροντά μου είναι η συγγραφή καλλιτεχνικών κειμένων και οι χειροτεχνίες. Έχοντας ως βασικό εργαλείο τις θεωρητικές αλλά και πρακτικές γνώσεις περί θεάτρου, αφιερώνω αρκετό χρόνο στη συγγραφή άρθρων και κριτικών θεατρικών παραστάσεων. Ό, τι νέο υπάρχει σχετικά με το θέατρο είμαι πάντα πρόθυμη να το μελετήσω και να το αφομοιώσω.
Το Θέατρο συνεχώς εξελίσσεται, έχει φωνή και άποψη, έχει κάτι νέο να πει με μία πρωτότυπη παρουσίαση.
Αναστασία Φιριππή